เราเป็นลูกคนที่ 2 เรามีพี่สาว 1 คนเวลามีอะไรแม่ก็จะพูดกับพี่สาวตลอดแม้กะทั่งเป็นเรื่องเราแม่ก็จะไม่พูดกับเราแม่จะพูดกับพี่สาวตลอดพี่อยากได้อะไรก็ได้เราขอก็บอกว่ายังไม่ถึงเวลาแต่พี่สาวเราเป็นคนที่ดีมากเข้าใจเราแต่เราไม่เคยบอกความรู้สึกนี้ให้พี่ฟังเวลาเรามีเรื่องอะไรที่รับไม่ไหวพี่สาวเราจะรับฟังและปลอบใจเราตลอดเป็นห่วงเราแต่เรารู้สึกว่าแม่จะพูดกับพี่มากกว่าอะไรๆก็จะให้พี่พี่เราเป็นคนเรียนเก่งแต่เราก็เรียนไม่ได้เกรดดีเท่าพี่เราแม่เราเสียใจเพราะเราแต้แม่เราไม่พูดกับเราแม่เราจะพูดกับพี่ทุกๆเรื่องเรารู้สึกว่าอะไรๆทำไมต้องพูดแต่กีบพี่แล้วเราหละเหมือนเราไม่มีตัวตนในสายตาแม่เลยบางครั้งเราก็คิดว่าถ้าแม่จะทำแบบนี้ทำไมแม่ไม่มีลูกคนเดียวเลยหละบางครั้งเราก็เอาเรื่องพวกนี้เก็บมาคิดแล้วก็ร้องให้คนเดียวเราเป็นคนที่ร้องให้ง่ายมากและบ่อยมากเราจะไม่ลืมเรื่องพวกนี้ซักทีเราก็จะคิดตลอดถ้าบอกแม่ไปก็กลัวแม่มองเราว่าเป็นคนงี่เง่าเราดลยเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียวดีกว่า
เคยเป็นกันมั้ยรู้สึกน้อยใจแม่