ความอัดอั้นตันใจของเด็กคนหนึ่ง

คือ บ้านเรามีพี่น้องอยู่สามคน คนโต คนกลาง คนเล็ก สองคนเเรกแม่เดียวกัน คนเล็กคนละเเม่ คนเล็กเป็นผู้ชาย ซึ่งอายุห่างจากคนโต9ปี คนกลาง6ปี ตอนนี้อยู่ป.4แหละ ก็ถือว่าโตในระดับหนึ่ง สามารถพูดเข้าใจสั่งสอนได้เเล้ว พ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่แรกเกิด(เราลูกคนกลาง และพ่อไม่ได้เลี้ยงเรามา แต่เราก็รักพ่อ) ทุกๆปิดเทอมเราจะไปบ้านพ่อที่อยู่ต่างจังหวัดที่ติดกันตั้งแต่จำความได้ ซึ่งทุกครั้งที่ไปบ้านพ่อเราก็จะเห็นผู้หญิงคนหนึ่งทุกครั้ง พ่อให้เราเรียกว่าแม่ แต่เราไม่เข้าใจทำไมต้องเรียกว่าแม่เพราะเรามีแม่อยู่แล้ว(ตอนนั้นยังเล็กมาก) เราไม่เรียก เราเรียกว่าน้าแทน เราก็อยู่อย่างนี้ เรียนอยู่กับแม่ ปิดเทอมอยู่กับพ่อ วนเวียนจนอยู่ป.2 ก็ได้ข่าวว่าน้าตั้งท้อง พ่อบอกว่าจะมีน้องแล้วนะ ตอนนั้นก็ดีใจ จะมีน้องแล้ว(น้องคนนี้เราเป็นคนตั้งชื่อเล่นให้) น้องคนนี้ตั้งแต่จำความได้ก็ไม่เคยญาติดีกัน มันเป็นความอัดอั้นตันใจตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่พ่อไม่เคยเลี้ยงดูเราแบบนี้ ทุกอย่างตามใจ สุขสบายทุกอย่าง (ทางแม่เราฐานะไม่ค่อยดี พ่อเรารวย การงานดี) น้องคนนี้มีทุกอย่าง ต่างจากเรากับพี่ที่ต้องอดทน โทรศัพท์เครื่องหนึ่งต้องทำงานหาเงินซื้อเอง ต่างจากน้องที่มีทั้งโทรศัพท์ ไอแพท โน๊ตบุ๊ค ของเล่นอีกสามกล่องใหญ่ๆ ชีวิตน้องมีทุกอย่าง อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาสามคนพ่อแม่ลูก มันเป็นอะไรที่น่าอิจฉามาก เราเคยจินตนาการว่าถ้าเป็นพ่อแม่เราพี่เราและเรา ชีวิตคงจะมีความสุขมาก ถ้าไม่มีน้องกับแม่เลี้ยงก็คงจะดี น้องอยู่ดีกินดีตั้งแต่เด็ก บางครั้งพ่อสปอยล์จนเกินเหตุ บางทีน้องไม่กินข้าว(ติดเกม) ก็ย๊กกกข้าวเข้าไปในห้อง บางครั้งอยากกินอะไรก็ต้องได้กิน ตอนนี้หนัก56แหละคิดดู อายุแค่9-10ขวบเอง ได้เรียนโรงเรียนแพงๆ ซึ่งเราเป็นลูกคนเดียวที่เรียนโรงเรียนรัฐบาลตั้งแต่เด็กจนถึงมอสาม (พี่เราเรียนเก่งมากไป มากๆ เลยได้เรียนเอกชน) เราเรียนดีมาโดยตลอด 4.00 เกือบทุกเทอมเเต่น้องได้ไม่เกิน2.5 เราไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงไม่ได้เรียนดีๆแบบน้อง แต่เราก็ไม่ค่อยซีเรื่องนี้ น้องเป็นเด็กที่เรียกได้ว่าปากดี มีเรื่องไหนก็พูดโดยไม่ไหวหน้าใคร มีเรื่องอะไรก็ปากสว่าง ไปเล่าให้ใครต่อใครฟังหมด เป็นเด็กที่น่าอิจฉาเสียจริง จะตีก็ไม่ได้(แม่มันดุ ไม่อยากยุ่งด้วย) เราไม่เคยชอบน้องเลย ไม่ชอบขนาดที่เรียกว่าเกลียดก็ได้ ในบางเวลาก็มีความคิดพุดขึ้นมาในหัวว่าถ้าน้องไม่เกิดขึ้นมาก็ดี มีแค่เรากับพี่ก็คงจะดี

ขอบคุณที่รับฟังเรื่องของเด็กนี้นะคะ สบายใจขึ้นเยอะ

(ขอโทษถ้าตั้งกระทู้ผิดนะคะ พึ่งเคยลอพึ่งเคยลองตั้งเป็นครั้งแรก)