หลังคลอดลูก สามีก็สนใจแต่ลูก จนเรารู้สึกน้อยใจมากๆ อดทนกับความรู้สึกแบบนี้มา 1.4 ปีละ
เหตุการณ์ที่ทำให้เสียความรู้สึก เข่น
-ก่อนคลอด เราก็ไปหาหมอคนเดียวบ่อยๆ (80%) ตั้งแต่ ปรึกษามีบุตรยาก, ทำ iui, ฝากครรภ์
-ตอนคลอดลูก เราแสบขอบแผลมาก ลุกเดินแทบไม่ไหว แม่เลยจะให้อยู่ต่ออีก 1 คืน เค็าก็ไม่พอใจ แล้วถามว่า "จะอยู่จนหาย รึไง" ละก็พูดแนว "คนอื่นไม่มีใครเป็นแแบนี้" คือเรา ก็ร้องไห้เลย เราเสียใจ เค้าน่าจะเห็นใจที่เราเจ็บ
-ตอนต้องเดินไปให้นมลูก เราเดินช้า เนื่องจากแสบแผล เค้าก็ไม่พอใจอีก ไม่ได้สนเลยว่าเราเพิ่งผ่าคลอด แสบแผล สนแค่กลัวลูกหิว
-เค้าจะให้เราไปอยู่บ้านเค้าที่เป็นตึกแถวขายปุ๋ย (อยู่ริมถนนใหญ่) อยู่ชั้นล่างห้องอาบน้ำก็ไม่มี (ห้องที่อยู่ได้อยู่ชั้น 3) ไม่มีใครช่วยดู ไม่มีอุปกรณ์อะไรทั้งนั้น สกปรกอีก แต่แม่เราบอกขอให้ผ่านไปสัก 2 เดือนก่อน (เค้าน่าจะนึกถึงความสะดวกสบายของเราบ้างไหม)
-ตอนเราเป็นนมอักเษบแบบไม่รู้ตัว เจ็บนมมากอยู๋ที่บ้าน เค้าก็ไม่เคยสนใจว่าเราเจ็บแค่ไหน
-ตอนเราเป็นนมอักเษบต้อง admit เค้าก็ไม่อยากมาเฝ้า ไม่พอใจที่แม่จะให้มาเฝ้าเรา แต่สุดท้ายก็ยอมมาแบบไม่เต็มใจ กว่าจะมาถึงก็เกือบ 2 ทุ่ม คือเค้าไปวิ่งก่อน (เราก้น้อยใจ คือเรารออาบน้ำตั้งแต่บ่าย) แล้วก็ไม่ถามเรื่องค่าใช้จ่ายเลย ว่าช่วยออกไหม
-ตอนเปนไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ `A ไข้ขึ้นสูง 40 กว่าองศา ตอนบ่ายๆ เราอยู่กับลูก กับพี่เลี้ยง โทรหาเค้า เค้าบอก อยากวิ่งก่อนที่จะมา พาเราไปหาหมอ (มันไม่ควรมีความคิดที่จะวิ่งในหัวรึเปล่า) สุดท้าย น้องชายกลับมาตอน 5 โมงก็เลยพาไปแทน
(เป็นเรื่องหลังแต่ง ไม่นับก่อนแต่งที่ มีคนอื่น ติดเหล้า ๐ล๐)
-เวลามีปัญหาก็ไม่เคยเคลีย ไม่ชอบเคลีย ไม่พูดเงียบ เราทนอึดอัดใจมาเป็นปีๆ ทรมาน อยากเคลีย เค้าก็ไม่เคลีย เค้าบอกรักเรา แต่การกระทำไม่ใช่เลย
-ก่อนหน้านี้เราก็ทนกับเค้ามาเยอะ จนตอนนี้รู้สึกทนต่อไปไม่ไหว ร้องไห้จน น้ำตาใกล้หมด เราปรับตัวไม่ไหวแล้ว
ประเด็นเรื่องเงินอีก
