จำได้ว่าสมัยเรียน เมื่อมีเพื่อน เราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบตลอด ด้วยเหตุนี้เราถึงไม่อยากคบใคร
สมัย ม ต้น ก็มีกระเทยนางนึงชอบมายืมตังเรา ก็ไม่เยอะ ทีละ 10-20 บาท
ได้คืนมั่ง นางยืมลืมมั่ง ก็ช่างมันเถอะ ถือว่ารักษามิตรภาพวัยเด็ก
สมัย ม ปลาย ทำงานกลุ่ม เราเป็นคนโดนยัดเยียดงานให้มาจัดทำรูปเล่ม
ค่าใช้จ่ายก็หารคนในกลุ่มกัน แต่ก็มีเพื่อน ผช อยู่คนนึง ยื้อเวลาไม่ยอมจ่าย
จนจบก็ไม่ได้คืน แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่ถึงร้อย ถือว่าทำบุญ
สมัย ป ตรี เพื่อนมาชวนให้ลงทุนในหุ้น เออ เราก็เห็นว่านางเก่งด้านนี้
ก็เลยร่วมลงทุนตั้งแต่ปี 2 เรื่อยมาจนจบ รวมเป็นเงินหมื่นกว่าบาทที่ลงทุนไป
พอขอคืน นางก็ดึงเวลาตลอดบอกว่า ยังขายหุ้นไม่ได้ ก็รอไปสิ
กว่าจะได้คืนก็จบมาแล้ว 3-4 เดือน .... คนนี้คงเป็นสุภาพบุรุษสุดแล้วล่ะ
มาถึงตอนนี้ ทำงานแล้ว ก็มี ผช คนนึงเข้ามาหาเรา มาในช่วงที่เราอกหักพอดี
แรกๆนางก็โทรหาเราตลอดนะ (คนนี้รู้จักสมัย ป ตรี แต่เพิ่งมาคุยจริงๆจังๆก็ช่วงนี้)
ต่อมานางก็ขอยืมเงิน เราก็ให้สิ คือ มันไม่ได้คิดอะไรหรอก แหม ตอนนั้นจิตใจอ่อนแอ
และเมื่อต้นปีนางก็ขาดการติดต่อไป เราโทรไปก็ไม่ติด ทักเฟส ทักไลน์ไปก็ไม่อ่าน
นี่ก็ทำใจไว้แล้วว่าคงโดนแล้วล่ะ แต่ก็ถือว่าทำทานเนอะ คงได้ทานเยอะเลย
เพราะหลายหมื่นอยู่ (ปลอบใจตัวเอง แฮร่!)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอเล่าเพิ่มอีกหน่อยว่า หลังจากเราติดต่อ ผช คนนี้ไม่ได้ (มา 1-2 เดือน)
เราเลยตัดสินใจทักเฟสพี่สาวเค้าไป เพื่อบอกว่าฝากบอกน้องชายเค้าว่าให้ติดต่อกลับหาเราด้วย
ทำไมเป็นคนแบบนี้ การศึกษาก็ดี การงานก็ดี ทำอะไรไม่รับผิดชอบเลย
เมื่อพี่สาวเค้าอ่าน ก็คงหัวร้อนแหละ นางจึงตอบกลับมาว่า ให้ไปคุยกันเอง
เรื่องนี้นางไม่รับรู้ ชีวิตนางมีความสุขดีอยู่แล้ว อย่ามาลาม แล้วนางก็บล็อกเราไป
มันก็มีเสี้ยวนึงของความคิดนะว่า ถ้าเราสามารถติดต่อ ผช คนนั้นได้ เราจะทักพี่สาวไปมั้ย
แต่เราคงพูดจาไม่ดีเองล่ะ นางเลยตอบกลับมาแบบนั้น ..... สัพเพสัตตาฯ
ซึ่งทุกคนที่เราให้ยืมเงินไป ก็จัดอยู่ในหมวดหมู่เพื่อนที่น่ารำคาญนะ
แต่ด้วยความที่เรามีเพื่อนไม่เยอะ มันทำให้เราขาดทักษะในการปฎิเสธ
(จะเรียกว่าไหวพริบก็ได้) บทสรุปของการตัดขาดเลยออกมาในรูปแบบนี้ตลอด
ซึ่งมันก็ดีที่ว่าเราได้ใช้เวรกรรมแล้ว แถมยังได้ตัดคนที่ไม่จำเป็นออกจากชีวิตไป (ถาวร) อีก
ถ้านี่เป็นไลน์ เราคงใช้สติกเกอร์ดุ๊กดิ๊ก "โลกสวย" ปิดท้ายแล้วแหละ 555+
ถ้าปากไม่กล้าพอ วิธีที่จะไล่คนที่น่ารำคาญออกไปจากชีวิต คือ ให้เค้ายืมเงิน!!
