พึ่งจะเข้าใจความรู้สึกนี้

สมัยมัธยมเป็นช่วงเวลาที่ผมเบื่อรำคาญพ่อแม่มากที่สุด ผมรู้สึกว่าเค้ายุ่งกับชีวิตผมไปทุกอย่าง ซึ่งตอนนั้นผมอยากเป็นตัวของตัวเองอยากเป็นอิสระอยากมีโลกส่วนตัว
แต่ก็นั่นแหละความรักความใส่ใจของพ่อแม่มาในรูปแบบ หวีผมก่อน รีดเสื้อก่อน ซักร้องเท้าบ้าง ใส่ชุดนี้เถอะชุดนั้นอย่าใส่เลย โกนหนวดบ้าง อย่านอนดึก เสื้อตัวนั้นอย่าใส่เลยมันเก่า กางเกงตัวนั้นอย่าใส่มันขาดเหมือนผ้าขี้ริ้ว
ซึ่งตอนนั้นผมยอมรับว่าผมแอนตี้
ผมจะทำตรงข้ามกับที่เค้าบอกทุกอย่าง จนผมมาตามมิวสิคนี่แหละทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่ได้อย่างถึงแก่นจริงๆ ทุกครั้งที่ผมเห็นหัวยุ่งๆเสื้อยับๆเสื้อซ้ำๆของมิวสิคผมแอบขัดใจตลอด อยากจะเอาเสื้อไปรีดให้ ผมนึกถึงเวลาที่แม่มาจัดปกเสื้ิอ เอาชายเสื้อใส่ในกางเกงให้ซึ่งตอนนั้นผมรำคาญแต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วพ่อแม่แค่อยากให้เราดูดีในสายตาคนอื่นเท่านั้นเอง