เราแปลกมั้ยคะที่ไม่เคยเชื่อคำว่าความรักที่เป็นไปไม่ได้

สำหรับกระทู้นี้เกิดขึ้นกับตัวเราจริงๆตอนม.ต้นเราแอบชอบรุ่นพี่ป๊อปๆในโรงเรียนเลยแหละแต่เพื่อนเราจะบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอกพี่เขาออกจะเพอร์เฟคแต่สุดท้ายเราก็ได้คบกับเขาเพราะเราว่าเรามั่นหน้าเข้าไปในชีวิตเขาคบกันประมาณ1-2ปีเราก็เลิกกันเขา หลังจากนั้นเราก็เริ่มตั้งใจเรียนในตอนม.ปลายแล้วคบกับเด็กต่างโรงเรียน ซึ่งเพื่อนก็แซวว่าเห้ยแฟนแกน่ารักว่าดูแพงอะ ดูดีอะ หาแฟนจากไหนหรอ โชคดีจัง ตอนนั้นก็ตอบเพื่อนไปตรงๆว่าจากที่เรียนพิเศษพอคบกันได้ประมาณ1ปีเราขอเลิกเขาตอนนั้นไม่มีเหตุผล อะไรเพราะจะเตรียมสอบกันแล้วช่วงนั้นทะเลาะกันบ่อย แต่เราก็ไม่ได้โชคดีเรื่องความรักเหมือนที่เพื่อนบอกหรอกนะ เพราะช่วงปิดเทอมก่อนเข้ามหาวิทยาลัยเราแอบชอบน้องคนหนึ่งแต่ก็ถูกน้องปฏิเสธอะ แต่เราก็ไม่เคยเชื่อคำว่าเป็นไปไม่ได้นะ ในความรู้สึกเราคำว่ารักไม่มีหรอกคำว่าเป็นไปไม่ได้เรา มีแต่ไม่ได้ชอบไม่ได้รักไม่ได้รู้สึกเหมือนกัน แต่ถ้ารวมเหตุผลอื่นเราว่าอาจจะใช้คำว่าเป็นไปไม่ได้ก็ได้ ราไม่เคยเชื่อคำว่ารักที่เป็นไปไม่ได้จนกระทังมีคนหนึ่งมาคุยกับเราว่านี้เราไปแอบรักรุ่นพี่คนหนึ่งที่เป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นเราไม่ชอบเลยที่เพื่อนพูดแบบนั้นเราก็เลยบอกไปว่า แกประเมินคุณค่าตัวเองแบบไหนหรอ ถึงบอกว่าตัวเองไม่มีคุณค่าพอสำหรับความรัก เราเชื่อว่าความรักมันมีความเป็นไปได้เสมอแหละ เพื่อนเราเขาบอกเหตุผลถึงความเป็นไปไม่ได้ของเขาว่าเขาแอบรักเพื่อนที่เป็นเกย์ออกสาวเลยซึ่งเพื่อนเราเป็นผู้หญิง เราแอบช็อคกับสิ่งที่เขาบอกเราเราตอบเขาไปว่าความรักอะไม่ว่าจะเกิดกับใคร มันไม่ผิดป่าววะ บางทีความรักอาจจะไม่ได้เฉพาะเจาะจงเรื่องเพศอะไรขนาดนั้น เราแค่เชื่อว่าคนเรามีสิทธิ์ในความรักเท่าเทียมกันแค่นั้น การที่เรารักใครมันไม่ได้ถูกจำกัดด้วยเพศหรือเปล่า ตอนนั้นเราอยากปลอบใจเพื่อนที่ตัดพ้อตัวเองว่าไม่ดีพอสำหรับความรักเพราะเขาไม่สวยเพราะเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นแบบนี้ เราตอบเขาได้แค่นั้น แต่พอเรามาคิดดูอีกทีเราอาจจะเชื่อมั่นในความเป็นไปได้จนรู้สึกผิดต่อเพื่อนที่พูดไปแบบนั้น