รบกวนพี่สาวอายุ30+มาช่วยตอบด้วยนะคะ
เราแอบชอบอาจารย์ผู้หญิงอยู่คนนึงน่ะค่ะ อาจารย์เค้าสอนเซคเรา ตอนแรกเราก็เฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่าอาจารย์กับนิสิตเลย ช่วงแรกๆเรานินทราอาจารย์ด้วยซ้ำกับเพื่อนในเซคว่า'ไม่อยากเรียนเซคนี้' 'อยากเรียนเซคอื่นมากกว่า' 'เสียงโคตรง่วงนอน' 'ง่วง
เลย ''อะไรทำนองนี้ เราบ่นๆกับเพื่อนว่าโชคไม่ดี ที่ได้เซคนี้มา แต่มีเพื่อนเราบอกว่านางย้ายมาเพราะอาจารย์เซคนี้หน้าตาดี เราก็แปลกใจว่ามันใช่เรื่องจริงรึเปล่า เพราะตอนนั้นเราคิดว่าอาจารย์ก็ไม่ได้หน้าตาแย่ แต่ก็ไม่ได้สวยมากขนาดนั้น
ตอนที่เรียนเราก็ตั้งใจเรียนตามปรกติ เสียงอาจารย์เค้าจะน่ารักหน่อย แต่มันจะเป็นโทนเดียว ซึ่งเราหันไปมองเพื่อนคือหลับกันเยอะมาก เราไม่หลับเพราะคอยตอบอาจารย์อยู่เรื่อยๆ (ธรรมดาแล้ววิชาภาคของเรา เราจะเป็นคนชอบตอบไปเลย ) เราก็ไปเรียนตามปรกติ ไม่มีอะไรมาก แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกได้เลยก็คืออาจารย์เค้าจำเราได้ เรียกชื่อเรา และคอยมาถามว่าทำได้มั้ย ซึ่งเหตุการณ์ที่อาจารย์จะจำเราได้ดีกว่าคนอื่นในเซคไม่ได้ทำให้เราแปลกใจ เพราะมันเป็นแบบนี้มาหลายคนแล้ว เพื่อนเราล้อเรื่องนี้ประจำ แต่ที่มันแปลกก็คือเราเริ่มมองอาจารย์น่ารักมากๆ ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ หน้าหมวยๆ เสียงน่ารักน่าเอ็นดูมากๆ จนเราคิดถึงเวลาเค้าอ้อนเรา เสียงอาจารย์เค้าจะน่ารักมากกว่าเดิมขนาดไหน ตัวเล็กๆแบบนั้นมันน่าเอ็นดูมากๆเลย เราไปหาประวัติการเรียนของอาจารย์เราก็ชมออกมาว่าทำไมถึงเก่งขนาดนี้เนี่ย ทั้งๆที่อาจารย์คณะเราล้วนเป็นแบบนี้ทุกคน ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปตอนไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีเราก็เฝ้าคอยวันอังคารและวันพฤหัสที่จะได้เรียนกับอาจารย์อีก เราอาจจะโดดเรียนวิชาอื่นบ้าง แต่กับวิชานี้เราแทบจะทิ้งทุกอย่าง และเข้าเรียนทุกคาบ แม้ว่าเราจะขี้เกียจมาเรียน แต่พอนึกถึงหน้าอาจารย์ เราตื่นตั้งแต่6โมง ทั้งที่เมื่อก่อนเราตื่น7โมง เพื่อไปเรียนวิชานี้ ช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆ ในหัวเรามีแต่คำว่าน่ารักน่าเอ็นดูเต็มไปหมด เราตอบอาจารย์ตลอด อาจารย์ก็มองเรา เพื่อนเรารับรู้ว่าเราชอบอาจารย์มากแบบชอบในฐานะอาจารย์ และคิดว่าอาจารย์ก็เอ็นดูเรามากกว่าคนอื่น
