ใช่ครับ ฟังไม่ผิด แม่ผม อาการปกติเหมือนคนปกติ ร่าเริงปกติ
แต่ว่า ท่านมีอาการ ประมาณเหมือนพวกย้ำคิดย้ำทำด้วย แถบบางครั้งก็วิตกจริตเกินกว่าเหตุ
อย่างเช่นถ้าผมจะออกไปเซเว่นหน้าหมู่บ้านพอผมหยิบมอเตอไซน์ปั้บ
แม่ก็จะบอกว่าจะขี่มอเตอไซทำไมมันอันตรายเดี่ยวก็ตาย
แต่ว่าผมก็แค่จะไปเซเว่นเองแม่ก็จะพูดจนผมเดินไปแทน
เข้าเรื่องเลยละกันครับผมต้องขอออกตัวก่อนว่าบ้านผมไม่ได้มีฐานะยากจนอะไร
ก็เป็นครอบครับพี่น้อง 6 คนทุกคนทำงาน มีเงิน ให้แม่ตลอด ตอนนี้แม่ไม่ได้ทำงาน
อยู่สบายเลี้ยงหลานมีเงินเก็บหลักแสนแต่เหตุมันก็เกิดขึ้นว่าในหมู่บ้านเวลามีใครจะเอา
เตียงโต๊ะตู้บลาๆที่มันชำรุดมาทิ้งที่กองขยะเหม็นๆแม่ก็จะไปลากเอาเข้ามาไว่ในบ้าน
ล่าสุดเมื่อเช้าตื่นมาเจอแกลากเตียงของคนข้างบ้านที่ทิ้งมาไว้ที่ทางเข้าบ้าน
ของเต็มไปหมดทั้งบ้าน อารมแบบ เคยเห็น พวกที่เป็นโรคชอบสะสมของ ชาวญี่ปุ่นแล่วคือใช่เลย
ทุกวันนี้ผมให้แกนอนห้องเดียวกับผม แกจะได้ ไม่เอาอะไรเข้าห้องเพราะผมห้ามไว้ 
แม่ผมก็ไม่ได้แก่หง่ำเหงือกนะก็ยังเรียกได้ว่าไม่แก่ผมละเหนื่อยพูดก็ไม่ได้กลัวแกจะน้อยใจ
ไอผมก็เคยบอกนะอยากได้อะไรบอกจะซื้อให้เป็นแสนก็ซื้อขอแค่ให้บอกไม่ต้องไปเก็บขยะที่
ใช้ไม่ได้แล้วเข้าบ้านเพราะของชิ้นใหญ่ๆพอเขาทิ้ง แล้วเราไปเอามามันก็กลายเป็นของเรา
แล้วพอมันใช้ไม่ได้เราจะเอาไปทิ้ง มันก็เป็นเรื่องลำบากอีก ทีนี้ก็ต้องหาคนมาขน ไปทิ้ง
คือไม่ได้รังเกียจแม่เลยที่ไปเอาขยะเข้าบ้านแต่มันรกจริงๆครับมันรกมากจริงๆ
แล้วพอถึงเวลาเก็บบ้านมันเหนื่อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