สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาถามความคิดเห็น
พอดีฟันของเรามีการเรียงตัวที่แปลกจากคนอื่นมาก เรียกได้ว่าหาฟันแปลกๆ อะไรแบบนี้ยากมากค่ะ จับคนมา 100 คนก็มีแต่เราคนเดียวที่เป็น และมันเป็นตั้งแต่ฟันแท้งอกขึ้นมาเลย ก็คือช่วงอนุบาล ป.1,2 นั่นแหละค่ะ เราเคยขอแม่เมื่อตอนอยู่ ม.ต้น แต่ไม่ให้เพราะคงเป็นเรื่องค่าใช้จ่าย (เราอยู่ฐานนะปกติค่ะ มีไอโฟนมีไอแพดใช้) คิดว่าพันแบบเราถ้าทำน่าจะกมดเยอะกว่าคนอื่นหลายเท่า อีกอย่างแม่กลัวว่าพวกยาที่หมอให้มาจะมีผลต่อสมอง รอให้เรียนจบก่อน เราก็รอค่ะ ระหว่างรอก็โดนเพื่อนล้อบ้างนั่นนี่ เราฟังแล้วเราก็เจ็บ บางครั้งแอบร้องไห้ เหมือนเป็นปมด้อยเวลาใครพูดถึงเรื่องฟัน เวลาเราตะคุยกับใครครั้งแรกก็ต้องปิดปาก ยิ่งเวลาอีดคลิปทำวิดีโอส่งครูยิ่งลำบาก เราต้องค่อยๆ พูด พอดูในคลิปแล้วเหมือนกำลังอมๆ อะไรไว้ ดูไม่เป็นธรรมชาติ จนเราขึ้นมา ม.ปลาย เราก็เริ่มโต เริ่มที่อยากจะดูแลตัวเอง เราลองขอแม่อีกครั้ง แม่ก็ให้เหตุผลเดิม เราลองตั้งเป้าเรียนให้ได้ 4.00 (ใน ม.ปลายคือทำยากมากค่ะ) เผื่อแม่อาจจะให้รางวัล แต่ก็ยังอีก เราเลยค่อนข้างท้อ เวลาจะขอแม่ซื้ออะไรเหมือนขอไปลมๆ แล้งๆ (อย่างโทรศัพท์เราเพิ่งมามีใช้จริงๆ คือ ม.5 ก่อนหน้านี้ก็ใช้ปุ่มกด ค่อนข้างอายเพื่อนค่ะ เวลาโทรเข้าออกต้องไปแอบที่ไกลๆ ด้วยความที่เราเรียน รร ประจำจังหวัดด้วย เพื่อนมีแต่คนใช้ไอโฟน และมันเป็นยุคที่ทุกคนใช้ smart phone แบบสัมผัสกันหมด) ส่วนน้องชายที่มีฟันปกติแล้วอยากดัดฟันแม่ก็เหมือนจะโอเค พอเราเรียนจบม.ปลายแล้วสอบเข้ามหาลัยที่หวังได้ในกรุงเทพ (เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ) เราก็ลองขอแม่อีกครั้ง แม่ก็พาไปทำค่ะ เราดีใจมาก ตอนแรกก็อยู่ในขั้นเคลียร์ช่องปากก่อน แต่พอปรึกษากับหมอ หมอบอกว่าต้องมาทำทุกอาทิตย์ (เป็นคลินิกแถวตัวจังหวัดค่ะ) เราก็บอกว่าไม่น่าจะไหวเพราะต้องกลับบ้านทุกๆ อาทิตย์ แล้วหมอก็บอกว่าเคสเราเป็นเคสที่ทำยาก เพราะต้องมีการปลูกถ่ายกระดูกบริเวณฐานฟัน ราคาค่อนข้างสูง ถ้าไปเรียนใน กทม ก็ลองปรึกษาอาจารย์หมอในมหาลัย เพราะมีโรงพยาบาลประจำ ม. อยู่แล้ว เราก็โอเคค่ะ เลยเคลียร์ช่องปากได้แค่อุดฟันกับขูดหินปูน
พอเราเข้ามาเรียนในตัว กทม ก็ว่าจะปรึกษาหมอในรพประจำมหาลัยก็เลยโทรคุยกับแม่ กลายเป็นว่าแม่ยกเลิกค่ะ และพูดว่าเอาแต่ห่วงสวยห่วงหน้าตาไม่ได้สนใจว่าเงินมีมั้ย พอวางสายเราเกือบร้องไห้เลยค่ะ ก็เลยไม่ได้ทำต่อ อีกอย่างคณะที่เราเรียน เวลาเรียนจบก็ต้องพบปะผู้คนเยอะ เวลากลับบ้านแม่จะพูดปลอบใจต่างๆ นานาว่าฟันแบบนี้มีเสน่ห์ เราก็ฟังๆ ไป ส่วนน้องชายแม่เคยให้สัญญาว่าจะพาไปทำฟันถ้าเรียนได้เกรดดีๆ น้องมันก็พยายามค่ะ เวลาเเม่พูดถึงเรื่องนี้เราก็อยากจะร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ รู้สึกน้อยใจ ตอนนี้ก็จะเรียนจบปี 1 แล้ว เลยคิดว่าทำงานเก็บเงินเองดีกว่า ซึ่งมันจะหนักมากๆ เรียนก็หนักมาก ยิ่งทำงานไปด้วยยิ่งหนักคูณสอง คนอื่นๆ มีความคิดเห็นยังไงกันบ้างคะ
