เรื่องราวความรักของเรา ยาวมากคะ
เขาคือ รักแรก คบกันมารวมทั้งหมด 9 ปี กว่า ๆ คะ เข้าปีที่ 10 แล้ว
เราคบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียนคะ แต่งงานกันตอนคบกันเข้าปีที่ 9
ใช่ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบสามี-ภรรยา ได้ 2 ปีกว่าๆ
จะเล่าเรื่องแค่ช่วงที่ใช่ชีวิตด้วยกันแบบสามี-ภรรยา คะ เพราะ 7 ปีก่อนหน้านี้ค่อยข้างบัดซบเลยละคะ
เริ่มจากปลายปี 2016 ช่วงปีแรกก็ดีคะ ดูแลเอาใจใส่ดีมาก แคร์เรามาก เลยได้แต่งงานกัน
แต่ช่วงนี้แฟนดูเปลี่ยนไปมากคะ ไม่ใส่ใจเลย เย็นชา โลกส่วนตัวสูง หงุดหงิดใส่เราง่าย
เวลาเราถามเค้าทำไมเปลี่ยนไป..เค้าจะหงุดหงิดใส่และตอบมาว่าเค้าเหนื่อยทำงาน อยากพักผ่อน
เราอยู่บ้านด้วยกันสองคน แทบไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างทำงาน กลับมาก็เล่นเกมส์มือถือตลอดเวลา
ส่วนเวลาเค้ากลับบ้านต่างจังหวัด เหมือนเราหายจากชีวิตเค้าเลยคะ เค้าก็อยู่กับครอบครัวเขา
ถ้าเราถามมากๆ จะได้คำตอบ ......
" ต้องการอะไร...เรียกร้องอะไร".....
ช่วงตั้งแต่เดือน ต.ค2561 - ม.ค 2562 เรามีปัญหาเรื่องเงินคะ ทางบ้านเรามีปัญหา ต้องรับภาระช่วยเหลือทางบ้านบ้าง(ประมาณเดือนละ (3000-4000)
ซึ้งปกติแม่เราก็ไม่เคยรบกวนอะไรเลย แต่ทางเค้าก็ส่งเงินกลับบ้าน 5,000 ทุกเดือน (อันนี้เราไม่เคยห้ามหรือก้าวกายเค้านะ..ปล่อยเค้าคะ)
แต่พอถึงคราวเรา เค้าบอกว่าเราแต่งงานออกมาแล้ว...(เหมือนบอกให้....ไม่ต้องสนใจไรมากมาย)
ช่วงนี้เราก็มีขอเงินเค้าบ้าง ใช่เงินกินร่วมกับเค้า เพราะเราหาไม่ทัน เป็นมาสัก 3 เดือนแล้วคะ
เค้าบอกเราว่า " ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน....ต้องยืนด้วยลำแข่งตัวเอง "
บางครั้งเราเหนื่อย อยากปรึกษาต้องการคนรับฟัง เราพูดกับเขาไม่ได้เลยคะ
เขาบอกว่า เขาเคลียด ไม่อยากรับรู้ เค้าทำงานเหนื่อย มันรู้สึกโดดเดี่ยวมากคะ เหมือนเราตัวคนเดียว
ช่วงนี้เค้าเติบโตหน้าที่การงาน ตำแหน่งดีขึ้นสังคมกว้างขึ้น การแสดงออกเหมือนเราเป็นตัวถ่วงมากคะ
จากเมื่อก่อนเราทำงานก่อนเค้า 3 ปี ช่วงที่เค้าเริ่มหางานทำใหม่ๆ เราเป็นกำลังใจให้คะ ช่วยเหลือเรื่องเงิน กินด้วยกันใช้เงินเรา
เราไม่เคยบ่นหรือว่าเค้าเลยคะ เราถือว่า เราจะสู้ไปด้วยกัน............
แต่พอมาวันนี้เราแย่
มันจะมีคำพูด ว่าเราจนบ้าง มันเสียใจมากๆ คะ เหมือน มันคือคำพูด ซ้ำเติมในวันที่เราลำบาก เรากำลังตกต่ำ
ณ ตอนนี้มันรู้สึก ว่า เราไม่สำคัญอะไรกับชีวิตเค้าเลยคะ ไม่เอาใจเราเหมือนก่อน ไม่ห่วงเราเลย ท่าทางรำคาญเราด้วยซ้ำ
เราก็พยายามทำทุกอย่างคะ งานบ้านทุกอย่าง ทำกับข้าว ทำงานออฟฟิศ ตอนนี้ก็หารายได้เพิ่ม ขายของเสาร์-อาทิตย์คะ
สำหรับเรา คู่ชีวิต คือ คนข้างๆ สู้ด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันคะ
(เราอยากได้คนเดิมกลับมาคะ) มันต้องทำยังไงดีคะ???????
