จากกระทู้ที่แล้วที่พุดถึงเรื่องความรักระยะเวลา 7 ปี
[url=https://pantip.com/topic/38733106/comment6]https://pantip.com/topic/38733106/comment6[/url]
ใช่ค่ะเรื่องต่อไปนี้คือสิ่งที่เราเจอมามันค่อนข้างกระทบจิตใจ
จนบางทีก็กลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
บ้านเราเองอยู่ในฐานะที่พอมีพอกิน หรือไปทางค่อนข้างไม่มี
คุณแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตั้งแต่เราอยู่อนุบาล เลี้ยงลูกมา 3 คนอายุไล่เลี่ย
ค่าใช้จ่ายสูง เรื่องอยู่ว่าเราคบกับแฟนมาตอนนั้นคบได้ประมาณ 4 ปีที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงินหาเงินจ่ายค่าเทอมไม่ทัน
เราเคยขอร้องแม่ว่าไม่ว่าแม่จะหาเงินจากไหนเพราะญาติที่เป็นพี่ชาย พี่สาวแม่ค่อนข้างมีฐานะ (พูดถึงเรื่องญาติฝั่งแม่คือสมัยก่อนแม่ก็พอมีพอกินมีถึงขั้นส่งลูกหลานเรียนได้สบาย ส่งลูกสาวของพี่สาว 2 คนให้ค่าเทอมให้ค่าอาหาร ส่งลูกชายของพี่ชายแม่เรียน บางครั้งไปยืมคนอื่นมาให้พี่สาวตัวเองก็มีเพราะพี่สาวแม่เค้าค่อนข้างไม่มีเครดิตเรื่องเงินกู้ผลสุดท้าย เรียนจบกันหมดลืมกันหมดแม่เราก้ไม่เคยทวงเงินที่ยืมไป หนี้สินก็ใช้แทนอันนี้ก็หนักใจตอนนั้นเป็นเด็กทำไรไม่ได้พึ่งมารู้ตอนโต) แต่อย่ายืมเงินทางบ้านแฟนหนูเพราะหนูเกรงใจมากมีอะไรเค้าช่วยเหลือตลอดบางทีเราไม่มีเงิน
พ่อแม่แฟนยัดเงินใส่มือแบบไม่ให้แฟนเห็นเพราะกลัวแฟนว่าจะให้ทำไมเพราะก็ขอเค้าใช้ได้ แต่ที่จริงใช้คือใช้ไปซื้อของหมดเท่าไหร่ต้องทอนเท่านี้
ยืมคือยืมต้องคืน แต่ถ้าขอก็คือขอแต่ขอได้ไหมอีกเรื่องส่วนใหญ่ไม่ได้ ทางพ่อแม่แฟนคือเค้าดีมาก มากจนเราเกรงใจ
คือช่วงนั้นแม่เราช็อตมากเราก็ได้แค่แบ่งเบาคือขายของออนไลน์ แต่มันก็ไม่ได้มากได้แค่ค่าขนมค่าชีทเรียน
เพราะเวลาไปส่งของเราไม่มีรถสมัยนั้นแฟนเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนเราจะไม่อยู่ด้วยกัน เวลาไปเรียนเดินไป อยู่หอในมหาลัย
แม่ก็ส่งเงินมาบ้างบางอาทิตย์ก็ไม่ได้ส่ง แต่เราอาศัยหาเงินจากขายของบ้าง เคยรับรีวิวบ้าง รับพิมพ์งาน รับทุกอย่างที่ได้เงินยกเว้นขาย...