มีอยู่ครั้งนึงที่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้รู้สึกชอบเค้าในฐานะอาจารย์ แต่มันมากกว่านั้น ตอนที่อาจารย์ไม่ได้คุยเล่นกับเรา แต่ไปคุยเล่นกับเพื่อนในเซค เพื่อนคนนี้ก็ตอบอาจารย์เหมือนกันกับเรา เรารู้สึกเหมือนถูกลดความสำคัญลงเลยค่ะ เรารู้สึกแบบนั้น แต่ในก้นลึกของจิตใจเราบอกว่ายังไงอาจารย์ก็สนใจเรามากกว่าอยู่ดี จนคิดไปคิดมาว่าเราไม่เคยจะรู้สึกว่าถูกลดความสำคัญเมื่ออาจารย์คนอื่นไปคุยเล่นกับเพื่อน เรากลับดีใจด้วยซ้ำ เราจะได้ไม่ตกเป็นเป้าสายตาในตอนที่อาจารย์ไปคุยกับเพื่อน แต่กับคนนี้มันไม่ใช่เลย เราอยากให้อาจารย์มองมาแค่ที่เรา เสียงพูดที่เราอยากฟังมันมากกว่าฟังเพลงที่เราชอบ เราถึงได้รู้ว่าเราคิดไม่ซื่อกับอาจารย์เค้า พอเรารู้ เราเขินทุกครั้งเลยที่ฟังเสียงอาจารย์ ขนาดเราก้มจดชีท ยังรู้สึกเลยว่าอาจารย์นั้นน่ารักจัง เราเริ่มชอบอาจารย์มากขึ้นทุกวัน ไม่ว่าจะทำอะไรมันน่ารักมากๆในสายตาเรา รู้สึกอาจารย์เค้านุ่มนิ่มมากๆ แม้แต่ตอนที่อาจารย์เค้าเขียนวันผิด เรายังนึกขำเลย มันน่ารักมากจริงๆ น่าเอ็นดูอะไรขนาดนี้ ้ แต่สิ่งนึงที่ทำให้อาจารย์เค้าน่าจะเสียความรู้สึก( บางทีเราอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่ถ้าในฐานะอื่น เราก็คิดว่ามันไม่น่ารักเลยที่เราทำตัวแบบนี้ ) คือเราทำตัวไม่ดีใส่ เราทำหน้าแย่ใส่ตอนที่เค้ามาเรียกเราว่าน้องแล้วตามด้วยชื่อที่เพื่อนเราแกล้ง เค้าเลยถามว่าแล้วจะให้เรียกอะไร เราก็ไม่ได้ตอบ กลับก้มหน้าลงไปทำงาน พอเรากลับมาคิด เราไม่น่าเลย ไม่มีเพื่อนคนไหนในเซคที่อาจารย์เค้าเรียกแบบนี้ ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากๆแต่ก็รู้สึกแย่ด้วยที่ทำแบบนั้น พอคาบถัดมา เราเริ่มรู้สึกเลยว่าอาจารย์เค้าลดความสำคัญเราลง เค้าคุยกับเพื่อนคนที่เป็นทอม เค้ารู้ว่าเพื่อนคนนี้เล่นบาส เราได้ยินเพราะนั่งใกล้ๆ จนเราสงสัยว่าอาจารย์รู้ได้ยังไง แล้วมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอที่ต้องถามว่าวันนี้ซ้อมบาสมั้ย คาบนั้นอาจารย์เค้าไม่มาคุยกับเราเลย เราน้อยใจมากๆ เราเลยไม่ค่อยตั้งใจเรียนอีกเลย เราไม่ตอบอาจารย์เค้าเลย เราพยายามทำเป็นไม่มอง เราพยายามเรียกร้องความสนใจ แต่เราก็กลับน้อยใจไปอีก ที่เราเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าอาจารย์ เค้าไม่ได้มองเราเหมือนเคยอีกแล้ว ที่ทุกครั้งที่เงยหน้าขึ้นมาจะมีสายตาเค้ามองอยู่ เราแทบจะเป็นบ้าตาย ทีนี้เราเลยคุยกับเพื่อนเยอะขึ้นไปอีก แล้วไม่มองอาจารย์ทุกครั้งทีครั้งที่เดินมาทางเรา เรารู้ตลอดว่าเค้าไม่ได้เข้ามาคุย แต่หยุดอยู่หลังเราเสมอ เฉลยทุกครั้งที่เราเสร็จ ไม่ตอบเมล์เราเวลาที่เราถามไป แต่กลับมาอธิบายให้เราฟังในห้อง เราเลยไปถามคนอื่นว่าเค้าตอบมัย เพื่อนเราบอกว่าเค้าตอบ แต่ตอบว่าให้ไปอ่านทวนในชีทบทนั้น ให้ไปทวนก่อน เพื่อนเราคนนี้เลยไม่ค่อยชอบอาจารย์เท่าไหร่ เอาจริงๆเพื่อนเราคนนี้ไม่ชอบมาตั้งแต่แรกแล้ว555555
