เราเพิ่งเสียพ่อไปเมื่อวันที่ 18 มี.ค.ที่ผ่านมา(ไตวายเฉียบพลัน) ยังทำใจไม่ได้เลย เฝ้าแต่โทษว่าเป็นความผิดตัวเองที่ดูแล รักษาพ่อช้าไป แม่เราก็ยังคงร้องไห้อยู่ ไม่มีแรงจะทำอะไร เราเหมือนไม่มีสติ เหม่อลอย ไม่อยากทำอะไร คิดถึงพ่อทุกวัน พ่อเหมือนเป็นทุกอย่างของเรา ภาพตอนเค้าป่วย เค้าทรมานยังติดอยู่ในหัว เราไม่คิดว่าพ่อจะเสีย ตัวพ่อเองก็ไม่คิดว่าเค้าจะเสีย จากกันแบบไม่ได้ร่ำลา เวลาอยู่คนเดียวก็ร้องไห้ หรือเวลามีใครถามก็ร้องไห้ เราจะผ่านมันไปยังไง จำทำใจได้ยังไง
ทำใจยังไง เมื่อสูญเสียคนในครอบครัวที่รักมากๆ