.........( เด็กส่งของ ).........
..........เงินคือพระเจ้า ใครนะ ช่างเปรียบเทียบไว้น่าฟัง เป็นคำที่อธิบายทุกอย่าง ให้เห็นภาพได้อย่างชัดเจน บางคนอาจจะแย้งว่า คบกัน ต้องใช้ใจแลกใจ เงินไม่สำคัญ เพราะ มันวัดความจริงใจไม่ได้ ก็จริงนะ ส่วนถูกของประโยคนี้มีอยู่ เจ้าพีท เลยบอกสาวน้อยที่หลงรัก ว่า ไปอยู่กับเรามั้ย บ้านเรามีผักบุ้งนา และมีหนองน้ำให้จับปู จับปลากินไม่มีวันหมด สาวเจ้า ผู้หลงใหล ในโลกแห่งโซเชียล โปรยยิ้มด้วยสายตาหยาดเยิ้มให้เจ้าพีท ก่อนจะเดิน ห่างออกไป ห่างออกไป จนไกลสุดสายตา
เรื่องราว ถูกเล่าให้ พี่ต้อม รุ่นใหญ่ที่สนิทกันฟัง พร้อมด้วยน้ำตา เงินเท่านั้น ที่จะแก้ปัญหาครั้งนี้ได้ แต่จะไปหาที่ไหนล่ะ ทางบ้านคงไม่มีทาง เพราะขนาดแม่ทำงานกลับมืดแทบทุกวัน ยังแค่พอกินเท่านั้น
“มันพอจะมีทางอยู่” รุ่นพี่พูดพลาง จ้องมองรุ่นน้องเหมือนจะหยั่งใจ “ทำไงพี่” เจ้าพีทตื่นเต้น ขยับเข้าไปใกล้ ตั้งใจฟังอย่างจดจ่อ
“เป็นเด็กส่งของไง” “โห จะไหวเหรอพี่” เจ้าพีทตาโต อ้าปากค้าง “เอ็งอยากได้เงินมั้ยล่ะ” รุ่นพี่จี้จุด เจ้าหนุ่มมองตอบ ในใจยังลังเล “ข้าพาไปหาเฮีย รับรองเอ็งให้ เค้าต้องการเด็กหน้าใหม่ ๆ อยู่พอดี เที่ยวเดียวจบ เอ็งเอาไปสองหมื่น”
วัยรุ่นอย่าง เจ้าพีท ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน อย่างมาก เลิกเรียนมา ก็เกะกะ ๆ อยู่แถวร้านเกม หรือไม่ก็หอเพื่อน พอค่ำหน่อยจึงเข้าบ้าน แม่มีอาชีพ รับจ้างทำความสะอาดตามหอพัก และ ล้างจาน ตามงานเลี้ยงต่าง ๆ เลิกไม่เป็นเวลา ส่วนพ่อนั้น ทิ้งไปตั้งแต่เจ้าหนุ่มยังเล็ก
การใช้เงินเกินตัว และการไปตามเพื่อน ไม่ค่อยเข้าใกล้ พ่อ – แม่ เป็นเรื่องปกติของวัยคะนอง เห็นอะไรก็อยากได้ เห็นใครมีอะไรก็อยากมีกับเค้ามั่ง วัยรุ่นบางคนถึงกับยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ สุดยอดปรารถนาของเด็กยุคนี้ คือโทรศัพท์มือถือ ถ้าเป็นรุ่นยอดนิยม ก็ยอมแลก กับอะไรทุกอย่าง เพื่อให้ได้มา
เป็นครั้งแรก ที่เจ้าหนุ่มคิดทำเรื่องผิดกฎหมาย เพราะเงินเป็นหมื่น เด็กวัยนี้จะไปหาจากไหนได้ ครอบครัวก็ไม่ได้มีฐานะดีอย่างใครเขา ด้วยคำพูดโน้มน้าว ของรุ่นพี่ ทำให้เชื่อว่า ทุกอย่าง จะเป็นไปอย่างง่ายดาย
พี่ต้อม พารุ่นน้องมาที่บ้านหลังหนึ่ง ปกติเจ้าพีท เคยผ่านไปมาบ่อย ๆ แต่ไม่รู้เลยว่า บ้านนี้เค้าขายยาเสพติดกัน รุ่นพี่เข้าไปคุยกับคนที่เรียกว่าเฮีย ในห้องด้านใน อยู่ครู่นึง แล้วออกมาชวนเจ้าหนุ่มไปที่โรงรถ พากันขึ้นรถอีกคัน ขับออกมา ส่วนคันเดิม จอดทิ้งไว้ที่บ้านหลังนั้น
“ของอยู่หลังรถ เดี๋ยวพี่ส่งเอ็งขึ้นรถโดยสาร พอถึงปลายทางจะมีคนมารับของ เอ็งก็นั่งรถกลับได้” “แค่นี้น่ะเหรอ พี่ต้อม”