ตอนแรกเราคิดว่าใจเราคงหวั่นไหวไปแค่ชั่วคราว แต่เปล่าเลย มันเพิ่มขึ้นตลอด จนทุกวันนี้เราคิดถึง จนเก็บเอาไปฝันเลย อาทิตย์นึงมี7วัน เราฝันถึงไปแล้ว5วัน มันเป็นแบบนี้มาเดือนกว่าๆแล้ว ในฝันมันสวยงามมากๆเลย ฝันดีจนเราไม่อยากตื่น
ในที่สุดเราก็ตื่นขึ้นมาพบความจริงที่ว่าเราอายุแค่19 ในขณะที่อาจารย์อายุ35-36 แล้วเราทั้งคู่เป็นผู้หญิง แม้ว่าอาจารย์จะโสด เราเลยพยายามไม่สนใจเ หมายถึงอาจารย์ เราไม่อยากจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ อายุเราห่างกันมากๆ แถมยังเป็นผู้หญิงด้วยกันอีก โอกาสที่มันจะเกิดขึ้นจริงแทบไม่มีเลย เราแทบจะมอเราแทบจะมองไม่เห็นทางที่มันจะเป็นไปได้แม้แต่น้อย มันคงเเป็นจริงได้ในความฝัน แต่ไม่ใช่ว่าในฝันเราจะสมหวัง มีหลายครั้งที่มันเจ็บปวดกว่าความจริงอีก เราเลยตัดสินใจห่างออกมา แต่มันไม่มีความสุขเลย เราคอยบอกเพื่อนว่าเบื่อเซคนี้ เพื่อที่เราจะไดจะได้ชอบอาจารย์น้อยลง แต่ไม่เลย ยิ่งเราทำตัวห่าง เรายิ่งคิดถึงวันที่เราได้ยิ้ม ได้คุยกับอาจารย์ เราไม่อยากจะฝืนใจตัวเองเลยว่าเรายังอยากเจอหน้า ยังอยากได้ยินเสียง ยังคงเฝ้ารอวันอังคารและวันพฤหัสเสมอ ยังอยากให้เวลามันเดินช้ากว่านี้เพื่อจะได้เห็นอาจารย์อยู่ในสายตาเรา ได้เรียนกับอาจารย์นานๆ แต่เรากลับทำได้เพียงฟอร์มเป็นไม่สนใจ เพื่อรักษาความรู้สึกตัวเอง
ในใจลึกๆเรา มันยังคอยบอกเสมอว่า ไม่ว่ายังไงก็จะต้องทำตามหัวใจได้ อะไรจะเกิดก็ช่างมัน
เราพยายามมองคนอื่นที่รุ่นใกล้เคียงกัน มีมากมายที่น่ารักกว่า สวยกว่า แต่เราไม่รู้สึกอะไรเลย เราพยายามคิดว่าเค้าตอนแก่มากๆ จะเกี่ยวขนาดไหน จะต่างกับเราขนาดไหน เรากลับไม่เคยมองว่ามันมีผลต่อความรู้สึกเราเลย เค้าก็ยังจะน่ารักน่าเอ็นดูในเอ็นดูในสายตาเราอยู่ดี เราชอบนิสัยอาจารย์ที่สุดแสนจะน่ารักสำหรับเรา ยังอยากได้อยากได้ยินมุกแป้กๆที่อาจารย์เล่นไปตลอด ยังอยากได้ยินเสียงอาจารย์อยู่เรื่อยไป และอยากจะมีอาจารย์อยู่ด้วยในทุกเวลาของชีวิต แค่นึกภาพว่าเราโตขึ้น เลิกงาน กลับบ้านแล้วเจอหน้าเค้า เราก็โคตรมีความสุขเลย ยิ่งคิดว่าตื่นมามีเค้านอนอยู่ข้างๆ สวรรค์เราไม่ขอขึ้น ถ้าสิ่งที่เราคิดมันเกิดขึ้นจริง เราคงมีความสุขมากแน่ๆ
แต่เราไม่รู้เลยจะต้องทำยังไง เรารู้สึกด้อยกว่าทุกทาง ไม่รู้เลยว่าเค้าจะรู้สึกแบบไหน เราเลยอยากรู้ค่ะ ว่าพี่สาวที่อายุ30+ มองเด็กสาวอายุ19 ที่มาจีบตัวเองยังไงบ้างคะ? ป.ล.เราไม่ได้เป็นทอมนะคะ ผู้หญิงปรกติเลย แต่แค่ชอบผู้หญิงแค่นั้นเอง
