คือที่ออฟฟิศเรามีพี่คนนึงพาลูกสาวมาอยู่ด้วย เพราะที่นี่เป็นทั้งที่พักกับที่ทำงาน
น้องอยู่ประมาณ ม.2 เป็นเด็กเรียบร้อย พูดน้อย ใส่เสื้อบอลอยู่บ้านเฉย ๆ ดูปกติเลย
วันนึงเจ้านายเราเห็นน้องแล้วพูดว่า
“เป็นผู้หญิงทำไมใส่เสื้อบอล ทำไมไม่ใส่กระโปรงหรือกางเกงยีนส์”
ตอนแรกเราคิดว่าแม่น้องจะปกป้องลูกนะ แต่แม่ดันพูดเสริมว่า
“ใช่ บอกหลายรอบแล้วว่าเหมือนทอมแก่”
ตอนนั้นหน้าน้องเสียไปเลยอะ เงียบลงทันที
แล้วมันไม่ใช่ครั้งแรกด้วย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เห็นน้องโดนพูดแบบนี้บ่อยมาก
อย่างวันนึงน้องสั่งเสื้อครอปมาอวดแม่ด้วยความดีใจ
แม่ก็พูดว่า
“อ้วน ใส่ไม่สวยหรอก”
หรือตอนน้องพูดว่าอยากเรียน รด.
แม่ก็พูดว่า
“อ้วนเรียนไม่ได้ ใส่เครื่องแบบแล้วไม่สวย”
เรานี่แบบ…โคตรสงสารเลยอะ เด็กก็แค่อยากมั่นใจ อยากชอบตัวเองบ้าง แต่โดนพูดตัดกำลังตลอด
ที่เจ็บใจคือ แม่คนนี้เวลาเล่าถึงลูกให้คนอื่นฟัง
จะเล่าด้วยฟิลเหมือนภูมิใจเที่ได้บั่นทอนลูกเลย เช่น
“เวลาไปตลาดก็จะชี้ให้ลูกดูว่าคนนั้นหุ่นดีแบบนี้ถึงแต่งตัวสวยได้
ต้องหุ่นแบบนี้สิถึงจะใส่ชุด รด. แล้วดูดี”
คือพูดแบบยิ้ม ๆ เหมือนเป็นเรื่องขำ แต่เราฟังแล้วใจหดเลยอะ
ดูไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดแบบนั้นมันทำร้ายลูกขนาดไหน
เราเลยอยากถามคนในนี้หน่อย
ถ้าเราเห็นแบบนี้ เราควรพูดปลอบน้องมั้ย เช่น “ไม่เป็นไร เสื้อบอลเท่ดีออก”
หรือถ้าทำแบบนั้นมันจะดูยุ่งเรื่องคนอื่นไปมั้ย
จะดูสะเหล่อ หรือไม่เข้าพวกกับคนที่ทำงานรึเปล่า
หรือควรอยู่เฉย ๆ ไปเลยจะดีกว่า?
คำพูดเล็ก ๆ ที่ทำร้ายลูกโดยไม่รู้ตัว — คนนอกอย่างเราควรพูดไหม?
น้องอยู่ประมาณ ม.2 เป็นเด็กเรียบร้อย พูดน้อย ใส่เสื้อบอลอยู่บ้านเฉย ๆ ดูปกติเลย
วันนึงเจ้านายเราเห็นน้องแล้วพูดว่า
“เป็นผู้หญิงทำไมใส่เสื้อบอล ทำไมไม่ใส่กระโปรงหรือกางเกงยีนส์”
ตอนแรกเราคิดว่าแม่น้องจะปกป้องลูกนะ แต่แม่ดันพูดเสริมว่า
“ใช่ บอกหลายรอบแล้วว่าเหมือนทอมแก่”
ตอนนั้นหน้าน้องเสียไปเลยอะ เงียบลงทันที
แล้วมันไม่ใช่ครั้งแรกด้วย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เห็นน้องโดนพูดแบบนี้บ่อยมาก
อย่างวันนึงน้องสั่งเสื้อครอปมาอวดแม่ด้วยความดีใจ
แม่ก็พูดว่า
“อ้วน ใส่ไม่สวยหรอก”
หรือตอนน้องพูดว่าอยากเรียน รด.
แม่ก็พูดว่า
“อ้วนเรียนไม่ได้ ใส่เครื่องแบบแล้วไม่สวย”
เรานี่แบบ…โคตรสงสารเลยอะ เด็กก็แค่อยากมั่นใจ อยากชอบตัวเองบ้าง แต่โดนพูดตัดกำลังตลอด
ที่เจ็บใจคือ แม่คนนี้เวลาเล่าถึงลูกให้คนอื่นฟัง
จะเล่าด้วยฟิลเหมือนภูมิใจเที่ได้บั่นทอนลูกเลย เช่น
“เวลาไปตลาดก็จะชี้ให้ลูกดูว่าคนนั้นหุ่นดีแบบนี้ถึงแต่งตัวสวยได้
ต้องหุ่นแบบนี้สิถึงจะใส่ชุด รด. แล้วดูดี”
คือพูดแบบยิ้ม ๆ เหมือนเป็นเรื่องขำ แต่เราฟังแล้วใจหดเลยอะ
ดูไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดแบบนั้นมันทำร้ายลูกขนาดไหน
เราเลยอยากถามคนในนี้หน่อย
ถ้าเราเห็นแบบนี้ เราควรพูดปลอบน้องมั้ย เช่น “ไม่เป็นไร เสื้อบอลเท่ดีออก”
หรือถ้าทำแบบนั้นมันจะดูยุ่งเรื่องคนอื่นไปมั้ย
จะดูสะเหล่อ หรือไม่เข้าพวกกับคนที่ทำงานรึเปล่า
หรือควรอยู่เฉย ๆ ไปเลยจะดีกว่า?