-บ้านเค้าก็พอมีฐานะ เค้าแทบไม่เคยให้เงินเราเลย หลังๆพอขายของไม่ดีก็ยิ่งงกหนัก ล่าสุดเราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูก เค้าบอกให้เราเอาเงินไปฝากเค้า 1ลบ. ละเข้าจะให้เราเดือนละ 15,000 แต่พอเรายังไม่ให้เงิน เค้าก็ให้เราใช้ ตกเดือนละ 3000 แต่ตอนนี้เราเอาเงินไปฝากเค้า 3ลบ ให้เอาไปหมุนแต่ขอดอก5% (ปกติเค้าเสีย10%) เค้าก็เลยให้เราเดือนละ 12,000 ใช้กับลูก (เรารู้สึกเค้างกเกินไป ก่อนแต่งเค้าสปอร์ตมาก ตอนนี้แค่จะขอซื้อเสื้อในใหม่ เค้ายังถามของเก่ายังมีอยู๋นิ)
-เรารู้สึกไม่มั่นคง เครียด เลี้ยงลูกก็อยาก เงินก็อยากหา แต่ยังไร้หนทาง เรารู้สึกพึ่งพาอะไรเค้าไม่ได้เลย
-แม่เราให้ยืมเงินไปซื้อที่ ก็ผ่อนเดือนเว้น6 เดือน (เราอายแม่ที่แฟนเราเป็นแบบนี้) แม่เราก็ไม่ทวง ไม่ว่าอะไร
-เวลาเราแต่งตัวสวยๆ ก็ชอบ (แต่เวลาขอซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ก็ว่าไร้สาระ) เราออกเองตลอดแหละ
-ไม่เก็บเงินเลย นี่ขอตังเก็บให้ลูกอาทิตย์ละ 3000 ก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง ทวงแล้ว ทวงอีก
ตอนนี้เรากับเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราทนอยู่ตึกแถวไม่ได้ เพราะ มันมีแต่ฝุ่น (อยู่ริมถนนใหญ่) เสียงดัง แมงมุมยักไย่เยอะ(เป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุด) เป็นโกดังเก็บยา
อากาศไม่ถ่ายเท ห้องก็ไม่มีหน้าต่าง มันอับ เราไม่อยากให้ลูกต้องโตมาในสถานที่แบบนี้ ในเมื่อมีทางเลือกที่ดีกว่า
ตอนนี้เลยสลับๆกันอยู๋ เสา อาทิตย์ ไปอยู๋ที่ร้าน (เดี๋ยวนี้เวลาเราไปเราก็จะหงุดหงิดทุกที) ก่อนแต่งก็คุยกันว่า พอมีลูกจะปลูกบ้าน แต่ตอนนี้ก็ไม่มีวี่แวว
ตอนนี้เรามาอยู่บ้านแม่ เค้าก็มาค้าง มาหาวันเว้นวัน
เวลามาหาก็สนใจแต่ลูก เรารู้สึกเหมือนเป็นแค่ พี่เลี้ยงลูกให้เค้า ไม่รู้สึกถึงความรักของเค้าเลย เราเศร้า ผิดหวังกับชีวิตครอบครับมากเลย เราเลยรู้สึกทำไมเราต้องมาทนอยู่กับอะไรแบบนี้ เริ่มสับสน ว่า หรือเราความอดทนเราต่ำไป หรือควรจะอดทนต่อไป
เค้าไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราบ้างเลย ถ้าเค้าให้ความรัก ความสนใจเราบ้าง เราคงมีกำลังใจที่จะอดทนต่ออะไรได้มากกว่านี้