พี่สาวอายุ30+ คิดยังไงบ้างคะที่มีผู้หญิงอายุน้อยกว่าตัวเองมากๆมาจีบ
เราแอบชอบอาจารย์ผู้หญิงอยู่คนนึงน่ะค่ะ อาจารย์เค้าสอนเซคเรา ตอนแรกเราก็เฉยๆ ไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว่าอาจารย์กับนิสิตเลย ช่วงแรกๆเรานินทราอาจารย์ด้วยซ้ำกับเพื่อนในเซคว่า'ไม่อยากเรียนเซคนี้' 'อยากเรียนเซคอื่นมากกว่า' 'เสียงโคตรง่วงนอน' 'ง่วง
ตอนที่เรียนเราก็ตั้งใจเรียนตามปรกติ เสียงอาจารย์เค้าจะน่ารักหน่อย แต่มันจะเป็นโทนเดียว ซึ่งเราหันไปมองเพื่อนคือหลับกันเยอะมาก เราไม่หลับเพราะคอยตอบอาจารย์อยู่เรื่อยๆ (ธรรมดาแล้ววิชาภาคของเรา เราจะเป็นคนชอบตอบไปเลย ) เราก็ไปเรียนตามปรกติ ไม่มีอะไรมาก แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกได้เลยก็คืออาจารย์เค้าจำเราได้ เรียกชื่อเรา และคอยมาถามว่าทำได้มั้ย ซึ่งเหตุการณ์ที่อาจารย์จะจำเราได้ดีกว่าคนอื่นในเซคไม่ได้ทำให้เราแปลกใจ เพราะมันเป็นแบบนี้มาหลายคนแล้ว เพื่อนเราล้อเรื่องนี้ประจำ แต่ที่มันแปลกก็คือเราเริ่มมองอาจารย์น่ารักมากๆ ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ หน้าหมวยๆ เสียงน่ารักน่าเอ็นดูมากๆ จนเราคิดถึงเวลาเค้าอ้อนเรา เสียงอาจารย์เค้าจะน่ารักมากกว่าเดิมขนาดไหน ตัวเล็กๆแบบนั้นมันน่าเอ็นดูมากๆเลย เราไปหาประวัติการเรียนของอาจารย์เราก็ชมออกมาว่าทำไมถึงเก่งขนาดนี้เนี่ย ทั้งๆที่อาจารย์คณะเราล้วนเป็นแบบนี้ทุกคน ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปตอนไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีเราก็เฝ้าคอยวันอังคารและวันพฤหัสที่จะได้เรียนกับอาจารย์อีก เราอาจจะโดดเรียนวิชาอื่นบ้าง แต่กับวิชานี้เราแทบจะทิ้งทุกอย่าง และเข้าเรียนทุกคาบ แม้ว่าเราจะขี้เกียจมาเรียน แต่พอนึกถึงหน้าอาจารย์ เราตื่นตั้งแต่6โมง ทั้งที่เมื่อก่อนเราตื่น7โมง เพื่อไปเรียนวิชานี้ ช่วงนั้นเรามีความสุขมากๆ ในหัวเรามีแต่คำว่าน่ารักน่าเอ็นดูเต็มไปหมด เราตอบอาจารย์ตลอด อาจารย์ก็มองเรา เพื่อนเรารับรู้ว่าเราชอบอาจารย์มากแบบชอบในฐานะอาจารย์ และคิดว่าอาจารย์ก็เอ็นดูเรามากกว่าคนอื่น
