สวัสดีค่ะ เรากับแฟนลองใช้ชีวิตอยู่กันก่อน แต่งวางแพลนว่าอีกปีสองปีจะแต่ง
แต่ปัญหาของเราคือแฟนเรามีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูงค่ะ ต่างจากตอนจีบกันใหม่ๆมาก ทุกวันนี้เขาตื่นไปทำงานแต่เช้า และกลับบ้าน 1-2 ทุ่มทุกวัน อันนี้เรื่องปกติคะ งานเขาค่อนข้างเยอะ แต่ปัญหาชีวิตคู่เราคือ เราคุยกันน้อยมาก อย่างระหว่างวัน บางทีเราแชทไปหาเขาอ่านแต่ไม่ตอบ แชทเรา เขาไม่ตอบเลย ตั้งแต่ช่วงที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน. ในแต่ละวันของเรา เราเลิกงานมาเราก็ ทำงานบ้าน ทำอาหารปกติ คือเรารับผิดชอบงานบ้านทั้งหมด (อันนี้ไม่คาดหวังว่าเขาจะต้องช่วยนะ เพราะทำเองได้) แต่แล้ววันนึงเครื่องซักผ้าพัง จนเวลาผ่านมาก็ 4เดือนแล้ว เขาก็ไม่คิดจะทำ เราจะต้องหอบผ้าไปซักที่ร้านสะดวกซักแทน อันนี้เราก็พอรับได้ แต่ที่เรารับไม่ได้ คือในแต่ละวันเราพยายามที่จะสนทนากับเขานะ แต่เขาก็จะยกมือเหมือนบอกอย่าพูดไม่อยากฟัง เป็นแบบนี้ ทุกวันนะค่ะ จนตอนนี้ช่วงที่ผ่านมาเราเหมือนมีตัวเราอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้ ที่เรารู้สึกแย่สุด คือช่วงที่บ้านเรามีปัญหา เมื่อ3 เดือนก่อนพ่อเราล้มป่วย เราต้องไปกลับบ้านทุกวัน ระยะทางก็ประมาณ 40 กิโล เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปกลับทุกวัน โดยที่เขาไม่เคยคิดจะถามว่าเราไปเพราะอะไร จนเรารู้สึกว่า เฮ้ยย..เราต้องการกำลังใจ เราต้องการคำพูดดีๆ จากคุณบ้าง เท่านั้น แต่ระหว่างที่เราไปดูแลพ่อเราก็ไม่เคยละทิ้งหน้าที่ของเรา ทำงานบ้านจัดเตรียมเสื้อผ้า เตรียมอาหารเย็นให้เขาทุกวัน จนพ่อเราจากไป เราก็กลับมาใช้ชีวิต ที่บ้านกลับเขาตามเดิม แต่เรารู้สึกแย่กว่าเดิม เพราะเรากำลังคิดว่าอยู่แล้วไม่มีความสุข ไม่มีบทสนทนา ไม่มีวันพิเศษ ทุกอย่างคือวันปกติ เขาทำงาน7วันไม่มีแม้วันหยุด เราหยุดเสาร์อาทิตย์ ส่วนมากเราก็ทำงานบ้าน อยู่บ้านในวันหยุด เรารู้สึกว่า ชีวิตเราจืดมาก ไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุข ก่อนหน้าจะลองอยู่ด้วยกัน เขาก็เป็นค่อยมีเวลาน้อย และพูดน้อยก็พอจะเข้าใจ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่า ในบ้านนี้มีแค่เราคนเดียว เราอยากมีโมเม้นวันสำคัญบ้าง วันเกิด วาเลนไทน์ไรงี้ แต่ไม่เคยมี แม้แต่ดูหนังสักเรื่องยังยากเลย เราเองก็จนปัญญาค่ะ (ปล.เขาก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่เขาเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงจนเกินไป)
**สิ่งที่เราอยากปรึกษา **
-เราควรจะเลิกกับเขาดีไหม
-มีวิธีการไหนที่เราจะพอทำให้เขาดีขึ้นมาบ้าง