“ใช่ บอกแล้วไง ว่าไม่ยาก” รุ่นพี่ขับรถยนต์ลัดเลาะ มุ่งไปท่ารถ บขส. เจ้าพีท อดไม่ได้ ที่จะชำเลืองมองข้างทางไปตลอด ใจตอนนี้เริ่มแกว่ง ๆ แล้ว ยิ่งเห็นมอเตอร์ไซค์สายตรวจสวนมา เจ้าหนุ่มก้มหน้าไม่เงยขึ้นมอง ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เป็นอย่างนี้ไปจนถึงที่หมาย
พอรถจอดสนิท รุ่นพี่ชี้ไปข้างหน้า ที่รถโดยสารสีส้มจอดอยู่ ป้ายบนเสา บอกปลายทางชัด เจ้าพีท เริ่มหายใจขัด ขาก้าวลงรถแทบไม่ไหว นั่งทำใจ หายใจเข้าออก ยาว ๆ อยู่ครู่นึง ก่อนจะเอื้อมมือสั่น ๆ เปิดประตูรถ “อ้อ ขอโทรศัพท์พี่ด้วย กลับมาค่อยมาเอา ของอยู่หลังรถนะ” เจ้าหนุ่มส่งโทรศัพท์ให้รุ่นพี่ แล้วก้าวลงรถ เดินไปเปิดท้าย ใจเต้น ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ เมื่อหิ้วถุงพลาสติกสีเขียวอ่อน ติดโลโก้ห้างดังไว้ในมือ ก่อนปิดฝาท้ายลง และรถก็เคลื่อนออกไป
ถุงหิ้วที่ถืออยู่นั้น ซ้อนกันสองชั้น มัดปากไว้เรียบร้อย มองไม่เห็นของข้างใน แต่มือสัมผัสรู้ได้ถึงวัตถุทรงกระบอก เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณสองนิ้วฟุต ยาวประมาณห้านิ้ว เรียงอยู่หกท่อน รัดติดกันอย่างแน่นหนา น้ำหนักตึงมือ น่าจะอยู่ที่ กิโลกว่า ๆ โห เที่ยวแรกเล่นเป็นกิโลเลยเหรอ เจ้าหนุ่มคิดในใจ
เจ้าพีท เดินตัวเบาหวิว ไปที่ช่องขายตั๋ว ซื้อตั๋วเสร็จเรียบร้อย รีบไปขึ้นรถ เลือกนั่งเบาะยาว แถวหลังสุด ติดบันไดขึ้น – ลง ด้านท้ายรถ นั่งมือไม้สั่น กอดถุงหิ้วไว้แน่นไม่รู้ตัว จนเหงื่อชุ่มมือ สักพัก อาการเกร็งค่อยเบาลง กวาดสายตาไปทั่ว สถานี ผู้คนนั่งมั่ง ยืนมั่ง ตามลานรอบ ๆ และเก้าอี้ผู้โดยสาร หันกลับมา ดูคนบนรถ เที่ยวนี้ไม่ถึงกับแน่น ยังพอมีเบาะว่าง กระจายอยู่หลายที่ เจ้าหนุ่มมองไล่มาจากแถวแรก ด้วยความระแวง คนที่นั่งอยู่ส่วนมากจะเป็นคนมีอายุ มีหนุ่มสาวมั่ง ไม่กี่คน เบาะตรงหน้า ถัดขึ้นไปแถวนึง ทั้งสองฝั่ง มีคนนั่ง ด้านละสองคน ส่วนเบาะหลังสุดนี้ มีเพียงตัวเจ้าหนุ่มน้อย นั่งอยู่คนเดียว
บางคนเห็นรถยังไม่ออก ก็ลงไปเข้าห้องน้ำ และซื้อของกินขึ้นมาอีกรอบ หลายคนนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ เพลินอยู่ในโลกของตัวเอง เจ้าพีทมองแล้วคิดในใจ อีกไม่กี่ชั่วโมง เราก็จะมีเงินแล้ว นึกถึงหน้าสาวเจ้าที่เดินจากไป คราวนี้ เธออยากได้อะไร พีทจะหาให้ ใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง เมื่อคิดถึงตอนนี้
