เรามีลูก 2 คน คนโตอายุ 7 ขวบ คนเล็กอายุ ขวบครึ่ง ทั้งสองเป็นเพศเดียวกัน เวลาเล่นก็มีรักกันบ้าง แย่งของทะเลาะกันบ้าง ช่วงนี้ส่วนใหญ่คนเล็กจะเป็นฝ่ายแกล้งพี่เพราะกำลังเรียนรู้ เดินเก่ง วิ่งเก่ง รื้อของเล่นเก่ง ด้วยวัยของเด็กขวบครึ่งที่ไม่ใช่เด็กแบเบาะที่จะนอนเฉยๆ น้องชอบรื้อโน้นนี้ในบ้านมาเล่นแป็บๆก็เปลี่ยนของเล่นชิ้นใหม่มาเล่นต่อ ชอบวิ่ง ชอบปีนป่าย แบบเล่นสนุกๆสุดๆและเต็มที่ของเขาในละวัน คราวนี้ญาติสามีเห็นก็พูดออกมาว่า นี้ไปกินยาบ้ามาหรือไงถึงได้คึกขนาดนี้เนี้ย เราได้ยินเราแบบคิดในใจเขาพูดออกมาได้ไงว่ะทั้งที่มีลูกเราคนโตอีกคนอยู่ตรงนั้นด้วยนะ แล้วไม่ได้พูดครั้งเดียว พูดหลายครั้งที่เห็นความซนของลูกเรา จนครั้งหนึ่งลูกคนโตเราถามว่า แม่ยาบ้าคืออะไร? แล้วหนูกินได้ไหม? เราบอกไม่ได้มันเป็นของไม่ดีตำรวจจะจับเอา ลูกเราถามต่อว่าแล้วทำไมญาติผู้ใหญ่คนนั้นถึงบอกน้องกินยาบ้ามา น้องเลยซน และมีอยู่ครั้งหนึ่งลูกคนโตเราไปนอกบ้านก็ไปพูดกับคนนอกบ้านประมาณว่าน้องหนูซนน้องหนูกินยาบ้ามา ~~ เราต้องมาสอนกันใหม่ว่าอย่าพูดแบบนี้กับน้อง ลูกคนโตเราก็ยืนยันเหมือนเดิมว่าก็ญาติคนนั้นบอกน้องกินยาบ้ามา .... 
ครั้งหนึ่งเราได้ยินเขาพูดอีกเราเลยพูดกลับไปว่าอย่าพูดแบบนี้อีกเพราะลูกคนโตกำลังจำกำลังอยากรู้อยากเห็น และก็กำลังอยากรู้ว่าคืออะไรเป็นแบบไหน และเอามาพูดแบบนี้เห็นเป็นเรื่องเล่นไปเลยเด็กก็จะคิดว่าเป็นสิ่งที่เด็กๆกินได้นะสิ เงียบหายไปสักพัก ล่าสุดเมื่อวานพูดขึ้นมาอีกแล้ว เรานั่งมองหน้าสามีแบบอยากระเบิดอารมณ์มากเลย เกินจะอดทนและ เขาทำงานดี หน้าที่สูง มีหลักการสารพัดเรื่อง แต่การคิดการอ่านเขาแย่มาก ทำไมเขาไม่คิดก่อนพูดแล้วไม่ใช่ครั้งเดียว คือหลายครั้งมาก ถ้าเราพูดตรงๆแบบไม่ไว้หน้าเขาบ้างเราจะมาตั้งกระทู้อีกรอบ ระเบิดเวลามันใกล้เต็มทนแล้ว