สมัย ม ต้น ก็มีกระเทยนางนึงชอบมายืมตังเรา ก็ไม่เยอะ ทีละ 10-20 บาท
ได้คืนมั่ง นางยืมลืมมั่ง ก็ช่างมันเถอะ ถือว่ารักษามิตรภาพวัยเด็ก
สมัย ม ปลาย ทำงานกลุ่ม เราเป็นคนโดนยัดเยียดงานให้มาจัดทำรูปเล่ม
ค่าใช้จ่ายก็หารคนในกลุ่มกัน แต่ก็มีเพื่อน ผช อยู่คนนึง ยื้อเวลาไม่ยอมจ่าย
จนจบก็ไม่ได้คืน แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่ถึงร้อย ถือว่าทำบุญ
สมัย ป ตรี เพื่อนมาชวนให้ลงทุนในหุ้น เออ เราก็เห็นว่านางเก่งด้านนี้
ก็เลยร่วมลงทุนตั้งแต่ปี 2 เรื่อยมาจนจบ รวมเป็นเงินหมื่นกว่าบาทที่ลงทุนไป
พอขอคืน นางก็ดึงเวลาตลอดบอกว่า ยังขายหุ้นไม่ได้ ก็รอไปสิ
กว่าจะได้คืนก็จบมาแล้ว 3-4 เดือน .... คนนี้คงเป็นสุภาพบุรุษสุดแล้วล่ะ
มาถึงตอนนี้ ทำงานแล้ว ก็มี ผช คนนึงเข้ามาหาเรา มาในช่วงที่เราอกหักพอดี
แรกๆนางก็โทรหาเราตลอดนะ (คนนี้รู้จักสมัย ป ตรี แต่เพิ่งมาคุยจริงๆจังๆก็ช่วงนี้)
ต่อมานางก็ขอยืมเงิน เราก็ให้สิ คือ มันไม่ได้คิดอะไรหรอก แหม ตอนนั้นจิตใจอ่อนแอ
และเมื่อต้นปีนางก็ขาดการติดต่อไป เราโทรไปก็ไม่ติด ทักเฟส ทักไลน์ไปก็ไม่อ่าน
นี่ก็ทำใจไว้แล้วว่าคงโดนแล้วล่ะ แต่ก็ถือว่าทำทานเนอะ คงได้ทานเยอะเลย
เพราะหลายหมื่นอยู่ (ปลอบใจตัวเอง แฮร่!)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ซึ่งทุกคนที่เราให้ยืมเงินไป ก็จัดอยู่ในหมวดหมู่เพื่อนที่น่ารำคาญนะ
แต่ด้วยความที่เรามีเพื่อนไม่เยอะ มันทำให้เราขาดทักษะในการปฎิเสธ
(จะเรียกว่าไหวพริบก็ได้) บทสรุปของการตัดขาดเลยออกมาในรูปแบบนี้ตลอด
ซึ่งมันก็ดีที่ว่าเราได้ใช้เวรกรรมแล้ว แถมยังได้ตัดคนที่ไม่จำเป็นออกจากชีวิตไป (ถาวร) อีก
ถ้านี่เป็นไลน์ เราคงใช้สติกเกอร์ดุ๊กดิ๊ก "โลกสวย" ปิดท้ายแล้วแหละ 555+