คนขับรุ่นคุณลุง ขึ้นมาบนรถ นั่งประจำที่แล้วสตาร์ทเครื่อง เสียงดังฟังชัด บ่งบอกถึงอายุของรถเป็นอย่างดี พัดลมที่อยู่ด้านบนพัดดูดไอร้อนลงมาวูบนึง ก่อนจะหมุน วน เสียงดัง เอี๊ยด ๆ ๆ แจกจ่ายความร้อนไปรอบ ๆ เด็กท้ายยืนบนบันได ตรงหน้าเจ้าพีท เตรียมโบกรถ ให้ถอยออก เจ้าพีท ลุ้นให้รถเคลื่อนตัวแทบกลั้นหายใจ เสียงใส่เกียร์ดัง ครืด รถค่อย ๆ ขยับถอยหลังช้า ๆ เสียงเด็กท้าย บอก ยาว ยาว ยาว คนขับชำเลืองตามองกระจกส่องหลัง ก่อนเหยียบคันเร่ง ลงไปทีละนิด
( มีต่อครับ )
.....เรื่องสั้น........ เรื่อง.......เด็กส่งของ........@@ โดย ลุงแผน
“มันพอจะมีทางอยู่” รุ่นพี่พูดพลาง จ้องมองรุ่นน้องเหมือนจะหยั่งใจ “ทำไงพี่” เจ้าพีทตื่นเต้น ขยับเข้าไปใกล้ ตั้งใจฟังอย่างจดจ่อ
“เป็นเด็กส่งของไง” “โห จะไหวเหรอพี่” เจ้าพีทตาโต อ้าปากค้าง “เอ็งอยากได้เงินมั้ยล่ะ” รุ่นพี่จี้จุด เจ้าหนุ่มมองตอบ ในใจยังลังเล “ข้าพาไปหาเฮีย รับรองเอ็งให้ เค้าต้องการเด็กหน้าใหม่ ๆ อยู่พอดี เที่ยวเดียวจบ เอ็งเอาไปสองหมื่น”
วัยรุ่นอย่าง เจ้าพีท ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน อย่างมาก เลิกเรียนมา ก็เกะกะ ๆ อยู่แถวร้านเกม หรือไม่ก็หอเพื่อน พอค่ำหน่อยจึงเข้าบ้าน แม่มีอาชีพ รับจ้างทำความสะอาดตามหอพัก และ ล้างจาน ตามงานเลี้ยงต่าง ๆ เลิกไม่เป็นเวลา ส่วนพ่อนั้น ทิ้งไปตั้งแต่เจ้าหนุ่มยังเล็ก
การใช้เงินเกินตัว และการไปตามเพื่อน ไม่ค่อยเข้าใกล้ พ่อ – แม่ เป็นเรื่องปกติของวัยคะนอง เห็นอะไรก็อยากได้ เห็นใครมีอะไรก็อยากมีกับเค้ามั่ง วัยรุ่นบางคนถึงกับยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ สุดยอดปรารถนาของเด็กยุคนี้ คือโทรศัพท์มือถือ ถ้าเป็นรุ่นยอดนิยม ก็ยอมแลก กับอะไรทุกอย่าง เพื่อให้ได้มา
เป็นครั้งแรก ที่เจ้าหนุ่มคิดทำเรื่องผิดกฎหมาย เพราะเงินเป็นหมื่น เด็กวัยนี้จะไปหาจากไหนได้ ครอบครัวก็ไม่ได้มีฐานะดีอย่างใครเขา ด้วยคำพูดโน้มน้าว ของรุ่นพี่ ทำให้เชื่อว่า ทุกอย่าง จะเป็นไปอย่างง่ายดาย
พี่ต้อม พารุ่นน้องมาที่บ้านหลังหนึ่ง ปกติเจ้าพีท เคยผ่านไปมาบ่อย ๆ แต่ไม่รู้เลยว่า บ้านนี้เค้าขายยาเสพติดกัน รุ่นพี่เข้าไปคุยกับคนที่เรียกว่าเฮีย ในห้องด้านใน อยู่ครู่นึง แล้วออกมาชวนเจ้าหนุ่มไปที่โรงรถ พากันขึ้นรถอีกคัน ขับออกมา ส่วนคันเดิม จอดทิ้งไว้ที่บ้านหลังนั้น
“ของอยู่หลังรถ เดี๋ยวพี่ส่งเอ็งขึ้นรถโดยสาร พอถึงปลายทางจะมีคนมารับของ เอ็งก็นั่งรถกลับได้” “แค่นี้น่ะเหรอ พี่ต้อม”
“ใช่ บอกแล้วไง ว่าไม่ยาก” รุ่นพี่ขับรถยนต์ลัดเลาะ มุ่งไปท่ารถ บขส. เจ้าพีท อดไม่ได้ ที่จะชำเลืองมองข้างทางไปตลอด ใจตอนนี้เริ่มแกว่ง ๆ แล้ว ยิ่งเห็นมอเตอร์ไซค์สายตรวจสวนมา เจ้าหนุ่มก้มหน้าไม่เงยขึ้นมอง ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เป็นอย่างนี้ไปจนถึงที่หมาย
