เมื่อสองเดือนก่อน ผมยังไม่เลิกสูบบุหรี่...
ผมเริ่มสูบบุหรี่ตั้งแต่อายุ 17 ...ไม่สิ จะย้อนกลับไปก่อนหน้านี้อีก ก่อนหน้านี้อีกนานเลยล่ะ
ผมเริ่มคุ้นเคยกับบุหรี่ เมื่อตอนยังเด็ก อายุเท่าไรก็จำไม่ได้ นึกออกตอนผมเป็นเด็กซื้อบุหรี่ให้อา ตอนนั้นกรองทิพย์ราคาเท่ากับน้ำมันเบนซิน 1 ลิตร คือ 13 บาทถ้วน
ความรู้สึกตอนครั้งเดินไปซื้อ กับสายตาคนมอง ไม่หนักหนาถ้าเทียบกับยุคปัจจุบัน แน่นอนว่าถ้าจ่ายแบ๊งค์ยี่สิบ เศษตังค์ที่เหลือย่อมเป็นค่าเดิน มันทำให้การไปซื้อบุหรี่ให้ผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องยากนัก
ผมเริ่มสูบบุหรี่ตั้งแต่อายุสิบเจ็ด... (ดราม่าเยอะสิ่งเรื่องยังขอเงินพ่อแม่อยู่ไม่เอานะครับ ผมทำงานหาเงินเองแล้ว)
สูบบุหรี่ตั้งแต่อายุสิบเจ็ดนี่คงต้องอ้างเพื่อนครับ เห็นเพื่อนลูบก็อยากจะลองบ้าง ระหว่างสูบต่อมมโนก็ทำงาน ...ข้าโตแล้วนะ ข้าเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ความรู้สึกมันได้เวลามีบุหรี่ซุกอยู่ระหว่างนิ้ว
....และผมก็สูบมาตั้งแต่เวลานั้น
สำหรับตัวผมถือว่าลงทุนไปเยอะมากกับบุหรี่...โดยเฉพาะเอาสุขภาพของตัวเองและคนรอบข้างมาร่วมหุ้นด้วย
รู้ครับว่าไม่แฟร์เลย ...โดยเฉพาะสุขภาพของลูก ลูกอันเป็นที่รัก ผมจึงเลี่ยงด้วยการสูบให้ห่างจากคนรอบตัว ...ให้เขาเหล่านั้นได้ร่วมหุ้นต่อหน่วยน้อยลง
เลิกสูบไปเลยไหมแบบนี้...ก็ยังครับ
11 เมษา 2562
ด้วยอายุย่างเข้า 46 ปีเต็ม ย้อนไปสองเดือนก่อนหน้านี้ผมจึงตัดสินใจเลิกบุหรี่
...มีผลย่อมมีเหตุฉันใด เลิกบุหรี่ได้ย่อมมีเหตุฉันนั้น และเหตุที่ทำให้ผมตัดสินใจเลิกบุหรี่นั่นเพียงเพราะรองเท้าผ้าใบคู่เดียว!!
