โดนคนในครอบครัว ตี เพราะว่าเราไม่อยากเรียนเทคอนโด

อย่างที่เขียนไว้ในหัวข้อเลย (พิมพ์ไปร้องไห้ไป) คือแม่เราบอกว่าให้เราลองไปเรียนเทคอนโดดู แต่เราไม่อยากไป แล้วทีนี้พี่เราก็ถามทำไมไม่อยากไป ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากไปเพราะกลัวอายเด็ก เพราะตอนนี้เราก็อายุ14แล้ว คือกลัวทำไม่ได้แต่ไม่กล้าบอก แล้วทีนี้พี่เราก็มาถามตั้งหลายรอบว่าทำไมไม่อยากไป แล้วก็ชอบถามตอนกินข้าว ซึ่งเราก็กินข้าวที่ร้านอาหาร แล้วเราก็อายมาก แล้วอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมา แล้วเราก็ร้องไห้ แล้วแม่ก็บอกเราว่า กูแค่ถามว่าทำไม ไม่เรียนเทคอนโด จะร้องทำไม  ด้วยความที่เราร้องไห้แล้วมันสะอึ้น ก็เลยพูดไม่ออก พี่เราก็บอกว่า ก็ถามว่าทำไมไม่เรียนก็พูดออกมาสิ เราก็ไม่ได้ตอบ เนี่ยพอถามเเล้วก็ไม่ตอบ ก็เป็นแต่อย่างนี้ไง แล้วเราก็กลับบ้านนอน วันต่อมา พี่ชายเราพึ่งกลับมาจากทำงานแล้วแล้วแม่ก็เล่าเรื่องให้ฟัง แล้วพี่เราก็หยอกเราว่า ได้ข่าวว่าไปเรียนเทคอนโดหรอ สอนเตะหน่อยดิ (พูดเชิงกวน) แลเราก็นึกถึงเมื่อวาน เราก็เลยร้องไห้อีก แม่เราก็ขู่ว่า ถ้ายังไม่หยุดร้องกูจะตี เราก็เลยพยายามเงียบไว้ แล้วก็เดินไปที่เตียง นอนร้องไห้ แล้วพอเกทอบเที่ยงก็มีลูกค้ามาซื้อของ (บ้านเราขายวัสดุก่อสร้าง) แล้วเราก็เดินไปยกของให้ แล้วเราเป็นคนที่เกือบอ้วนแต่ไม่อ้วนมาก เราก็เลยเดินช้าหน่อยๆ แล้วพอเรากำลังเข็นท่อ แม่เราก็บอกตัวก็ใหญ่ยังจะเดินช้าอีก แล้วเราก็เครียดแม่ที่ชอบพูดหักหน้าเราตลอด เวลาเราไปสอบได้เหรียญแม่ก็ไม่เคยพูดให้คนอื่นฟัง ชอบพูดแต่เรื่องแย่ๆ อย่างเช่น ไม่มีสมองเลยนะ นี่ก็โง่จริงๆ ทำอะไรก็ช้าไม่ทันกิน  กลับมาต่อตอนที่ยกของ เราก็เลยเดินก้มหน้า ลํกค้าก็บอกดุลูกจังเลย บังคับจัง แล้วเหมือนกับเขาเข้าใจเรา แล้วน้ำตาเราก็ไหล แม่เราก็บอก ใช้งานแค่นี้ทำเป็นจะตายให้ได้ ขึ้นไปบ้านเดี๋ยวโดน พอยกของเสร็จเราก็ขึ้นไปบนบ้าน แม่เราก็เดินตามไป เราก็หยิบโทรศัพท์ จะมาพิมพ์กระทู้นี้แหละ แล้วแม่เราก็เดินมาถือไม้ แม่เราบอกว่าไหนมันเป็นยังไง แม่เราก็ตีเรา จนไม้หักเป็นเศษๆ แล้วเราร้องไห้แบบจะตายอ่ะ แทบหายใจไม่ทัน แม่เราก็ตีไปแลเวถามว่าลองพูดมาสิ ทำไมถึงร้อง เราก็เลยพูดออกไปทั้งน้ำตาแต่เป็นเสียงแบบแตกๆ ทำไมแม่ชอบพูดหักหน้าใส่คนอท่น แม่ไม่เกรงใจคนที่โดนว่าบ้างเลยหรอ แม่เราก้บอกว่าแล้วเคยทำอะไรดีมั้ย เราบอก ก็ช่วยไปทำงาน ทำเกี่ยวกับโทรศัทพ์ให้แม่ ขับรถยกของ แต่ไม่เคยพูดให้ใครฟังเลย พูดแต่เรื่องแย่ๆ ให้คนอื่นฟัง แล้วทีนี้เหมือนกับแม่เราพูดสู้ไม่ได้ก็เลยตีมาอีกยกใหญ่ เราก็ร้องแล้วก็ดิ้นไปติดกำแพง แล้วเคยปรับตัวมั้ย (ในใจเราคิดว่าบางทีคนมันรู้สึกขี้เกียจมันเก็เลยทำอะไรช้า แล้วก็หาว่าไม่เคยปรับปรุงตัวเลย)ข้อความนี้มันอยู่ในสมองแต่มันพูดออกมาไม่ได้ เราก็เลยไม่ได้พูดอะไรออกไป แม่เราก็บอก เห็นมั้ยก็พูดไม่ได้ แล้วแม่เราก็บ่นเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง ซึ่งตอนนี้มันทำให้เราเกียจครอบครัวมากๆ เพราะทุกคนมีแต่จะซ๊ำเติมเราอ่ะ คนที่คอยเข้าใจเราก็มีแต่ลูกค้าคนนั้นแล้วก็สุนัขที่ดเลี้ยงไว้คอยเป็นเพื่อนปลอบใจ แล้วพอต่อมาแม่เราก็บอกจะไปตาจไหนก็ไปเลย ในใจคิดว่า ถ้าอยากให้เราตาย แล้วจะให้เราเกิดมาทำไม แล้วแม่เราก็เคยพูดแบบนี้หลายครั้งแล้ว ก่อนเกิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ คือเราได้ยินแล้วเราก็เจ็บอะ มันทำให้เราคิดอยากฆ่าตัวตายหลายรอบมาก   ที่ตั้งกระทู้มาในที่อยากขอคนที่เข้าใจเรา ซึ่งคือเราหดหู่มาก บางเรื่องเราก็ตระหนักได้ว่าเราก็มีส่วนผิด เราอยากรู้ความเห็นของผู้คนอื่นๆ