ปรากฏว่าแม่เราไปยืมเงินทางบ้านแฟนมาค่ะ เราเครียดร้องไห้เพราะรู้ว่านิสัยแฟนเป็นยังไง
แต่ทางบ้านแฟนดีเค้าจะบอกแฟนว่า ไม่ควรมาว่าเราเพราะเราไม่ได้รับรู้ตอนนั้น อย่าทำให้เราเครียด เรามีโรคประจำตัวคือไมเกรนค่ะ
แต่แฟนเวลาทะเลาะกันจะหยิบเรื่องนี้มาพูดแบบจะไปไหนก็ไปแต่เงินยืมคือยืมเอามาคืนด้วย คือเราอยากมีเงินเราจะได้ไปๆซักที
แล้วมีอีกรอบเมื่อไม่นานแม่เราก็ไปยืมมาอีกเราไม่รู้ อันนี้ร้องไห้จะฆ่าตัวตายเลยเพราะรู้ละว่าเราจะต้องโดนรื้อเรื่องนี้มาพูด
เงินที่ยืมไปมันหลักหมื่นใช่ค่ะบางคนดูไม่เยอะแต่เราคิดว่ามันเยอะ เราเครียดเรื่องนี้ร้องไห้ทุกครั้งที่คิดเครียดตลอดทั้งเดือน
เพราะเงินที่แม่ยืมมาก้นนั้นส่วนหนึ่งมาจ่ายค่าเทอม ส่วนหนึ่งแม่ยืมเอาไปจ่ายอะไรแม่ไม่บอก เราเข้าใจคนไม่มีคือไม่มีจริงๆ
เคยโกหกแม่ว่าได้กินข้าวทั้งที่กินมาม่าเป็นอาทิตย์ เราจะถามแม่ว่ากินข้าวกับอะไรอย่ากินน้ำพริกเยอะมันเค็มกินหมูกินปลาบ้าง
ที่เราอดทนมาขนาดนี้เรื่องนึงคือเงินเรากัดฟันสู้ไม่เถียง ไม่เคยตอบกลับแฟนเรื่องที่เค้าด่าเรื่องเงิน
เราเคยพูดไปว่าอีกไม่กี่เดือนจะเรียนจบเงินที่แม่ยืมไปจะใช้หนี้แทนให้หมด แล้วก็จบๆไป นี่แหระคือสาเหตุที่เรายังไม่ไปไหน
ถามว่าไปได้ไหม ไปได้แต่เราจะเจอคำพูดไม่ดีตามหลัง เราอดทนทุกอย่างทุกทาง จนตอนนี้ที่ตั้งกระทู้ก่อนหน้าคือเราคิดเสมอ
อย่างน้อยขอลบคำดูถูกตรงนี้ก่อนให้มันจบไปแบบไม่มีพันธะ แต่ใครที่มีพระคุณต่อเราอย่างพ่อแม่แฟนเราไม่ลืมและไม่คิดจะลืม
.......
อันนี้เป็นเรื่องเล่าอยากให้ทุกคนได้อ่าน ปกติเรื่องนี้เราไม่คุยกับใครเลยนอกจากคุยกับตัวเอง
เหมือนเราได้ระบายความรู้สึก ระบายสิ่งที่เจอมาระบายสิ่งที่อึดอัดมาตลอดหลายปีเหมือนมันกำลังค่อยปลดล็อคปัญหาในใจเราที่ละขั้น
อยากรู้เหมือนกันว่ามีใครเคยเจอแบบเราไหม มีใครเจอหนักกว่าเราไหม สู้ๆนะคะ ชีวิตต้องเดินต่ออาจจะลำบากแต่ภูมิใจกว่าถ้าเดินได้ด้วยตัวเอง
ความรักที่มีเรื่องเงินมาเกี่ยว
[url=https://pantip.com/topic/38733106/comment6]https://pantip.com/topic/38733106/comment6[/url]
ใช่ค่ะเรื่องต่อไปนี้คือสิ่งที่เราเจอมามันค่อนข้างกระทบจิตใจ
จนบางทีก็กลัวตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
บ้านเราเองอยู่ในฐานะที่พอมีพอกิน หรือไปทางค่อนข้างไม่มี
คุณแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตั้งแต่เราอยู่อนุบาล เลี้ยงลูกมา 3 คนอายุไล่เลี่ย
ค่าใช้จ่ายสูง เรื่องอยู่ว่าเราคบกับแฟนมาตอนนั้นคบได้ประมาณ 4 ปีที่บ้านมีปัญหาเรื่องเงินหาเงินจ่ายค่าเทอมไม่ทัน
เราเคยขอร้องแม่ว่าไม่ว่าแม่จะหาเงินจากไหนเพราะญาติที่เป็นพี่ชาย พี่สาวแม่ค่อนข้างมีฐานะ (พูดถึงเรื่องญาติฝั่งแม่คือสมัยก่อนแม่ก็พอมีพอกินมีถึงขั้นส่งลูกหลานเรียนได้สบาย ส่งลูกสาวของพี่สาว 2 คนให้ค่าเทอมให้ค่าอาหาร ส่งลูกชายของพี่ชายแม่เรียน บางครั้งไปยืมคนอื่นมาให้พี่สาวตัวเองก็มีเพราะพี่สาวแม่เค้าค่อนข้างไม่มีเครดิตเรื่องเงินกู้ผลสุดท้าย เรียนจบกันหมดลืมกันหมดแม่เราก้ไม่เคยทวงเงินที่ยืมไป หนี้สินก็ใช้แทนอันนี้ก็หนักใจตอนนั้นเป็นเด็กทำไรไม่ได้พึ่งมารู้ตอนโต) แต่อย่ายืมเงินทางบ้านแฟนหนูเพราะหนูเกรงใจมากมีอะไรเค้าช่วยเหลือตลอดบางทีเราไม่มีเงิน
พ่อแม่แฟนยัดเงินใส่มือแบบไม่ให้แฟนเห็นเพราะกลัวแฟนว่าจะให้ทำไมเพราะก็ขอเค้าใช้ได้ แต่ที่จริงใช้คือใช้ไปซื้อของหมดเท่าไหร่ต้องทอนเท่านี้
ยืมคือยืมต้องคืน แต่ถ้าขอก็คือขอแต่ขอได้ไหมอีกเรื่องส่วนใหญ่ไม่ได้ ทางพ่อแม่แฟนคือเค้าดีมาก มากจนเราเกรงใจ
คือช่วงนั้นแม่เราช็อตมากเราก็ได้แค่แบ่งเบาคือขายของออนไลน์ แต่มันก็ไม่ได้มากได้แค่ค่าขนมค่าชีทเรียน
เพราะเวลาไปส่งของเราไม่มีรถสมัยนั้นแฟนเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนเราจะไม่อยู่ด้วยกัน เวลาไปเรียนเดินไป อยู่หอในมหาลัย
แม่ก็ส่งเงินมาบ้างบางอาทิตย์ก็ไม่ได้ส่ง แต่เราอาศัยหาเงินจากขายของบ้าง เคยรับรีวิวบ้าง รับพิมพ์งาน รับทุกอย่างที่ได้เงินยกเว้นขาย...