ลูก เมีย คนรอบตัว ขอให้เลิก ยังดื้อดึง กับอีแค่รองเท้าผ้าใบคู่เดียว มันจะวิเศษวิโสอะไรหนักหนา......คนอ่านเริ่มคิด 555
ใช่แล้วครับ!! กับรองเท้าคู่เดียว ราคา 1,600 บาท มันไม่ได้วิเศษวิโสถึงกับทำให้ตัดสินใจหยุดเรื่องเคยชินอย่างการสูบบุหรี่ ที่สูบเป็นวัตรปฏิบัติ เวลาที่เราอ้างว่าเครียด เวลาดื่มเหล้า หรือสูบหลังอาหารทุกมื้อ...ได้ขนาดนั้น
แต่มันก็มีเรื่องราวของมันครับ
ผมชอบรองเท้าผ้าใบครับ โดยเฉพาะตระกูล running shoes และผมตัดสินใจซื้อสิ่งเหล่านี้ได้ง่ายๆ หากเจอแบบที่ชอบ และเงินในกระเป๋าเอื้ออำนวย
ถามว่าอยากได้รุ่นท้อปๆไหม..อยากครับ
ถามว่ามีปัญญาซื้อรุ่นท้อปๆไหม..ไม่มีครับ 5555
ดังนั้นรองเท้าคู่ใจผมจึงวนเวียนอยู่ในราคาไม่เกินสามถึงสี่พันบาท (มาถึงตรงนี้ขอไว้อาลัยให้ตัวเอง กับ Skechers gorun strada ที่เพิ่งส่งต่อเพื่อเอาเงินมารักษาแมว สักสิบวินาที)
และเนื่องจากผมเป็นคนมีปัญหาเรื่องกระดูกสันหลัง ผมจึงค่อนข้างศึกษาข้อมูล เพื่อหารองเท้าที่จะมาอยู่เป็นคู่ครองกับเท้าขนาดไซส์ 9.5 ...แล้วผมก็เจอกับมันจนได้
หลังจากสั่งซื้อกับร้านที่มั่นใจว่าจะไม่โกงเงินที่ตนเองกระเบียดกระเสียนเก็บมาแน่ๆ สามวันถัดมาผมก็ได้มีโอกาสรับโทรศัพท์จาก Kerry เพื่อนัดหมายให้รับตัวมาครอบครอง...และผมไม่รอช้า ที่จะสวมมันออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะในเย็นวันเดียวกัน
ใช่ครับ ผมเริ่มวิ่งแล้ว ในขณะที่ยังคงสูบบุหรี่อยู่เป็นกิจวัตร และมันได้ผลครับ!!
ความรู้สุกที่เหมือนกับใจจะขาดในระยะแค่ 500 เมตรแรก!!
ถ้า....ถ้าเพียงแค่ผมฝืนไปต่อสัก 100 เมตร ผมคงได้ข้ามไปอีกฝั่งของแม่น้ำในยมโลกเป็นแน่แท้...
อิจฉา อาย เหนื่อย ความรู้สึกเหล่านี้ประเดประดังเข้ามา เด็ก สตรี คนชรา ล้วนก้าวเท้าเป็นจังหวะโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ผ่านคลองจักษุไปคนแล้ว คนเล่า
อยากวิ่งอีก อยากไปให้ไกลอีก...เสียงนี้มันร่ำร้องออกมาจากข้างใน
จะทำอย่างไรดี จึงจะวิ่งได้เหมือนชาวบ้านเขา?? ผมเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง
เอ็งต้องหยุดสูบบุหรี่ว่ะ!! ...เสียงในหัวตัวเองตอบกลับมา
ตกลง!! ผมตอบกลับไปโดยไม่เสียเวลาคิด
11 เมษา 2562
หลังจากสู้กับปีศาจนามว่า"ความเคยชิน" อยู่สองอาทิตย์ เจียนอยู่เจียนไป เจียนแพ้เจียนชนะ ผมก็ลืมมันไปสิ้นหลังจากลืมตาตื่นในเช้าวันหนึ่ง รสชาติที่คุ้นเคย กลิ่นที่คนทั่วไปรังเกียจ และนิ้วที่มีกลิ่นเหม็นไหม้ติดอยู่เสมอ ผมไม่รู้สึกถึงมันอีกต่อไป
ผมหายใจได้ยาวนานขึ้น เหนื่อยน้อยลง ร้องเพลงได้ดีขึ้น เงินเหลือเพิ่มอีก 60 บาททุกรอบสองวัน(ผมสูบซองละสองวัน กับบุหรี่ราคา 60 บาท)
และผมวิ่งได้ต่อเนื่อง 5 กิโลเมตร แล้วครับ
เมื่อสองเดือนก่อน ผมยังไม่เลิกสูบบุหรี่...
