สวัสดีค่ะ หนูอายุ15อย่าง16 นะคะคืออยู่ดีๆนอยด์ๆ เบื่อๆ กำลังพิมเมื่อกี้คิดได้แล้วว่าทำไม
คือหนูไปอ่านมีพี่คนนีงเขียนเรื่องปัญหาชีวิตพี่เค้าที่พ่อแม่บังคับเรียนประมาณนี้ค่ะ ก็เลยทำให้หนูเอามาคิดในแง่ลบอะ
ปรกติหนูจะไม่เบื่อๆ บวกกับวันนี้เพื่อนสนิทไม่ตอบแชทคิดว่าโทรศัพท์ไม่แจ้งเตือนเพราะเห็นบอกเมื่อวันก่อน
ปรกติจะคุยส่งคลิปตลกมุกตลกกับเพื่อนคนนี้ตลอดวันนี้เพื่อนไม่ตอบเลยน่าจะมีส่วน เอาละค่ะมาเข้าเรื่อง(ดูจริงจังเวอร์)
(แค่พิมเมื่อกี้หนูยังตลกตัวเองจริงๆรุ้สึกตัวเองร่าเริงมากคิดบวกตลอด (อย่าหมั่นไส้หนูนะ555)มีปัญหาอะไรหนูจะหาทางแก้ปัญหา หาทางออกด้วยตัวเองตลอด ส่วนใหญ่จะจัดการปัญหาไม่ก็ใช้คำว่าช่างมันเถอะทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่รู้สึกเรื่องนี้มันทำให้หนูไม่มีgoalในชีวิตเลยค่ะ)
คือพ่อแม่หนูแยกทางกันพ่อแต่งงานใหม่มีลูกมากกว่า1คน (เผื่อพ่อเข้าพันทิปละจะรู้ว่าเป็นหนู) หนูอยู่กับปู่ย่าตั้งแต่เด็กๆ พอโตมาในช่วงวัยรุ่นหนูไม่ค่อยได้คุยกับปู่ย่าสักเท่าไหร่ ตอนนี้หนูเลยรู้สึกว่าหนูใช้ชีวิตคนเดียวมาก แต่ปัญหาคือหนูรู้สึกว่าโตไปหนูจะใช้ชีวิตกับใครหนูจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ยังไงหนูจะใช้โอกาสไหนอยู่กับพ่อแม่ เพราะโตไปหนูทำงาน เห็นเพื่อนไปเที่ยวสงกรานต์กับครอบครัว อยู่กับพ่อแม่ ด้วยปัจจัยตอนนี้หนูคิดว่าปู่กับย่าแก่มากแล้วจะ80กว่าแล้วค่ะ หนูเลยไม่ได้ให้เค้าอยู่ในปีข้างหน้า(อีกประมาณเกือบ10ปี หนูอยากเป็นหมอ)ที่หนูจะมีพร้อมทุกอย่าง ตอนนี้ก็ทำได้แค่ช่วยอะไรต่างๆที่ทำได้ แต่จริงๆคือคุยน้อยมากจริง จูนกันไม่ติด ความคิดเห็นไม่ตรงกัน อะไรหลายๆอย่าง ยิ่งคุยทำให้หนูเวี่ยงได้ตลอด(นิสัยแย่ตรงนี้มาก)หนูก็เลยไม่ค่อยได้คุย ส่วนพ่อแม่หนูคิดว่าคงไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันตอนโต อีกอย่างเวลาพ่อกลับมาหาปู่ย่าทุกปีใหม่(1ปีครั้ง) หนูรู้สึกไม่สนิทรู้สึกเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ แต่ก่อนหนูจะคอลหาพ่อบ่อย แต่เดี่ยวนี้พ่อยุ่งๆ และก้อยู่กับน้องกับแฟนใหม่เค้า หนูไม่ค่อยอยากโทรและพ่อก็ไม่ค่อยโทรมาด้วย เลยรู้สึกไม่สนิท ส่วนแม่ก้ใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนตามประสาคนโสด555 หนูจะได้คุยกับแม่แค่ตอนปรึกษาเรื่องต่างๆ ที่จำได้เรื่องสิว เรื่องพ่อว่าจนน้อยใจ เรื่องสอบเก็บคะแนนครั้งแรกในมัธยมที่ทำได้ไม่ดี มีแค่นี้แหละค่ะ มันไม่มีอะไรคุยแม่เลิกงานก็ดึก เห็นบ่นในเฟสแทบทุกวัน หนุมีความฝันอยากพาพ่อแม่เที่ยวตปท อยากใช้ชีวิตเป็นครอบครัวแต่คงทำไม่ได้ สรุปปัญหาคือ
