คือพ่อแม่เราเขาเลิกกันมาหลายปีแล้ว ต่างคนเลยแยกย้ายกัน แม่ไปอยู่กับสามีไหม่และครอบครัวเขา พ่อก็อยู่กับแฟนไหม่แกห่าวจากเราประมาณ16กิโล ส่วนเราก็มาอยู่กับครอบครัวแฟน เรากับแฟนก็ทำงานกำลังช่วยกันสร้าง ส่วนพ่อก็ทำงานของแก แม่ก็มีอาชีพขายน้ำอยู่กับสามีเขา ซึ้งแม่เราชอบบอกให้เราทวงหนี้จากพ่อให้ ซึ้งเราเองก็ไม่รู้ว่าเขาไปหยิบยืมกันตอนไหน เป็นหนี้กันไม่จบไม่สิ้น เวลาเราถามพ่อ พ่อเองก็งง ว่าเป็นหนี้อะไรอีก ตัวอย่างเช่น วันนี้แม่บอกให้เราไปทวงตังจากพ่อ1500 ซึ้งเราอยู่กับพ่อเราย่อมรู้ว่าช่วงไหนแกมีหรือไม่มี และแม่ก็ยอกว่าถ้าเราทวงได้ให้เราเอาเก็บใว้เลย1000 และโอนไปให้แม่500 เราเลยบอกแม่ว่า ไปเป็นหนี้กันตอนไหนอีก แม่เลยบอกว่านานแล้ว ให้เราทวงให้หน่อย พอเราบอกว่าไปคุยกันเอาเอง แม่ก็บอกไม่คุย ไม่โทร เวลามีอะไรก็จะผ่านเราตลอด จะเลวจะร้ายจะดี ก็จะผ่านเรา พอเราบอกข่วงนี้พ่อไม่มีพ่อเพิ้งเอาไปซ่อมไฟท้ายรถ แม่ก็บอกไฟท้ายมันไม่กี่บาทหรอก เราเลยบอก คุยเอาเอง ช่วงนี้พ่อไม่มีหรอก แม่ก็บอกว่า งั้นต่อไปนี้ เวบาเรามีอะไร ก็ไปคุยกับพ่อเอาเอง เข้าข้างกันดีนัก ก็ไปอยู่ไปดูแลพ่อเอาเอง ซึ้ง!!เรางง นี้เราผิดหรอ คือบางทีเรายอมรับเลยค่ะ ว่าเรารำคาญ เราไม่อยากรับรู้ปัญหาแบบนี้ของพ่อกับแม่อีก คือพอเราไม่เข้าข้างแม่ แกก็ชอบพูดแบบนี้ แต่กับพ่อ พ่อจะรู้ค่ะ เพราะเราพูดกับพ่อตรงๆ เราทำตัวไม่ถูกแล้ว เราเองก็วุ่นๆอยู่กับการสร้างครอบครัวของเรา เราไม่ได้จะทิ้งพ่อแม่ แต่คือ เราเองก็ไม่รู้จะพูดยังใงจะทำยังใงดีคะ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ ว่านี้เราอกตัญญูต่อบิดามารดาใช่มั้ยคะ ขอบคุณค่ะ
ไม่อยากรับรู้ปัญหาของพ่อแม่ ผิดไหม