ผมเริ่มสูบบุหรี่ตั้งแต่อายุ 17 ...ไม่สิ จะย้อนกลับไปก่อนหน้านี้อีก ก่อนหน้านี้อีกนานเลยล่ะ
ผมเริ่มคุ้นเคยกับบุหรี่ เมื่อตอนยังเด็ก อายุเท่าไรก็จำไม่ได้ นึกออกตอนผมเป็นเด็กซื้อบุหรี่ให้อา ตอนนั้นกรองทิพย์ราคาเท่ากับน้ำมันเบนซิน 1 ลิตร คือ 13 บาทถ้วน
ความรู้สึกตอนครั้งเดินไปซื้อ กับสายตาคนมอง ไม่หนักหนาถ้าเทียบกับยุคปัจจุบัน แน่นอนว่าถ้าจ่ายแบ๊งค์ยี่สิบ เศษตังค์ที่เหลือย่อมเป็นค่าเดิน มันทำให้การไปซื้อบุหรี่ให้ผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องยากนัก
ผมเริ่มสูบบุหรี่ตั้งแต่อายุสิบเจ็ด... (ดราม่าเยอะสิ่งเรื่องยังขอเงินพ่อแม่อยู่ไม่เอานะครับ ผมทำงานหาเงินเองแล้ว)
สูบบุหรี่ตั้งแต่อายุสิบเจ็ดนี่คงต้องอ้างเพื่อนครับ เห็นเพื่อนลูบก็อยากจะลองบ้าง ระหว่างสูบต่อมมโนก็ทำงาน ...ข้าโตแล้วนะ ข้าเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ความรู้สึกมันได้เวลามีบุหรี่ซุกอยู่ระหว่างนิ้ว
....และผมก็สูบมาตั้งแต่เวลานั้น
สำหรับตัวผมถือว่าลงทุนไปเยอะมากกับบุหรี่...โดยเฉพาะเอาสุขภาพของตัวเองและคนรอบข้างมาร่วมหุ้นด้วย
รู้ครับว่าไม่แฟร์เลย ...โดยเฉพาะสุขภาพของลูก ลูกอันเป็นที่รัก ผมจึงเลี่ยงด้วยการสูบให้ห่างจากคนรอบตัว ...ให้เขาเหล่านั้นได้ร่วมหุ้นต่อหน่วยน้อยลง
เลิกสูบไปเลยไหมแบบนี้...ก็ยังครับ
11 เมษา 2562
ด้วยอายุย่างเข้า 46 ปีเต็ม ย้อนไปสองเดือนก่อนหน้านี้ผมจึงตัดสินใจเลิกบุหรี่
...มีผลย่อมมีเหตุฉันใด เลิกบุหรี่ได้ย่อมมีเหตุฉันนั้น และเหตุที่ทำให้ผมตัดสินใจเลิกบุหรี่นั่นเพียงเพราะรองเท้าผ้าใบคู่เดียว!!
