ผมไม่เข้าใจ ต้องการอะไรจากผม

พ่อแม่ชอบระบายอารมณ์ใส่ผม แล้วบอกว่า เป็นการสั่งสอน ในเรื่องที่ไม่เกี่ยวหรือเกี่ยวกับผม ผมแย้งก็ว่า ''ผมเถียง ฟังอยู่นิ่งไม่เป็นหรือไง หรือผมเป็นบ้าอะไร'' ส่วนมากจะเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เช่น สอบ

 ในวันรับผลสอบ เกรดผมตกจาก3.67เหลือ3.37 พวกเขาต่อว่าผมให้ทำให้ดีกว่านี้บ้างละขู่ผมเรื่องส่วนตัวบ้างละดูอย่างคนอื่นบ้างละยึดโทรศัพท์บ้างละผมไม่เข้าใจและผมไม่ชอบการกดดันมันทำให้ผมพูดไม่ออก พวกเขาชอบสั่งให้ผมตอบในสิ่งที่ผมไม่อยากตอบ ผมเรียนอยู่ห้องเก่ง ได้ใบเกียรติบัตรต่อให้ผมเกียจมันก็ตามผมเลือกที่จะเอาใบเกียรติบัตรเทอมแรกไม่เอาเทอม2หรือเอาเทอม2ไม่เอาเทอมแรก เพราะผมเห็นใบเกียรติบัตรเป็นกระดาษใบหนึ่ง เหมือนพวกเขาเห็นใบเกียรติบัตรสำคัญมาก ผมไม่เข้าใจ ผมพึ่ง14 จะเอาอะไรมาก ผมเป็นคนอ่อนไหวง่าย ชอบพูดคนเดียว ผมเคยเป็นโรคซึมเศร้า  ผมจะบ้าหรือป่าว ผมเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่ง จนโดนทั้งชั้นปีรังเกียจ พวกเขาบอกว่า''แค่เรียนเก่งก็จะมีเพื่อนเอง'' พอผมมีเพื่อนสนิทพวกเขาบอกว่าให้เลิกคบ เพราะเพื่อนผมเป็นคนขี้โวยวาย และพูดจาค่อนข้างหยาบ แต่เรียนเก่ง นิสัยดีไว้ใจได้ หรือพวกเขาไม่รู้เลยพูดได้ ถึงขนาดถามว่าเป็นลูกใคร ผมบอกว่าเพื่อนเป็นคนยังไง พวกเขากับไม่สนใจ ผมชอบอ่านหนังสือแต่ไม่มีหนังสือให้อ่านผมจึงเล่นโทรศัทพ์แทน พวกเขาบอกผมเป็นเด็กติดเกมทั้งๆที่พึ่งเล่นตอนปิดเทอมแท้ๆ ผมไม่ควรเข้าหาสื่อบันเทิงเลยหรอ เขาบังคับแม้กระทั่งการนอนผมนอนดึกไม่ได้เลยพวกเขาบอกว่า''มันจะทำให้สมองช้า''จริงหรอ ผมชอบอ่านหนังสือที่โรงเรียนเพราะที่บ้านไม่มีให้อ่านแล้ว ผมเป็นลูกคนที่2ของบ้าน แต่อยู่คนละโรงเรียนกัน พี่ผมอยู่หอ มันน่าจะดีกว่านี้ถ้าพี่ผมไม่ลืมใบสมัครเรียนของผม ผมจะได้เรียนที่เดียวกับพี่ผม มั้งนะอีกเรื่องพวกเขามักลืมอดีตและปัจจุบัน เช่น สอบผ่านไปแล้ว ในวันรับผล เกรดออก พวกเขาบอก''ทำไมได้แค่นี้มันน้อยกว่าครั้งก่อนเพราะเล่นเกมมากใช่ไหม''อะไรแบบนี้ หรือ ลืมอายุของผม ปีนี้ผมอายุ14 พวกเขาคิดว่าผมอายุ12 ผมเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่พูดกันว่าตอนผมเด็กพ่อแม่รักผมมากกว่าพี่ผมตอนนี้เลยชดเฉยนะครับ