เรารู้สึกการแต่งงานทำให้ชีวิตเราตกต่ำลง ตอนนี้เราตัดสินใจจะเลิกกับเค้า แต่เราก็ไม่มั่นใจว่า เราจะเดินต่อไปคนเดียวได้จิงๆไหม ความรักมันทำให้คนตาบอด เราไม่เคยคิดเลย ว่าพอรักมันจาง อะไรที่เคยคิดว่าจะนได้ก็กลับทนไม่ได้
เราก็สงสารลูก แต่เราก็สงสารตัวเอง เราอยากได้ความรักบ้าง แค่นั้นเอง แต่เค้าคงเปลี่ยนไม่ได้แล้ว เพราะพื้นฐานเค้าเป็นคนแบบนี้
ครอบครัวเราก็แตกแยก เราเลยฝันจะมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่สุดท้ายมันก็พังอยู๋ดี รู้สึกเฟลมากๆ
เราคุยกับใครก้ไม่ได้ ไม่อยากให้คนอื่นรู้ ไม่กล้าบอกแม่ กลัวแม่เสียใจ พอเราอยู่ในปัญหา เราก็มองมันไม่ออก
ที่เราชอบเค้าตอนแรกคือ
1.เค้าง้อเรา เค้าไม่ปลอ่ยให้เราทุกข์ใจข้ามคืน (ตอนนี้ข้ามปี)
2.เค้าใจดี รักสัตว์ ขี้สงสาร
3.สปอรฺต (ตอนนี้งกหนักมา)
4.เป็นคนชิวๆ ไม่เรื่องเยอะ
เราเป็นคนพอรักแล้ว รักเลย ถอนตัวยาก แฟนคนแรกทำใจไป 3-4 ปี
ถ้าเพื่อนเจอเหตุการณ์แบบเราจะตัดสินใจกันยังไง
จริงๆถ้าเราไม่รักเค้าแล้ว หรือ ไม่ต้องการความรัก มันคงอยู่กันต่อไปได้ง่ายกว่านี้
เราควรคุยกับแม่ เรา แม่เค้า ไหม
เค้าเป็นพ่อที่ดีมาก รักลูก แต่แค่ไม่สนใจเมีย
หรือนิสัยผู้ชายเปนแบบนี้
มีปัญหาความสัมพันธ์หลังคลอดลูก อยากหย่า
เหตุการณ์ที่ทำให้เสียความรู้สึก เข่น
-ก่อนคลอด เราก็ไปหาหมอคนเดียวบ่อยๆ (80%) ตั้งแต่ ปรึกษามีบุตรยาก, ทำ iui, ฝากครรภ์
-ตอนคลอดลูก เราแสบขอบแผลมาก ลุกเดินแทบไม่ไหว แม่เลยจะให้อยู่ต่ออีก 1 คืน เค็าก็ไม่พอใจ แล้วถามว่า "จะอยู่จนหาย รึไง" ละก็พูดแนว "คนอื่นไม่มีใครเป็นแแบนี้" คือเรา ก็ร้องไห้เลย เราเสียใจ เค้าน่าจะเห็นใจที่เราเจ็บ
-ตอนต้องเดินไปให้นมลูก เราเดินช้า เนื่องจากแสบแผล เค้าก็ไม่พอใจอีก ไม่ได้สนเลยว่าเราเพิ่งผ่าคลอด แสบแผล สนแค่กลัวลูกหิว
-เค้าจะให้เราไปอยู่บ้านเค้าที่เป็นตึกแถวขายปุ๋ย (อยู่ริมถนนใหญ่) อยู่ชั้นล่างห้องอาบน้ำก็ไม่มี (ห้องที่อยู่ได้อยู่ชั้น 3) ไม่มีใครช่วยดู ไม่มีอุปกรณ์อะไรทั้งนั้น สกปรกอีก แต่แม่เราบอกขอให้ผ่านไปสัก 2 เดือนก่อน (เค้าน่าจะนึกถึงความสะดวกสบายของเราบ้างไหม)
-ตอนเราเป็นนมอักเษบแบบไม่รู้ตัว เจ็บนมมากอยู๋ที่บ้าน เค้าก็ไม่เคยสนใจว่าเราเจ็บแค่ไหน
