คิดยังไงกับเหมือแฟนเลิกไปนานเเล้วเเต่เรายังคิดถึง

 ผมกับเเฟนคบกันมานานประมาณ2ปีกว่าๆเเต่มีวันนึงที่ผมไปบวชเเล้วไม่ได้บอกเเฟน ตอนที่ผมไปบวชผมทำโทรศัพท์ตกแล้วมันเสีย
เราก็ไม่ได้คุยกับเขามา 2-3 อาทิตย์ พอได้มาเจอหน้ากันผมก็เดินไปคุยกับเขาเเต่เขาเมินผมเวลาทักเฟสไปเขาก็ตอบช้ากว่าปกติ ผมก็เลยลองไปถามตัวต่อตัวเลย เขาก็พยายามเดินออกห่าง เเต่มันก็มีวันนึงที่เป็นวันเกิดเขาผมก็ซื้อของไปให้เขาก็ ไม่พูดอะไร ผมก็เลยพูดตรงนั้นเลยว่าเป็นอะไร เขาก็ตอบมาว่า เราเลิกกันเถอะ
ผมตอนนั้นก็ไม่เเน่ใจว่าผมทำอะไรผิดเพราะผมพยายามจะพูดเหตุผลให้เขาฟังเเล้วเขาก็ไม่ฟังผมก็ได้เเต่ยืนมองเขาเเล้วก็เดินออกงานเเล้วไม่เกิน1อาทิตย์
ผมเห็นเขาอยู่กับเพื่อนสนิทผมผมก็ไม่พูดอะไรเเต่มันมีวันนึงที่ทำให้ผมต้องถามคือเพื่อนผมมันซื้อตุ๊กตาให้ผมก็สงสัยว่าซื้อให้ทำไมเเล้วเพื่อนของเเฟนผมมันก็พูดว่ามันเป็นเเฟนกันได้3-4อาทิตย์เเล้วผมก็นั้งร้องไห้อยู่คนเดียวสักพักเเต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เเล้วมันก็มีอยู่หลายช่วงที่เขาทะเลาะกับเเฟนผมก็เหมือนพยายามจะเเทรกตัวเข้าไปอะซึ่งในใจก็รู้ว่าผิดเเต่ผมก็ยังทำจนสุดท้ายเหมือนเขาอยู่จุดที่ผูกพันกันมากเเล้วทะเลาะกันก็เคลียกันได้ ที่ผมรู้สึกตอนนั้นคือ ตัวสั้นทำอะไรไม่ถูก ตอนที่เขาทะเลาะกันเขาก็กลับมาคุยกับผม พอเขาเคลียกันได้ผมก็บอกกลับไปเถอะ เเต่ในใจก็เสียใจโคตรๆ ความรู้สึกคือตัวสั่นพูดไม่ถูกเเต่ในใจเจ็บมากๆ ผ่านมา 3 ปีกว่าเเล้วผมยังเลิกลืมเขาไม่ได้เลย ผมไม่รู้จะทำยังไงดี