มีอยู่ครั้งนึงที่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้รู้สึกชอบเค้าในฐานะอาจารย์ แต่มันมากกว่านั้น ตอนที่อาจารย์ไม่ได้คุยเล่นกับเรา แต่ไปคุยเล่นกับเพื่อนในเซค เพื่อนคนนี้ก็ตอบอาจารย์เหมือนกันกับเรา เรารู้สึกเหมือนถูกลดความสำคัญลงเลยค่ะ เรารู้สึกแบบนั้น แต่ในก้นลึกของจิตใจเราบอกว่ายังไงอาจารย์ก็สนใจเรามากกว่าอยู่ดี จนคิดไปคิดมาว่าเราไม่เคยจะรู้สึกว่าถูกลดความสำคัญเมื่ออาจารย์คนอื่นไปคุยเล่นกับเพื่อน เรากลับดีใจด้วยซ้ำ เราจะได้ไม่ตกเป็นเป้าสายตาในตอนที่อาจารย์ไปคุยกับเพื่อน แต่กับคนนี้มันไม่ใช่เลย เราอยากให้อาจารย์มองมาแค่ที่เรา เสียงพูดที่เราอยากฟังมันมากกว่าฟังเพลงที่เราชอบ เราถึงได้รู้ว่าเราคิดไม่ซื่อกับอาจารย์เค้า พอเรารู้ เราเขินทุกครั้งเลยที่ฟังเสียงอาจารย์ ขนาดเราก้มจดชีท ยังรู้สึกเลยว่าอาจารย์นั้นน่ารักจัง เราเริ่มชอบอาจารย์มากขึ้นทุกวัน ไม่ว่าจะทำอะไรมันน่ารักมากๆในสายตาเรา รู้สึกอาจารย์เค้านุ่มนิ่มมากๆ แม้แต่ตอนที่อาจารย์เค้าเขียนวันผิด เรายังนึกขำเลย มันน่ารักมากจริงๆ น่าเอ็นดูอะไรขนาดนี้ ้ แต่สิ่งนึงที่ทำให้อาจารย์เค้าน่าจะเสียความรู้สึก( บางทีเราอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่ถ้าในฐานะอื่น เราก็คิดว่ามันไม่น่ารักเลยที่เราทำตัวแบบนี้ ) คือเราทำตัวไม่ดีใส่ เราทำหน้าแย่ใส่ตอนที่เค้ามาเรียกเราว่าน้องแล้วตามด้วยชื่อที่เพื่อนเราแกล้ง เค้าเลยถามว่าแล้วจะให้เรียกอะไร เราก็ไม่ได้ตอบ กลับก้มหน้าลงไปทำงาน พอเรากลับมาคิด เราไม่น่าเลย ไม่มีเพื่อนคนไหนในเซคที่อาจารย์เค้าเรียกแบบนี้ ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากๆแต่ก็รู้สึกแย่ด้วยที่ทำแบบนั้น พอคาบถัดมา เราเริ่มรู้สึกเลยว่าอาจารย์เค้าลดความสำคัญเราลง เค้าคุยกับเพื่อนคนที่เป็นทอม เค้ารู้ว่าเพื่อนคนนี้เล่นบาส เราได้ยินเพราะนั่งใกล้ๆ จนเราสงสัยว่าอาจารย์รู้ได้ยังไง แล้วมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอที่ต้องถามว่าวันนี้ซ้อมบาสมั้ย คาบนั้นอาจารย์เค้าไม่มาคุยกับเราเลย เราน้อยใจมากๆ เราเลยไม่ค่อยตั้งใจเรียนอีกเลย เราไม่ตอบอาจารย์เค้าเลย เราพยายามทำเป็นไม่มอง เราพยายามเรียกร้องความสนใจ แต่เราก็กลับน้อยใจไปอีก ที่เราเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าอาจารย์ เค้าไม่ได้มองเราเหมือนเคยอีกแล้ว ที่ทุกครั้งที่เงยหน้าขึ้นมาจะมีสายตาเค้ามองอยู่ เราแทบจะเป็นบ้าตาย ทีนี้เราเลยคุยกับเพื่อนเยอะขึ้นไปอีก แล้วไม่มองอาจารย์ทุกครั้งทีครั้งที่เดินมาทางเรา เรารู้ตลอดว่าเค้าไม่ได้เข้ามาคุย แต่หยุดอยู่หลังเราเสมอ เฉลยทุกครั้งที่เราเสร็จ ไม่ตอบเมล์เราเวลาที่เราถามไป แต่กลับมาอธิบายให้เราฟังในห้อง เราเลยไปถามคนอื่นว่าเค้าตอบมัย เพื่อนเราบอกว่าเค้าตอบ แต่ตอบว่าให้ไปอ่านทวนในชีทบทนั้น ให้ไปทวนก่อน เพื่อนเราคนนี้เลยไม่ค่อยชอบอาจารย์เท่าไหร่ เอาจริงๆเพื่อนเราคนนี้ไม่ชอบมาตั้งแต่แรกแล้ว555555
