เราจะอยู่แบบโดดเดี่ยวได้ตลอดไปหรือป่าว

การมาทำงานไกลบ้าน บางครั้งทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวที่ต้องอยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ ทำให้เกิดความรู้สึกเหงา โคตรจะเหงา คิดถึงบ้านขึ้นมา ใครว่าความเหงาฆ่าคนไม่ได้....ขอเถียงคนหนึ่งละกัน คือมันเหงามาก ไม่รู้จ

อันไหนเจ็บกว่ากันค่ะ ตอนโสดเราเหงามากแต่ได้เที่ยวกับเพื่อนก็หายเหงาแต่พอมีแฟนคบมาสองปีละแต่ก็เหงาตลอดสองปีอะ

มีแฟนแต่รู้สึกโดดเดี่ยวและเหงามาก

.....คือ....ชีวิตเเบบเหมือนอยู่คนเดียว จำเป็นเป็นหรือป่าวที่เราจะต้องมีคนพิเศษ(ไม่ต้องเป็นเเฟนกันก้อได้) ชีวิตเหงาๆๆเบื่อๆๆรู้สึกโดดเดี่ยว.... เเค่อยากมีคนอยู่ข้างในวันที่เรามีปัญหาทุกข์ร้อนใจ เราก้ออ

อยากหาแฟนแต่หาไม่ได้เฮ้อ

แต่ก่อนหน้านี้ เป็นคนโสด จะทำอะไรไปไหนก็คนเดียวตลอด บางทีก็เหงา บางที่ก็แฮบปี้ จนรู้สึกเหงาเกิน จนมีแฟน แต่กลับกลายเป็นว่ามีแฟนแต่ทำไมไม่มีความสุข (ประเด็นคือแฟนเป็นคนไม่อะไรมาก ไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ ไม่ต

อีกมุมของความรักมันก็คือการที่คนเราไม่ชอบการอยู่คนเดียว กลัวความโดดเดี่ยว ไม่อยากรู้สึกเหงา เลยต้องหาใครสักคนมาอุดช่องว่างเหล่านี้ ผมว่าความรักก็มีสิ่งเหล่านี้แอบแฝงอยู่.. ยกตัวอย่าง.. เราจะรักคนที่เร

รู้สึกเหงาทั้งๆที่มีแฟนแต่ความรู้สึกมันโดดเดี่ยว รู้สึกว่างเปล่าเหมือนอยากจะทำอะไรซักอย่างเพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าตรงนั้น รู้สึกเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต วัยเด็ก วัยรุ่น ตอนนี้อายุ 27 แต่รู้

เคยไหมรู้สึกว่าตัวเราไม่เหมาะกับใครเลย รู้สึกตัวเราไม่สำคัญกันใครเลย ไร้ค่า โดดเดี่ยว ตัวคนเดียว บางทีก็แอบคิดนะว่าโชคชะตาฟ้ากลั่นแกล้งเราหรือป่าวถึงทำให้เราโสดจนถึงทุกวันนี้ บางทีก็แอบอิจฉาที่เขามีแฟ