มีปัญหาเรื่องอยากทำฟัน แต่พ่อแม่ไม่เข้าใจ
พอดีฟันของเรามีการเรียงตัวที่แปลกจากคนอื่นมาก เรียกได้ว่าหาฟันแปลกๆ อะไรแบบนี้ยากมากค่ะ จับคนมา 100 คนก็มีแต่เราคนเดียวที่เป็น และมันเป็นตั้งแต่ฟันแท้งอกขึ้นมาเลย ก็คือช่วงอนุบาล ป.1,2 นั่นแหละค่ะ เราเคยขอแม่เมื่อตอนอยู่ ม.ต้น แต่ไม่ให้เพราะคงเป็นเรื่องค่าใช้จ่าย (เราอยู่ฐานนะปกติค่ะ มีไอโฟนมีไอแพดใช้) คิดว่าพันแบบเราถ้าทำน่าจะกมดเยอะกว่าคนอื่นหลายเท่า อีกอย่างแม่กลัวว่าพวกยาที่หมอให้มาจะมีผลต่อสมอง รอให้เรียนจบก่อน เราก็รอค่ะ ระหว่างรอก็โดนเพื่อนล้อบ้างนั่นนี่ เราฟังแล้วเราก็เจ็บ บางครั้งแอบร้องไห้ เหมือนเป็นปมด้อยเวลาใครพูดถึงเรื่องฟัน เวลาเราตะคุยกับใครครั้งแรกก็ต้องปิดปาก ยิ่งเวลาอีดคลิปทำวิดีโอส่งครูยิ่งลำบาก เราต้องค่อยๆ พูด พอดูในคลิปแล้วเหมือนกำลังอมๆ อะไรไว้ ดูไม่เป็นธรรมชาติ จนเราขึ้นมา ม.ปลาย เราก็เริ่มโต เริ่มที่อยากจะดูแลตัวเอง เราลองขอแม่อีกครั้ง แม่ก็ให้เหตุผลเดิม เราลองตั้งเป้าเรียนให้ได้ 4.00 (ใน ม.ปลายคือทำยากมากค่ะ) เผื่อแม่อาจจะให้รางวัล แต่ก็ยังอีก เราเลยค่อนข้างท้อ เวลาจะขอแม่ซื้ออะไรเหมือนขอไปลมๆ แล้งๆ (อย่างโทรศัพท์เราเพิ่งมามีใช้จริงๆ คือ ม.5 ก่อนหน้านี้ก็ใช้ปุ่มกด ค่อนข้างอายเพื่อนค่ะ เวลาโทรเข้าออกต้องไปแอบที่ไกลๆ ด้วยความที่เราเรียน รร ประจำจังหวัดด้วย เพื่อนมีแต่คนใช้ไอโฟน และมันเป็นยุคที่ทุกคนใช้ smart phone แบบสัมผัสกันหมด) ส่วนน้องชายที่มีฟันปกติแล้วอยากดัดฟันแม่ก็เหมือนจะโอเค พอเราเรียนจบม.ปลายแล้วสอบเข้ามหาลัยที่หวังได้ในกรุงเทพ (เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ) เราก็ลองขอแม่อีกครั้ง แม่ก็พาไปทำค่ะ เราดีใจมาก ตอนแรกก็อยู่ในขั้นเคลียร์ช่องปากก่อน แต่พอปรึกษากับหมอ หมอบอกว่าต้องมาทำทุกอาทิตย์ (เป็นคลินิกแถวตัวจังหวัดค่ะ) เราก็บอกว่าไม่น่าจะไหวเพราะต้องกลับบ้านทุกๆ อาทิตย์ แล้วหมอก็บอกว่าเคสเราเป็นเคสที่ทำยาก เพราะต้องมีการปลูกถ่ายกระดูกบริเวณฐานฟัน ราคาค่อนข้างสูง ถ้าไปเรียนใน กทม ก็ลองปรึกษาอาจารย์หมอในมหาลัย เพราะมีโรงพยาบาลประจำ ม. อยู่แล้ว เราก็โอเคค่ะ เลยเคลียร์ช่องปากได้แค่อุดฟันกับขูดหินปูน
พอเราเข้ามาเรียนในตัว กทม ก็ว่าจะปรึกษาหมอในรพประจำมหาลัยก็เลยโทรคุยกับแม่ กลายเป็นว่าแม่ยกเลิกค่ะ และพูดว่าเอาแต่ห่วงสวยห่วงหน้าตาไม่ได้สนใจว่าเงินมีมั้ย พอวางสายเราเกือบร้องไห้เลยค่ะ ก็เลยไม่ได้ทำต่อ อีกอย่างคณะที่เราเรียน เวลาเรียนจบก็ต้องพบปะผู้คนเยอะ เวลากลับบ้านแม่จะพูดปลอบใจต่างๆ นานาว่าฟันแบบนี้มีเสน่ห์ เราก็ฟังๆ ไป ส่วนน้องชายแม่เคยให้สัญญาว่าจะพาไปทำฟันถ้าเรียนได้เกรดดีๆ น้องมันก็พยายามค่ะ เวลาเเม่พูดถึงเรื่องนี้เราก็อยากจะร้องไห้ทุกครั้งเลยค่ะ รู้สึกน้อยใจ ตอนนี้ก็จะเรียนจบปี 1 แล้ว เลยคิดว่าทำงานเก็บเงินเองดีกว่า ซึ่งมันจะหนักมากๆ เรียนก็หนักมาก ยิ่งทำงานไปด้วยยิ่งหนักคูณสอง คนอื่นๆ มีความคิดเห็นยังไงกันบ้างคะ