ตอนแรกเราคิดว่าใจเราคงหวั่นไหวไปแค่ชั่วคราว แต่เปล่าเลย มันเพิ่มขึ้นตลอด จนทุกวันนี้เราคิดถึง จนเก็บเอาไปฝันเลย อาทิตย์นึงมี7วัน เราฝันถึงไปแล้ว5วัน มันเป็นแบบนี้มาเดือนกว่าๆแล้ว ในฝันมันสวยงามมากๆเลย ฝันดีจนเราไม่อยากตื่น
ในที่สุดเราก็ตื่นขึ้นมาพบความจริงที่ว่าเราอายุแค่19 ในขณะที่อาจารย์อายุ35-36 แล้วเราทั้งคู่เป็นผู้หญิง แม้ว่าอาจารย์จะโสด เราเลยพยายามไม่สนใจเ หมายถึงอาจารย์ เราไม่อยากจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ อายุเราห่างกันมากๆ แถมยังเป็นผู้หญิงด้วยกันอีก โอกาสที่มันจะเกิดขึ้นจริงแทบไม่มีเลย เราแทบจะมอเราแทบจะมองไม่เห็นทางที่มันจะเป็นไปได้แม้แต่น้อย มันคงเเป็นจริงได้ในความฝัน แต่ไม่ใช่ว่าในฝันเราจะสมหวัง มีหลายครั้งที่มันเจ็บปวดกว่าความจริงอีก เราเลยตัดสินใจห่างออกมา แต่มันไม่มีความสุขเลย เราคอยบอกเพื่อนว่าเบื่อเซคนี้ เพื่อที่เราจะไดจะได้ชอบอาจารย์น้อยลง แต่ไม่เลย ยิ่งเราทำตัวห่าง เรายิ่งคิดถึงวันที่เราได้ยิ้ม ได้คุยกับอาจารย์ เราไม่อยากจะฝืนใจตัวเองเลยว่าเรายังอยากเจอหน้า ยังอยากได้ยินเสียง ยังคงเฝ้ารอวันอังคารและวันพฤหัสเสมอ ยังอยากให้เวลามันเดินช้ากว่านี้เพื่อจะได้เห็นอาจารย์อยู่ในสายตาเรา ได้เรียนกับอาจารย์นานๆ แต่เรากลับทำได้เพียงฟอร์มเป็นไม่สนใจ เพื่อรักษาความรู้สึกตัวเอง
ในใจลึกๆเรา มันยังคอยบอกเสมอว่า ไม่ว่ายังไงก็จะต้องทำตามหัวใจได้ อะไรจะเกิดก็ช่างมัน
เราพยายามมองคนอื่นที่รุ่นใกล้เคียงกัน มีมากมายที่น่ารักกว่า สวยกว่า แต่เราไม่รู้สึกอะไรเลย เราพยายามคิดว่าเค้าตอนแก่มากๆ จะเกี่ยวขนาดไหน จะต่างกับเราขนาดไหน เรากลับไม่เคยมองว่ามันมีผลต่อความรู้สึกเราเลย เค้าก็ยังจะน่ารักน่าเอ็นดูในเอ็นดูในสายตาเราอยู่ดี เราชอบนิสัยอาจารย์ที่สุดแสนจะน่ารักสำหรับเรา ยังอยากได้อยากได้ยินมุกแป้กๆที่อาจารย์เล่นไปตลอด ยังอยากได้ยินเสียงอาจารย์อยู่เรื่อยไป และอยากจะมีอาจารย์อยู่ด้วยในทุกเวลาของชีวิต แค่นึกภาพว่าเราโตขึ้น เลิกงาน กลับบ้านแล้วเจอหน้าเค้า เราก็โคตรมีความสุขเลย ยิ่งคิดว่าตื่นมามีเค้านอนอยู่ข้างๆ สวรรค์เราไม่ขอขึ้น ถ้าสิ่งที่เราคิดมันเกิดขึ้นจริง เราคงมีความสุขมากแน่ๆ
แต่เราไม่รู้เลยจะต้องทำยังไง เรารู้สึกด้อยกว่าทุกทาง ไม่รู้เลยว่าเค้าจะรู้สึกแบบไหน เราเลยอยากรู้ค่ะ ว่าพี่สาวที่อายุ30+ มองเด็กสาวอายุ19 ที่มาจีบตัวเองยังไงบ้างคะ? ป.ล.เราไม่ได้เป็นทอมนะคะ ผู้หญิงปรกติเลย แต่แค่ชอบผู้หญิงแค่นั้นเอง