ปรากฏว่าแม่เราไปยืมเงินทางบ้านแฟนมาค่ะ เราเครียดร้องไห้เพราะรู้ว่านิสัยแฟนเป็นยังไง
แต่ทางบ้านแฟนดีเค้าจะบอกแฟนว่า ไม่ควรมาว่าเราเพราะเราไม่ได้รับรู้ตอนนั้น อย่าทำให้เราเครียด เรามีโรคประจำตัวคือไมเกรนค่ะ
แต่แฟนเวลาทะเลาะกันจะหยิบเรื่องนี้มาพูดแบบจะไปไหนก็ไปแต่เงินยืมคือยืมเอามาคืนด้วย คือเราอยากมีเงินเราจะได้ไปๆซักที
แล้วมีอีกรอบเมื่อไม่นานแม่เราก็ไปยืมมาอีกเราไม่รู้ อันนี้ร้องไห้จะฆ่าตัวตายเลยเพราะรู้ละว่าเราจะต้องโดนรื้อเรื่องนี้มาพูด
เงินที่ยืมไปมันหลักหมื่นใช่ค่ะบางคนดูไม่เยอะแต่เราคิดว่ามันเยอะ เราเครียดเรื่องนี้ร้องไห้ทุกครั้งที่คิดเครียดตลอดทั้งเดือน
เพราะเงินที่แม่ยืมมาก้นนั้นส่วนหนึ่งมาจ่ายค่าเทอม ส่วนหนึ่งแม่ยืมเอาไปจ่ายอะไรแม่ไม่บอก เราเข้าใจคนไม่มีคือไม่มีจริงๆ
เคยโกหกแม่ว่าได้กินข้าวทั้งที่กินมาม่าเป็นอาทิตย์ เราจะถามแม่ว่ากินข้าวกับอะไรอย่ากินน้ำพริกเยอะมันเค็มกินหมูกินปลาบ้าง
ที่เราอดทนมาขนาดนี้เรื่องนึงคือเงินเรากัดฟันสู้ไม่เถียง ไม่เคยตอบกลับแฟนเรื่องที่เค้าด่าเรื่องเงิน
เราเคยพูดไปว่าอีกไม่กี่เดือนจะเรียนจบเงินที่แม่ยืมไปจะใช้หนี้แทนให้หมด แล้วก็จบๆไป นี่แหระคือสาเหตุที่เรายังไม่ไปไหน
ถามว่าไปได้ไหม ไปได้แต่เราจะเจอคำพูดไม่ดีตามหลัง เราอดทนทุกอย่างทุกทาง จนตอนนี้ที่ตั้งกระทู้ก่อนหน้าคือเราคิดเสมอ
อย่างน้อยขอลบคำดูถูกตรงนี้ก่อนให้มันจบไปแบบไม่มีพันธะ แต่ใครที่มีพระคุณต่อเราอย่างพ่อแม่แฟนเราไม่ลืมและไม่คิดจะลืม
.......
อันนี้เป็นเรื่องเล่าอยากให้ทุกคนได้อ่าน ปกติเรื่องนี้เราไม่คุยกับใครเลยนอกจากคุยกับตัวเอง
เหมือนเราได้ระบายความรู้สึก ระบายสิ่งที่เจอมาระบายสิ่งที่อึดอัดมาตลอดหลายปีเหมือนมันกำลังค่อยปลดล็อคปัญหาในใจเราที่ละขั้น
อยากรู้เหมือนกันว่ามีใครเคยเจอแบบเราไหม มีใครเจอหนักกว่าเราไหม สู้ๆนะคะ ชีวิตต้องเดินต่ออาจจะลำบากแต่ภูมิใจกว่าถ้าเดินได้ด้วยตัวเอง