ปัญหาโลกแตก มีแฟนแต่เหมือนไม่มี
แต่ปัญหาของเราคือแฟนเรามีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูงค่ะ ต่างจากตอนจีบกันใหม่ๆมาก ทุกวันนี้เขาตื่นไปทำงานแต่เช้า และกลับบ้าน 1-2 ทุ่มทุกวัน อันนี้เรื่องปกติคะ งานเขาค่อนข้างเยอะ แต่ปัญหาชีวิตคู่เราคือ เราคุยกันน้อยมาก อย่างระหว่างวัน บางทีเราแชทไปหาเขาอ่านแต่ไม่ตอบ แชทเรา เขาไม่ตอบเลย ตั้งแต่ช่วงที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน. ในแต่ละวันของเรา เราเลิกงานมาเราก็ ทำงานบ้าน ทำอาหารปกติ คือเรารับผิดชอบงานบ้านทั้งหมด (อันนี้ไม่คาดหวังว่าเขาจะต้องช่วยนะ เพราะทำเองได้) แต่แล้ววันนึงเครื่องซักผ้าพัง จนเวลาผ่านมาก็ 4เดือนแล้ว เขาก็ไม่คิดจะทำ เราจะต้องหอบผ้าไปซักที่ร้านสะดวกซักแทน อันนี้เราก็พอรับได้ แต่ที่เรารับไม่ได้ คือในแต่ละวันเราพยายามที่จะสนทนากับเขานะ แต่เขาก็จะยกมือเหมือนบอกอย่าพูดไม่อยากฟัง เป็นแบบนี้ ทุกวันนะค่ะ จนตอนนี้ช่วงที่ผ่านมาเราเหมือนมีตัวเราอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้ ที่เรารู้สึกแย่สุด คือช่วงที่บ้านเรามีปัญหา เมื่อ3 เดือนก่อนพ่อเราล้มป่วย เราต้องไปกลับบ้านทุกวัน ระยะทางก็ประมาณ 40 กิโล เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปกลับทุกวัน โดยที่เขาไม่เคยคิดจะถามว่าเราไปเพราะอะไร จนเรารู้สึกว่า เฮ้ยย..เราต้องการกำลังใจ เราต้องการคำพูดดีๆ จากคุณบ้าง เท่านั้น แต่ระหว่างที่เราไปดูแลพ่อเราก็ไม่เคยละทิ้งหน้าที่ของเรา ทำงานบ้านจัดเตรียมเสื้อผ้า เตรียมอาหารเย็นให้เขาทุกวัน จนพ่อเราจากไป เราก็กลับมาใช้ชีวิต ที่บ้านกลับเขาตามเดิม แต่เรารู้สึกแย่กว่าเดิม เพราะเรากำลังคิดว่าอยู่แล้วไม่มีความสุข ไม่มีบทสนทนา ไม่มีวันพิเศษ ทุกอย่างคือวันปกติ เขาทำงาน7วันไม่มีแม้วันหยุด เราหยุดเสาร์อาทิตย์ ส่วนมากเราก็ทำงานบ้าน อยู่บ้านในวันหยุด เรารู้สึกว่า ชีวิตเราจืดมาก ไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุข ก่อนหน้าจะลองอยู่ด้วยกัน เขาก็เป็นค่อยมีเวลาน้อย และพูดน้อยก็พอจะเข้าใจ แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่า ในบ้านนี้มีแค่เราคนเดียว เราอยากมีโมเม้นวันสำคัญบ้าง วันเกิด วาเลนไทน์ไรงี้ แต่ไม่เคยมี แม้แต่ดูหนังสักเรื่องยังยากเลย เราเองก็จนปัญญาค่ะ (ปล.เขาก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่เขาเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงจนเกินไป)
**สิ่งที่เราอยากปรึกษา **
-เราควรจะเลิกกับเขาดีไหม
-มีวิธีการไหนที่เราจะพอทำให้เขาดีขึ้นมาบ้าง