พ่อกับแม่ทะเลาะกัน

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนเย็นของวันนี้หนูบ่นอยากกินหมูกะทะเลยชวนแม่ไปซื้อของที่ตลาดมากินหมูกะทะ พอกลับจากตลาดมาถึงบ้าน ก็เตรียมของเตรียมไรไป พอเสร็จ ก็เริ่มกินกับน้องก่อนเลย แต่พ่อนั่งเฉย ส่วนแม่ทำกับข้าวก่อนค่อยมากิน น้องดีบหนูก็กินกันไป2 3คำ แม่เดินมาทำท่าจะกิน แต่พ่อก็บ่นว่า ถ้าอยากกินข้าวคงต้องขอข้าวกินสินะ ประมาณว่าประชด เพราะปกติกินข้าวก็แม่กับหนูเตรียมไว้ละพ่อก็มากินแต่วันนี่กินหมูกะทะ แม่ก็นึกว่าพ่อจะกินหมูกะทะด้วย ในใจหนูก็นึกว่าพ่อจะกินเพราะวันนี้ก็วันสงกรานต์ เมื่อเช้าก็พาไปเที่ยวฉลองกัน หนูนึกในใจว่า เออวันสงกรานต์ปีนี้คงมีความสุขที่สุดละ เพราะปกติครอบครัวหนูก็ไม่เคยมีกิจกรรมที่ทำร่วมกันอย่างมีความสุขเลยไม่มีเทศกาลไหนที่อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขหรืออบอุ่น ถึงจะมีบ้าง แต่มันก็ไม่เหมือนครอบครัวทั่วไปจนหนูคิดว่าที่ร่างกายโตมาได้เพราะพ่อแม่แต่จิตใจความรู้สึกโตมาได้เพราะคนอื่น อย่างเช่นการมีคนรัก มีเพื่อน พี่น้อง ญาติ
เข้าเรื่องต่อ พ่อก็ไปตัดข้าวตักแกงมาตั้งไว้แล้วไปล้างมือ พ่อก็บ่นไปด่าไป ส่วนแม่ก็คงไม่ไหวปกติจะไม่ตอบโต้เพราะเคารพ่อในสิทธิ์ของสามี ให้เกียรติและเกรงใจ ทุกอย่าง แต่วันนี้แม่ไม่ไหวเลยตอบโต้กลับจนพ่อที่นั่งกินข้าวอยู่อารมณ์เสียจนพูดกับแม่ว่ากู แม่ก็เลยว่าเดี๋ยวนี้แหลงกูเลยหรอ และพ่อก็ว่าอะไรอีกไม่รู้เพราะตอนนั้นกลัวมาก เพราะพ่อเป็นคนขรึม ไม่พูดจาแต่เป็นคนโหดๆคนนึงเลย พ่อน่ากลัวมาก แล้วอยู่ๆแม่ก็พูดท้าพ่อจนพ่อไปหยิบท่อนไม้อันใหญ่มาตีแม่ และทำลายของ จานขาวพ่อก็ขว้างจนแตก ส่วนหนูก็รีบเก็บกะทะ เก็บของถ้วยชามที่กำลังกินอยู่ เก็บออกให้ไว กลัววว่าพ่อจะคว่ำมัน อธิบายตอนที่พ่อโมโหไม่ถูกเลยเพราะน่ากลัวมาก จนน้องวิ่งออกจากบ้านร้องไห้ ปกติพ่อกับแม่ก็ทะเลาะทำร้ายร่างกายตั้งแต่หนูยังเด็กจนมีน้องก็ยังเกมือนเดิม. แม่กับหนูก็มาเก็บกวาดเศษจานข้าวที่พ่อขว้างละก็ทำความสะอาด และหนูก็ร้องแม่ก็ร้อง เห้ออ อยากมีครอบที่มีความสุขอบอุ่นมากกว่านี้ แต่ทำมันได้แค่นี้ อายุแค่14 พยายามประคับประคองทุกอย่างให้มันสมบูรณ์แบบ ให้มันดีที่สุด แต่มันก็ได้แค่นี้ พยายามไม่ให้พ่อแม่ทะเลาะกัน พยายามแยกพูดแล้ว ก็ไม่ได้ คือหนูเหนื่อยและท้อมากแต่ชีวิตก็ทำได้แค่ไปต่อ พ่อพูดกับแม่ว่า ที่อยู่กันทุกวันนี้มันคงไม่ใช่รักหรอก เพราะ ที่อยู่ก็เพราะทนๆไป แต่แม่ยังมาพูดกับหนูว่าเออ ล้างปิ่นโตไว้ดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ได้ใส่กับข้าวไว้ให้พ่อไปกิน นี่คือแม่ไม่รักพ่อหรอ บางทีคนรักกันมันก็ไม่จำเป็นต้องบอกรัก แต่บอกทางกระทำก็ได้ ถ้าพ่อสังเกตบ้าง😭แต่พ่อเอาแต่ชนะ ไม่เคยฟังเคยคิดเคยใช้แต่อารมณ์โมโหเมื่อไหร่ต้องมีคนเจ็บตัว หนูทนเห็นแม่เจ็บไม่ไหวแล้ว หนูจะทำยังไงดี. หนูคิดไว้ว่า จะหางานเก็บเงินแล้วพาแม่ไปอยู่ที่อื่น มันคงจะดีกว่า แม่ก็น้อยใจที่พอแม่กลับมาจากหากับข้าวแบบคนแถวบ้านหนูก็จะไป เก็บผักไรงี้ แต่พ่อก็ไม่เคยถามว่าได้อะไรมาบ้างเหนื่อยมั้ย ส่วนพ่อคงก็น้อยใจที่แม่ไม่เคยบอกรักไม่เคยใส่ใจพ่อ แต่แม่ก็ใส่ใจพ่อเพียงแค่พ่อไม่เคยอินกับมันเลยมองข้ามตลอด คือต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน เห้ออ ควรจะทำยังไงดี😭😭😭😭