ช่วงสงกรานต์ ผมกลับบ้านต่างจังหวัด หลังจากทำนู่นนี่ไปตามเรื่องตามราว เก็บกวาด รื้อนู่นนี่ดู ก็เจอกล่องเล็กๆใบนึงเข้า ...

ผมไม่ใช่แฟนคลับแบบโสดซิง ก่อนจะตาม bnk ผมเป็นโซวอนมาก่อนครับ

ภายในกล่อง มี cd ของ สาวๆ snsd , หนังสือบทสัมภาษณ์ต่างๆ เปิดออกมาก็ทำให้ผมยิ้มนิดๆ น้ำตาซึมหน่อยๆ ความทรงจำหลายอย่างผุดขึ้นมาแบบพรวดพราด

สมัยสิบปีที่แล้ว ผมเรียนมหาลัย การตามพวกนี้ ยากกว่าตอนนี้เยอะเลย ไม่มีทวิตเตอร์ เนตก็กากๆ การจะติดตามข่าวสารต้องอาศัยเวบบอร์ด หัวร้อนกับบอร์ดเด็กดีย์ บอร์ดโซชิโดยตรงที่มีลิมิตการใช้งานด้วย ต้องโพสต์ตามจำนวน ต้องตกแต่งกระทู้บ้านของตัวเอง โพสต์กระทู้คุยกับคนอื่น นึกถึงตอนนั้นก็ตลกดี

แถมเงินก็ไม่ค่อยจะมี อัลบั้มก็ซื้อยาก ต้องรอพรีกันนานอยู่ ตามดูไลฟ์ ดูรายการต่างๆ ของสาวๆก็ที่ติดตามหลักๆเลยก็ รายการเลี้ยงน้องคยองซัน รายการ7สาวบ้านไร่ รายการWGM

แต่ถึงจุดๆนึง ก็เลิกตามไปซะเฉยๆ เหตุผลก็น่าจะเป็นเพลงไม่เข้าหู (ผมตามเพราะ gee ชอบมากๆกับ Genie) อัลบั้มหลังสุดที่เก็บคือ Hoot

พอตอนนี้มาตาม bnk มาได้ปีกว่าๆ ตามเก็บของนู่นนี้เยอะพอสมควรช่วงแรกๆ แต่หลังจากซิง4 ก็รู้สึกว่าอิ่มตัว อาจเพราะเพลงไม่เข้าหูเลยละมั้ง แล้วเห็นน้ำตาน้องๆบ่อยไปทำใจไม่ค่อยจะได้ แถมหลังๆเหมือนจะเป็นโมเดลลิ่งปั้นดาราซะมากกว่าไปแล้ว แต่ก็จะตามน้องที่โอชิต่อไปจนกว่าจะแกรด แล้วค่อยเลิกตาม bnk น่ะนะครับ

อีกสัก 10 ปีข้างหน้า ผมอาจจะเจอกล่อง bnk ที่เก็บอยู่ในมุมหนึ่งของตู้ เปิดมาอาจจะน้ำตาซึมๆเหมือนตอนนี้ก็ได้ ...

อาจจะพิมพ์งงๆซักนิดเพราะยังตึงๆครับ ไม่ได้สังสรรค์กับทีมงานสมัยม.ปลายนานมากเลยติดลม 55