ลูก เมีย คนรอบตัว ขอให้เลิก ยังดื้อดึง กับอีแค่รองเท้าผ้าใบคู่เดียว มันจะวิเศษวิโสอะไรหนักหนา......คนอ่านเริ่มคิด 555
ใช่แล้วครับ!! กับรองเท้าคู่เดียว ราคา 1,600 บาท มันไม่ได้วิเศษวิโสถึงกับทำให้ตัดสินใจหยุดเรื่องเคยชินอย่างการสูบบุหรี่ ที่สูบเป็นวัตรปฏิบัติ เวลาที่เราอ้างว่าเครียด เวลาดื่มเหล้า หรือสูบหลังอาหารทุกมื้อ...ได้ขนาดนั้น
แต่มันก็มีเรื่องราวของมันครับ
ผมชอบรองเท้าผ้าใบครับ โดยเฉพาะตระกูล running shoes และผมตัดสินใจซื้อสิ่งเหล่านี้ได้ง่ายๆ หากเจอแบบที่ชอบ และเงินในกระเป๋าเอื้ออำนวย
ถามว่าอยากได้รุ่นท้อปๆไหม..อยากครับ
ถามว่ามีปัญญาซื้อรุ่นท้อปๆไหม..ไม่มีครับ 5555
ดังนั้นรองเท้าคู่ใจผมจึงวนเวียนอยู่ในราคาไม่เกินสามถึงสี่พันบาท (มาถึงตรงนี้ขอไว้อาลัยให้ตัวเอง กับ Skechers gorun strada ที่เพิ่งส่งต่อเพื่อเอาเงินมารักษาแมว สักสิบวินาที)
และเนื่องจากผมเป็นคนมีปัญหาเรื่องกระดูกสันหลัง ผมจึงค่อนข้างศึกษาข้อมูล เพื่อหารองเท้าที่จะมาอยู่เป็นคู่ครองกับเท้าขนาดไซส์ 9.5 ...แล้วผมก็เจอกับมันจนได้
หลังจากสั่งซื้อกับร้านที่มั่นใจว่าจะไม่โกงเงินที่ตนเองกระเบียดกระเสียนเก็บมาแน่ๆ สามวันถัดมาผมก็ได้มีโอกาสรับโทรศัพท์จาก Kerry เพื่อนัดหมายให้รับตัวมาครอบครอง...และผมไม่รอช้า ที่จะสวมมันออกไปวิ่งที่สวนสาธารณะในเย็นวันเดียวกัน
ใช่ครับ ผมเริ่มวิ่งแล้ว ในขณะที่ยังคงสูบบุหรี่อยู่เป็นกิจวัตร และมันได้ผลครับ!!
ความรู้สุกที่เหมือนกับใจจะขาดในระยะแค่ 500 เมตรแรก!!
ถ้า....ถ้าเพียงแค่ผมฝืนไปต่อสัก 100 เมตร ผมคงได้ข้ามไปอีกฝั่งของแม่น้ำในยมโลกเป็นแน่แท้...
อิจฉา อาย เหนื่อย ความรู้สึกเหล่านี้ประเดประดังเข้ามา เด็ก สตรี คนชรา ล้วนก้าวเท้าเป็นจังหวะโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ผ่านคลองจักษุไปคนแล้ว คนเล่า
อยากวิ่งอีก อยากไปให้ไกลอีก...เสียงนี้มันร่ำร้องออกมาจากข้างใน
จะทำอย่างไรดี จึงจะวิ่งได้เหมือนชาวบ้านเขา?? ผมเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง
เอ็งต้องหยุดสูบบุหรี่ว่ะ!! ...เสียงในหัวตัวเองตอบกลับมา
ตกลง!! ผมตอบกลับไปโดยไม่เสียเวลาคิด
11 เมษา 2562
หลังจากสู้กับปีศาจนามว่า"ความเคยชิน" อยู่สองอาทิตย์ เจียนอยู่เจียนไป เจียนแพ้เจียนชนะ ผมก็ลืมมันไปสิ้นหลังจากลืมตาตื่นในเช้าวันหนึ่ง รสชาติที่คุ้นเคย กลิ่นที่คนทั่วไปรังเกียจ และนิ้วที่มีกลิ่นเหม็นไหม้ติดอยู่เสมอ ผมไม่รู้สึกถึงมันอีกต่อไป
ผมหายใจได้ยาวนานขึ้น เหนื่อยน้อยลง ร้องเพลงได้ดีขึ้น เงินเหลือเพิ่มอีก 60 บาททุกรอบสองวัน(ผมสูบซองละสองวัน กับบุหรี่ราคา 60 บาท)
และผมวิ่งได้ต่อเนื่อง 5 กิโลเมตร แล้วครับ