โดนแฟนบอกเลิก (คบกันมา 2 ปี) เพราะว่าเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้

เรื่องมีอยู่ว่า ผมคบกับแฟนมาได้ 2 ปี 1 เดือน กับ 4 วัน ตอนแรกที่คบกันกว่าเธอจะตอบตกลงคบกับผมเธอใช้เวลาศึกษาดูกันเป็นเวลา  2-3 เดือน  ผมขอเธอเป็นแฟนในวันที่ 14 ก.พ.2560 (ปัจจุบันผมอายุ 30 เธออายุ 26 )ตอนที่ผมจีบเธอนั้นเธอเพิ่งเลิกกับแฟนเก่าเธอใหม่ๆ เธอเสียใจร้องให้อยู่หลายครั้งก่อนที่จะเลิกกัน เธอเล่าให้ผมฟังว่าแฟนเก่าเธอไม่ค่อยสนใจ ทำเธอเจ็บหลายครั้งและเป็นปัญหาที่สะสมมานาน ก่อนที่จะเลิกกันนั้นทะเลาะกันรุนแรงมาก เธอจึงทนไม่ไหว เธอจึงตัดสินใจบอกเลิกเขาและเดินออกมา และมาเจอกับผม เมื่อผมได้เป็นแฟนเธอแล้วผมก็เอาใจใส่ดูแลเทคแคร์เธออย่างดีทุกอย่าง ก็มีบ้างที่ทะเลาะกัน พลั้งพูดกระทบทำร้ายจิตใจเธอไปบ้าง พอนานวันเข้าผมก็รักเธอหมดหัวใจ ผมก็มอบใจให้เธอทั้ง 100 เปอร์เซน ผมรักเธอเปี่ยมล้นหัวใจของผม เธอขอผมทำอะไรให้ ผมก็ทำให้เธอได้ทุกสิ่ง ถึงแม้จะมีบางสิ่งที่ผมทำไม่ได้ผมก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด(เธอคืคนที่ผมวาดฝันไว้ในอนาคตด้วยกัน) ผมคอยช่วยเหลือเธอ และให้กำลังใจในวันที่เธอท้อแท้ และผมได้พาเธอไปเที่ยวบ้านเพื่อทำความรู้จักกับครอบครัวของผม และผมก็ไปที่บ้านเธอเหมือนกันเพื่อทำความรู้จักกับพ่อแม่ และญาติของเธอ -------> ผ่านมาประมาณ 1 ปี เธอบอกผมว่าเธอขอไปงานศพย่าของแฟนเก่า เธอบอกว่าทางครอบครัวแฟนเก่าเขามีบุญคุณกับเธอ เธอจึงอยากไปเยี่ยมครอบครัวเขา ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ผมจึงให้เธอไป แต่ก็มีตะหงิดๆใจนิดหน่อย และต่อมาเมื่อเราคบกันเข้าปีที่ 2 เธอจึงขอผมอีก เพื่อไปงานแต่งงานพี่ชายแฟนเก่าของเธอ เธอขอไปนอนที่นั่น 2 คืนเพื่อช่วยงานแต่งงาน ผมก็ไม่ยอมให้เธอไปและให้เธอไป 1 คืนแต่เธอไม่ยอม เราจึงทะเลาะกัน เธอบอกว่าเธอไม่ชอบให้ใครมาบังคับ สุดท้ายผมก็ยอมให้เธอไป ระหว่างที่เธอไปนั้นเธอก็ทักแชทหาผมตลอด เพราะคงจะกลัวผมคิดมากและกลัวผมโกรธ ตอนเธอกลับมา ผมกับเธอทะเลาะกันอย่างรุนแรง ผ่านมา2-3 ยังไม่ดีขึ้นเธอได้เอาสถานะแฟนในเฟสบุ๊คออก และได้บอกเลิกกับผม 18/มี.