-ตอนเราเป็นนมอักเษบต้อง admit เค้าก็ไม่อยากมาเฝ้า ไม่พอใจที่แม่จะให้มาเฝ้าเรา แต่สุดท้ายก็ยอมมาแบบไม่เต็มใจ กว่าจะมาถึงก็เกือบ 2 ทุ่ม คือเค้าไปวิ่งก่อน (เราก้น้อยใจ คือเรารออาบน้ำตั้งแต่บ่าย) แล้วก็ไม่ถามเรื่องค่าใช้จ่ายเลย ว่าช่วยออกไหม
-ตอนเปนไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ `A ไข้ขึ้นสูง 40 กว่าองศา ตอนบ่ายๆ เราอยู่กับลูก กับพี่เลี้ยง โทรหาเค้า เค้าบอก อยากวิ่งก่อนที่จะมา พาเราไปหาหมอ (มันไม่ควรมีความคิดที่จะวิ่งในหัวรึเปล่า) สุดท้าย น้องชายกลับมาตอน 5 โมงก็เลยพาไปแทน
(เป็นเรื่องหลังแต่ง ไม่นับก่อนแต่งที่ มีคนอื่น ติดเหล้า ๐ล๐)
-เวลามีปัญหาก็ไม่เคยเคลีย ไม่ชอบเคลีย ไม่พูดเงียบ เราทนอึดอัดใจมาเป็นปีๆ ทรมาน อยากเคลีย เค้าก็ไม่เคลีย เค้าบอกรักเรา แต่การกระทำไม่ใช่เลย
-ก่อนหน้านี้เราก็ทนกับเค้ามาเยอะ จนตอนนี้รู้สึกทนต่อไปไม่ไหว ร้องไห้จน น้ำตาใกล้หมด เราปรับตัวไม่ไหวแล้ว
ประเด็นเรื่องเงินอีก
-บ้านเค้าก็พอมีฐานะ เค้าแทบไม่เคยให้เงินเราเลย หลังๆพอขายของไม่ดีก็ยิ่งงกหนัก ล่าสุดเราลาออกจากงานมาเลี้ยงลูก เค้าบอกให้เราเอาเงินไปฝากเค้า 1ลบ. ละเข้าจะให้เราเดือนละ 15,000 แต่พอเรายังไม่ให้เงิน เค้าก็ให้เราใช้ ตกเดือนละ 3000 แต่ตอนนี้เราเอาเงินไปฝากเค้า 3ลบ ให้เอาไปหมุนแต่ขอดอก5% (ปกติเค้าเสีย10%) เค้าก็เลยให้เราเดือนละ 12,000 ใช้กับลูก (เรารู้สึกเค้างกเกินไป ก่อนแต่งเค้าสปอร์ตมาก ตอนนี้แค่จะขอซื้อเสื้อในใหม่ เค้ายังถามของเก่ายังมีอยู๋นิ)
-เรารู้สึกไม่มั่นคง เครียด เลี้ยงลูกก็อยาก เงินก็อยากหา แต่ยังไร้หนทาง เรารู้สึกพึ่งพาอะไรเค้าไม่ได้เลย
-แม่เราให้ยืมเงินไปซื้อที่ ก็ผ่อนเดือนเว้น6 เดือน (เราอายแม่ที่แฟนเราเป็นแบบนี้) แม่เราก็ไม่ทวง ไม่ว่าอะไร
-เวลาเราแต่งตัวสวยๆ ก็ชอบ (แต่เวลาขอซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ก็ว่าไร้สาระ) เราออกเองตลอดแหละ
-ไม่เก็บเงินเลย นี่ขอตังเก็บให้ลูกอาทิตย์ละ 3000 ก็ให้บ้างไม่ให้บ้าง ทวงแล้ว ทวงอีก
ตอนนี้เรากับเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราทนอยู่ตึกแถวไม่ได้ เพราะ มันมีแต่ฝุ่น (อยู่ริมถนนใหญ่) เสียงดัง แมงมุมยักไย่เยอะ(เป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุด) เป็นโกดังเก็บยา