รู้สึกว่าความรักมันแผ่วปลาย.....
เราคบกับแฟนมาตั้งแต่สมัยเรียนคะ แต่งงานกันตอนคบกันเข้าปีที่ 9
ใช่ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบสามี-ภรรยา ได้ 2 ปีกว่าๆ
จะเล่าเรื่องแค่ช่วงที่ใช่ชีวิตด้วยกันแบบสามี-ภรรยา คะ เพราะ 7 ปีก่อนหน้านี้ค่อยข้างบัดซบเลยละคะ
เริ่มจากปลายปี 2016 ช่วงปีแรกก็ดีคะ ดูแลเอาใจใส่ดีมาก แคร์เรามาก เลยได้แต่งงานกัน
แต่ช่วงนี้แฟนดูเปลี่ยนไปมากคะ ไม่ใส่ใจเลย เย็นชา โลกส่วนตัวสูง หงุดหงิดใส่เราง่าย
เวลาเราถามเค้าทำไมเปลี่ยนไป..เค้าจะหงุดหงิดใส่และตอบมาว่าเค้าเหนื่อยทำงาน อยากพักผ่อน
เราอยู่บ้านด้วยกันสองคน แทบไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างทำงาน กลับมาก็เล่นเกมส์มือถือตลอดเวลา
ส่วนเวลาเค้ากลับบ้านต่างจังหวัด เหมือนเราหายจากชีวิตเค้าเลยคะ เค้าก็อยู่กับครอบครัวเขา
ถ้าเราถามมากๆ จะได้คำตอบ ......" ต้องการอะไร...เรียกร้องอะไร".....
ช่วงตั้งแต่เดือน ต.ค2561 - ม.ค 2562 เรามีปัญหาเรื่องเงินคะ ทางบ้านเรามีปัญหา ต้องรับภาระช่วยเหลือทางบ้านบ้าง(ประมาณเดือนละ (3000-4000)
ซึ้งปกติแม่เราก็ไม่เคยรบกวนอะไรเลย แต่ทางเค้าก็ส่งเงินกลับบ้าน 5,000 ทุกเดือน (อันนี้เราไม่เคยห้ามหรือก้าวกายเค้านะ..ปล่อยเค้าคะ)
แต่พอถึงคราวเรา เค้าบอกว่าเราแต่งงานออกมาแล้ว...(เหมือนบอกให้....ไม่ต้องสนใจไรมากมาย)
ช่วงนี้เราก็มีขอเงินเค้าบ้าง ใช่เงินกินร่วมกับเค้า เพราะเราหาไม่ทัน เป็นมาสัก 3 เดือนแล้วคะ
เค้าบอกเราว่า " ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน....ต้องยืนด้วยลำแข่งตัวเอง "
บางครั้งเราเหนื่อย อยากปรึกษาต้องการคนรับฟัง เราพูดกับเขาไม่ได้เลยคะ
เขาบอกว่า เขาเคลียด ไม่อยากรับรู้ เค้าทำงานเหนื่อย มันรู้สึกโดดเดี่ยวมากคะ เหมือนเราตัวคนเดียว
ช่วงนี้เค้าเติบโตหน้าที่การงาน ตำแหน่งดีขึ้นสังคมกว้างขึ้น การแสดงออกเหมือนเราเป็นตัวถ่วงมากคะ
จากเมื่อก่อนเราทำงานก่อนเค้า 3 ปี ช่วงที่เค้าเริ่มหางานทำใหม่ๆ เราเป็นกำลังใจให้คะ ช่วยเหลือเรื่องเงิน กินด้วยกันใช้เงินเรา
เราไม่เคยบ่นหรือว่าเค้าเลยคะ เราถือว่า เราจะสู้ไปด้วยกัน............
แต่พอมาวันนี้เราแย่ มันจะมีคำพูด ว่าเราจนบ้าง มันเสียใจมากๆ คะ เหมือน มันคือคำพูด ซ้ำเติมในวันที่เราลำบาก เรากำลังตกต่ำ
ณ ตอนนี้มันรู้สึก ว่า เราไม่สำคัญอะไรกับชีวิตเค้าเลยคะ ไม่เอาใจเราเหมือนก่อน ไม่ห่วงเราเลย ท่าทางรำคาญเราด้วยซ้ำ
เราก็พยายามทำทุกอย่างคะ งานบ้านทุกอย่าง ทำกับข้าว ทำงานออฟฟิศ ตอนนี้ก็หารายได้เพิ่ม ขายของเสาร์-อาทิตย์คะ
สำหรับเรา คู่ชีวิต คือ คนข้างๆ สู้ด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันคะ
(เราอยากได้คนเดิมกลับมาคะ) มันต้องทำยังไงดีคะ???????