ค./2562 (โอ้โห เหมือนฟ้าผ่ากลางใจของผม ผมเข่าทรุดแทบล้มทั้งยืน จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มือไม้สั่นไปหมด )ผมก็ได้แต่ขอร้องกับเธอว่าอย่าเลิกกัน เธอก็ได้ยืนยันว่าไม่ได้ เธอบอกว่าเธอเหนื่อยใจอยากอยู่คนเดียว เย็นนั้นผมก็ได้ไปหาเธอที่บ้านพัก เธอร้องไห้กับผม เธอสารภาพกับผมว่าเธอลืมแฟนเก่าไม่ได้  ตลอดเวลาที่เลิกกันมาเธอคิดถึงเขาตลอด เธอบอกว่าพยายามฝืนแล้วแต่ทำใจไม่ได้ เวลาที่เธอทะเลาะกับผมเธอจะคิดถึงแฟนเก่าตลอดและคิดอยากเลิกกับผม เธอได้แต่ขอโทษผมและก็ร้องไห้ (ผมยอมรับว่าผมก็ร้องไห้เหมือนกัน เป็นใครจะทำใจได้ละ คบกันมาอยู่ดีๆ 2 ปี สุดท้ายบอกเลิกซะงั้น) เธอยังบอกอีกว่าเธอเข้ากับครอบครัวผมไม่ได้ โดยเฉพาะกับแม่ของผม เธออึดอัดทุกครั้งที่ไปบ้านผม เพราแม่ของผมดูจะเหมือนไม่ค่อยต้อนรับเธอ (ปกติแม่ผมจะเป็นคนหน้าบึ้ง) เธอก็เลยอึดอัดในเรื่องนี้ ซึ่งต่างจากครอบครัวแฟนเก่าของเธอ พ่อแม่ของเขารักและเมตตาเธอมาก เวลาที่เธอไปเที่ยวบ้านเขา เธอจึงใช้ข้อนี้เปรียบเทียบกัน เธอบอกกับผมว่าคนเราจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน ครอบครัวถือว่าเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าเข้ากันไม่ได้ก็ไม่มีความสุข  เธอบอกว่าผมเป็นคนดีมาก เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดที่เธอเคยเจอมา ดูแลเธอเป็นอย่างดี เธอขอบคุณผม และขอโทษผมที่ทำให้ผมเสียใจ เธอรู้สึกผิดมาก เธอบอกผมว่าตอนที่เราคบกันเธอไม่เคยรักผมถึง 100 เปอร์เซนเลย เพราะเธอยังคิดถึงเขานั่นเอง เธอก็ได้แต่อวยพรให้ผมไปเจอคนที่ดีๆ เพราะเธอบอกว่าคนดีต้องเจอกับคนดี ตอนนี้ผ่านมาหลายวันแล้วที่เธอบอกเลิกผม ผมก็ได้ขอเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง เธอบอกว่าไม่ได้ เธอจะไม่กลับมาหาผมอีกแล้ว สุดท้ายผมก็ได้บอกเธอว่า ผมจะยอมจากไปให้เธอได้ไปคบกับแฟนเก่า ให้เธอได้มีความสุข ผมคิดว่าเธอคงจะมีความสุขมากกว่าที่คบกับผม และผมยังบอกอีกว่าผมจะรอเธออยู่ที่เดิม ถ้าเลิกกับเขาเมื่อไหร่ผมยังรอเขาเสมอ
จบลงไปแล้วครับเรื่องของผม ที่ผมนำมาเล่าให้เพื่อนๆฟังในพันทิพนี้ เพียงเพราะว่าผมอยากระบายความอึดอัดในใจของผมเท่านั้น ผมไม่ได้มีเจตนากล่าวโทษแฟนผมแต่อย่างใดครับ เพื่อนๆช่วยให้กำลังใจผมด้วยนะครับ ให้มันผ่านไปด้วยดี (ผมเคยมีแฟนมาหลายคนนะ โดนบอกเลิกมาทุกครั้ง แต่ก็ไม่เจ็บเท่าครั้งนี้)