พอรถจอดสนิท รุ่นพี่ชี้ไปข้างหน้า ที่รถโดยสารสีส้มจอดอยู่ ป้ายบนเสา บอกปลายทางชัด เจ้าพีท เริ่มหายใจขัด ขาก้าวลงรถแทบไม่ไหว นั่งทำใจ หายใจเข้าออก ยาว ๆ อยู่ครู่นึง ก่อนจะเอื้อมมือสั่น ๆ เปิดประตูรถ “อ้อ ขอโทรศัพท์พี่ด้วย กลับมาค่อยมาเอา ของอยู่หลังรถนะ” เจ้าหนุ่มส่งโทรศัพท์ให้รุ่นพี่ แล้วก้าวลงรถ เดินไปเปิดท้าย ใจเต้น ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ เมื่อหิ้วถุงพลาสติกสีเขียวอ่อน ติดโลโก้ห้างดังไว้ในมือ ก่อนปิดฝาท้ายลง และรถก็เคลื่อนออกไป
ถุงหิ้วที่ถืออยู่นั้น ซ้อนกันสองชั้น มัดปากไว้เรียบร้อย มองไม่เห็นของข้างใน แต่มือสัมผัสรู้ได้ถึงวัตถุทรงกระบอก เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณสองนิ้วฟุต ยาวประมาณห้านิ้ว เรียงอยู่หกท่อน รัดติดกันอย่างแน่นหนา น้ำหนักตึงมือ น่าจะอยู่ที่ กิโลกว่า ๆ โห เที่ยวแรกเล่นเป็นกิโลเลยเหรอ เจ้าหนุ่มคิดในใจ
เจ้าพีท เดินตัวเบาหวิว ไปที่ช่องขายตั๋ว ซื้อตั๋วเสร็จเรียบร้อย รีบไปขึ้นรถ เลือกนั่งเบาะยาว แถวหลังสุด ติดบันไดขึ้น – ลง ด้านท้ายรถ นั่งมือไม้สั่น กอดถุงหิ้วไว้แน่นไม่รู้ตัว จนเหงื่อชุ่มมือ สักพัก อาการเกร็งค่อยเบาลง กวาดสายตาไปทั่ว สถานี ผู้คนนั่งมั่ง ยืนมั่ง ตามลานรอบ ๆ และเก้าอี้ผู้โดยสาร หันกลับมา ดูคนบนรถ เที่ยวนี้ไม่ถึงกับแน่น ยังพอมีเบาะว่าง กระจายอยู่หลายที่ เจ้าหนุ่มมองไล่มาจากแถวแรก ด้วยความระแวง คนที่นั่งอยู่ส่วนมากจะเป็นคนมีอายุ มีหนุ่มสาวมั่ง ไม่กี่คน เบาะตรงหน้า ถัดขึ้นไปแถวนึง ทั้งสองฝั่ง มีคนนั่ง ด้านละสองคน ส่วนเบาะหลังสุดนี้ มีเพียงตัวเจ้าหนุ่มน้อย นั่งอยู่คนเดียว
บางคนเห็นรถยังไม่ออก ก็ลงไปเข้าห้องน้ำ และซื้อของกินขึ้นมาอีกรอบ หลายคนนั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ เพลินอยู่ในโลกของตัวเอง เจ้าพีทมองแล้วคิดในใจ อีกไม่กี่ชั่วโมง เราก็จะมีเงินแล้ว นึกถึงหน้าสาวเจ้าที่เดินจากไป คราวนี้ เธออยากได้อะไร พีทจะหาให้ ใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง เมื่อคิดถึงตอนนี้
คนขับรุ่นคุณลุง ขึ้นมาบนรถ นั่งประจำที่แล้วสตาร์ทเครื่อง เสียงดังฟังชัด บ่งบอกถึงอายุของรถเป็นอย่างดี พัดลมที่อยู่ด้านบนพัดดูดไอร้อนลงมาวูบนึง ก่อนจะหมุน วน เสียงดัง เอี๊ยด ๆ ๆ แจกจ่ายความร้อนไปรอบ ๆ เด็กท้ายยืนบนบันได ตรงหน้าเจ้าพีท เตรียมโบกรถ ให้ถอยออก เจ้าพีท ลุ้นให้รถเคลื่อนตัวแทบกลั้นหายใจ เสียงใส่เกียร์ดัง ครืด รถค่อย ๆ ขยับถอยหลังช้า ๆ เสียงเด็กท้าย บอก ยาว ยาว ยาว คนขับชำเลืองตามองกระจกส่องหลัง ก่อนเหยียบคันเร่ง ลงไปทีละนิด
( มีต่อครับ )