อากาศไม่ถ่ายเท ห้องก็ไม่มีหน้าต่าง มันอับ เราไม่อยากให้ลูกต้องโตมาในสถานที่แบบนี้ ในเมื่อมีทางเลือกที่ดีกว่า
ตอนนี้เลยสลับๆกันอยู๋ เสา อาทิตย์ ไปอยู๋ที่ร้าน (เดี๋ยวนี้เวลาเราไปเราก็จะหงุดหงิดทุกที) ก่อนแต่งก็คุยกันว่า พอมีลูกจะปลูกบ้าน แต่ตอนนี้ก็ไม่มีวี่แวว
ตอนนี้เรามาอยู่บ้านแม่ เค้าก็มาค้าง มาหาวันเว้นวัน
เวลามาหาก็สนใจแต่ลูก เรารู้สึกเหมือนเป็นแค่ พี่เลี้ยงลูกให้เค้า ไม่รู้สึกถึงความรักของเค้าเลย เราเศร้า ผิดหวังกับชีวิตครอบครับมากเลย เราเลยรู้สึกทำไมเราต้องมาทนอยู่กับอะไรแบบนี้ เริ่มสับสน ว่า หรือเราความอดทนเราต่ำไป หรือควรจะอดทนต่อไป
เค้าไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราบ้างเลย ถ้าเค้าให้ความรัก ความสนใจเราบ้าง เราคงมีกำลังใจที่จะอดทนต่ออะไรได้มากกว่านี้
เรารู้สึกการแต่งงานทำให้ชีวิตเราตกต่ำลง ตอนนี้เราตัดสินใจจะเลิกกับเค้า แต่เราก็ไม่มั่นใจว่า เราจะเดินต่อไปคนเดียวได้จิงๆไหม ความรักมันทำให้คนตาบอด เราไม่เคยคิดเลย ว่าพอรักมันจาง อะไรที่เคยคิดว่าจะนได้ก็กลับทนไม่ได้
เราก็สงสารลูก แต่เราก็สงสารตัวเอง เราอยากได้ความรักบ้าง แค่นั้นเอง แต่เค้าคงเปลี่ยนไม่ได้แล้ว เพราะพื้นฐานเค้าเป็นคนแบบนี้
ครอบครัวเราก็แตกแยก เราเลยฝันจะมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่สุดท้ายมันก็พังอยู๋ดี รู้สึกเฟลมากๆ
เราคุยกับใครก้ไม่ได้ ไม่อยากให้คนอื่นรู้ ไม่กล้าบอกแม่ กลัวแม่เสียใจ พอเราอยู่ในปัญหา เราก็มองมันไม่ออก
ที่เราชอบเค้าตอนแรกคือ
1.เค้าง้อเรา เค้าไม่ปลอ่ยให้เราทุกข์ใจข้ามคืน (ตอนนี้ข้ามปี)
2.เค้าใจดี รักสัตว์ ขี้สงสาร
3.สปอรฺต (ตอนนี้งกหนักมา)
4.เป็นคนชิวๆ ไม่เรื่องเยอะ
เราเป็นคนพอรักแล้ว รักเลย ถอนตัวยาก แฟนคนแรกทำใจไป 3-4 ปี
ถ้าเพื่อนเจอเหตุการณ์แบบเราจะตัดสินใจกันยังไง
จริงๆถ้าเราไม่รักเค้าแล้ว หรือ ไม่ต้องการความรัก มันคงอยู่กันต่อไปได้ง่ายกว่านี้
เราควรคุยกับแม่ เรา แม่เค้า ไหม
เค้าเป็นพ่อที่ดีมาก รักลูก แต่แค่ไม่สนใจเมีย
หรือนิสัยผู้ชายเปนแบบนี้