หนูอยากดูแลพ่อแม่ อยากอยู่กันแบบบอกได้ทุกเรื่องปรึกษาทุกๆอย่าง อยู่อย่างอบอุ่น โอโห้พิมไปน้ำตาคลอ ไหลแล้วจ้า ฮืออออ แต่มันทำไม่ได้ ที่มีแพลนจะพาไปเที่ยวคนต้องไปแยกกัน แล้วปัญหาที่โตมาหนูมีทุกอย่างแต่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เพราะทำงาน พ่อแม่ก้ทำงาน หนูควรเอาสิ่งที่หนูมีไปทุ่มไปใช้กับใครดีคะ ปู่กับย่าคงไม่อยู่ถึงตอนนั้น จริงๆหนูอยากเป็นหมอเพราะไม่มีเวลาด้วยจะได้ยุ่งๆ ถ้ายังไม่มีครอบครัวก็คงต้องspenกับการทำงานใช่มั้ยคะ หรือมีความสุขไปคนเดียวเลย แต่คงสุขไม่สุดนะสิ จริงๆอนาคตก้ยังไม่รู้หรอกพออ่านทบทวนที่พิมไปก็คงทำงานแล้วก็แวะไปหาพ่อแม่วันหยุด(ถ้ามีวันหยุดเพราะเป็นหมอคงไม่ค่อยเวลา)ไม่ก็คงไปเที่ยวคนเดียวกับเพื่อนถ้าเพื่อนว่าง ถ้ายังไม่มีแฟน555
แท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ (หนูเห็นเค้าจะพิมตลอดน่าจะหมายความว่าจะไปรบกวนคนอยู่ในแท็กรึป่าว)แหะๆ
มาระบาย+ปรึกษาหน่อยค่า
คือหนูไปอ่านมีพี่คนนีงเขียนเรื่องปัญหาชีวิตพี่เค้าที่พ่อแม่บังคับเรียนประมาณนี้ค่ะ ก็เลยทำให้หนูเอามาคิดในแง่ลบอะ
ปรกติหนูจะไม่เบื่อๆ บวกกับวันนี้เพื่อนสนิทไม่ตอบแชทคิดว่าโทรศัพท์ไม่แจ้งเตือนเพราะเห็นบอกเมื่อวันก่อน
ปรกติจะคุยส่งคลิปตลกมุกตลกกับเพื่อนคนนี้ตลอดวันนี้เพื่อนไม่ตอบเลยน่าจะมีส่วน เอาละค่ะมาเข้าเรื่อง(ดูจริงจังเวอร์)
(แค่พิมเมื่อกี้หนูยังตลกตัวเองจริงๆรุ้สึกตัวเองร่าเริงมากคิดบวกตลอด (อย่าหมั่นไส้หนูนะ555)มีปัญหาอะไรหนูจะหาทางแก้ปัญหา หาทางออกด้วยตัวเองตลอด ส่วนใหญ่จะจัดการปัญหาไม่ก็ใช้คำว่าช่างมันเถอะทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่รู้สึกเรื่องนี้มันทำให้หนูไม่มีgoalในชีวิตเลยค่ะ)
คือพ่อแม่หนูแยกทางกันพ่อแต่งงานใหม่มีลูกมากกว่า1คน (เผื่อพ่อเข้าพันทิปละจะรู้ว่าเป็นหนู) หนูอยู่กับปู่ย่าตั้งแต่เด็กๆ พอโตมาในช่วงวัยรุ่นหนูไม่ค่อยได้คุยกับปู่ย่าสักเท่าไหร่ ตอนนี้หนูเลยรู้สึกว่าหนูใช้ชีวิตคนเดียวมาก แต่ปัญหาคือหนูรู้สึกว่าโตไปหนูจะใช้ชีวิตกับใครหนูจะตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ยังไงหนูจะใช้โอกาสไหนอยู่กับพ่อแม่ เพราะโตไปหนูทำงาน เห็นเพื่อนไปเที่ยวสงกรานต์กับครอบครัว อยู่กับพ่อแม่ ด้วยปัจจัยตอนนี้หนูคิดว่าปู่กับย่าแก่มากแล้วจะ80กว่าแล้วค่ะ หนูเลยไม่ได้ให้เค้าอยู่ในปีข้างหน้า(อีกประมาณเกือบ10ปี หนูอยากเป็นหมอ)ที่หนูจะมีพร้อมทุกอย่าง ตอนนี้ก็ทำได้แค่ช่วยอะไรต่างๆที่ทำได้ แต่จริงๆคือคุยน้อยมากจริง จูนกันไม่ติด ความคิดเห็นไม่ตรงกัน อะไรหลายๆอย่าง ยิ่งคุยทำให้หนูเวี่ยงได้ตลอด(นิสัยแย่ตรงนี้มาก)หนูก็เลยไม่ค่อยได้คุย ส่วนพ่อแม่หนูคิดว่าคงไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันตอนโต อีกอย่างเวลาพ่อกลับมาหาปู่ย่าทุกปีใหม่(1ปีครั้ง) หนูรู้สึกไม่สนิทรู้สึกเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ แต่ก่อนหนูจะคอลหาพ่อบ่อย แต่เดี่ยวนี้พ่อยุ่งๆ และก้อยู่กับน้องกับแฟนใหม่เค้า หนูไม่ค่อยอยากโทรและพ่อก็ไม่ค่อยโทรมาด้วย เลยรู้สึกไม่สนิท ส่วนแม่ก้ใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนตามประสาคนโสด555 หนูจะได้คุยกับแม่แค่ตอนปรึกษาเรื่องต่างๆ ที่จำได้เรื่องสิว เรื่องพ่อว่าจนน้อยใจ เรื่องสอบเก็บคะแนนครั้งแรกในมัธยมที่ทำได้ไม่ดี มีแค่นี้แหละค่ะ มันไม่มีอะไรคุยแม่เลิกงานก็ดึก เห็นบ่นในเฟสแทบทุกวัน หนุมีความฝันอยากพาพ่อแม่เที่ยวตปท อยากใช้ชีวิตเป็นครอบครัวแต่คงทำไม่ได้ สรุปปัญหาคือ
หนูอยากดูแลพ่อแม่ อยากอยู่กันแบบบอกได้ทุกเรื่องปรึกษาทุกๆอย่าง อยู่อย่างอบอุ่น โอโห้พิมไปน้ำตาคลอ ไหลแล้วจ้า ฮืออออ แต่มันทำไม่ได้ ที่มีแพลนจะพาไปเที่ยวคนต้องไปแยกกัน แล้วปัญหาที่โตมาหนูมีทุกอย่างแต่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่เพราะทำงาน พ่อแม่ก้ทำงาน หนูควรเอาสิ่งที่หนูมีไปทุ่มไปใช้กับใครดีคะ ปู่กับย่าคงไม่อยู่ถึงตอนนั้น จริงๆหนูอยากเป็นหมอเพราะไม่มีเวลาด้วยจะได้ยุ่งๆ ถ้ายังไม่มีครอบครัวก็คงต้องspenกับการทำงานใช่มั้ยคะ หรือมีความสุขไปคนเดียวเลย แต่คงสุขไม่สุดนะสิ จริงๆอนาคตก้ยังไม่รู้หรอกพออ่านทบทวนที่พิมไปก็คงทำงานแล้วก็แวะไปหาพ่อแม่วันหยุด(ถ้ามีวันหยุดเพราะเป็นหมอคงไม่ค่อยเวลา)ไม่ก็คงไปเที่ยวคนเดียวกับเพื่อนถ้าเพื่อนว่าง ถ้ายังไม่มีแฟน555
แท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ (หนูเห็นเค้าจะพิมตลอดน่าจะหมายความว่าจะไปรบกวนคนอยู่ในแท็กรึป่าว)แหะๆ