เรื่องเกิดบนสถานีเตาปูนของรถไฟฟ้าสายสีม่วงครับ ซึ่งก่อนเกิดเหตุผมก็เพิ่งกลับจากไปธุระกับเพื่อน และได้ไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือมา จนมีอาการท้องอืด แล้วก็ได้เข้าห้องน้ำจัดการให้เรียบร้อย ผมจะไปเซ็นทรัลเวสเกตต่อ แล้วเพื่อนจะผ่านทางสถานีเตาปูนพอดีผมเลยติดรถไปกับเพื่อน ลงสถานีเตาปูน
ระหว่างที่นั่งรถไปกับเพื่อน ก็เกิดอาการแรงดันแก๊สในลำไส้อีกครั้ง แต่ผมต้องอั้นไว้ จอดไม่ได้เพราะอยู่บนทางด่วน ค่อนข้างทรมานเพราะปวดแบบทะลวงไส้เลย ถ้าเผลอปล่อยเมื่อไหร่พุ่งแน่
พอลงทางด่วนประชาชื่นแปปเดียวถึงเตาปูน ผมลงจากรถเพื่อน พอลงเดินแล้วมันดันหายปวดครับ แปลกไหท กะจะปล่อยตรงนี้ ก่อนขึ้นไปข้างบน ลองเบ่งๆ ให้มันปวดก็ไม่ปวด ทั้งที่ตอนอยู่บนรถเพื่อนปวดแบบจะออกแรงอั้นจนเหนื่อย แปลกมาก
พอคิดว่ามันไม่ปวดแล้ว ก็เลยขึ้นไปบนสถานีรถไฟฟ้า แตะบัตรเข้าระบบ แล้วไปเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ใต้บันไดเลื่อนก่อน ก็จัดการปล่อยทั้งของแข็งทั้งก๊าซ แล้วไปต่อ
แต่พอขึ้นบันไดเลื่อน จากชั้น 2 ไป 3 (จากชั้นออกตั๋วโดยสารไปชั้นชานชาลาสายสีน้ำเงิน) อาการปวดก็มาอีก คิดในใจ อุตส่าห์ไปปล่อยในห้องน้ำแล้ว มันมาจากไหนอีกวะ แล้วก็ปวดขึ้นเรื่อยๆ พอต่อบันไดเลื่อนอีกขั้น จากชั้น 3 ไป 4 (ไปชานชาลาสายสีม่วง) เห็นว่าไม่มีคน และข้างบนน่าจะมีคนเยอะ ก็เลยปล่อยตามธรรมชาติ โชคดีที่มันไม่มีเสียงปรู้ดปร้าดครับมีแต่เสียงเหมือนปล่อยลมยาง แต่... กลิ่นมันสวนทางกับเสียงครับ ก็กลิ่นตดคนท้องอืดอ่ะนะ ภาวนาว่าอย่าให้มีคนมาตอนนี้ ขณะที่บันไดค่อยๆ เลื่อนขึ้น
และแล้วก็มีเสียงคนวิ่งอย่างเร็วมาจากข้างล่าง แล้วก็วิ่งขึ้นบันไดเลื่อนตามผมมา หันไปดูเป็นผู้หญิงหน้าตาดีด้วย ในขณะที่ได้ยินเสียงวิ่งผมยังปล่อยลมไม่สุด (ปล่อยลมกินเวลาประมาณ 5 วินาที) แน่นอนว่าเธอวิ่งตามผมทันตอนผมถึงชั้นชานชาลาสายสีม่วงพอดี เห็นผู้หญิงคนนี้เอามือปิดจมูกแล้วหันมามองผมตอนที่วิ่งแซงผม ผมนี่ต้องเดินไปให้ห่างๆ จาก ผญ คนนั้น รู้สึกอายมากทีเดียว
แชร์ประสบการณ์: ผายลมบนสถานีรถไฟฟ้า ติดก้นไปอีกนาน
ระหว่างที่นั่งรถไปกับเพื่อน ก็เกิดอาการแรงดันแก๊สในลำไส้อีกครั้ง แต่ผมต้องอั้นไว้ จอดไม่ได้เพราะอยู่บนทางด่วน ค่อนข้างทรมานเพราะปวดแบบทะลวงไส้เลย ถ้าเผลอปล่อยเมื่อไหร่พุ่งแน่
พอลงทางด่วนประชาชื่นแปปเดียวถึงเตาปูน ผมลงจากรถเพื่อน พอลงเดินแล้วมันดันหายปวดครับ แปลกไหท กะจะปล่อยตรงนี้ ก่อนขึ้นไปข้างบน ลองเบ่งๆ ให้มันปวดก็ไม่ปวด ทั้งที่ตอนอยู่บนรถเพื่อนปวดแบบจะออกแรงอั้นจนเหนื่อย แปลกมาก
พอคิดว่ามันไม่ปวดแล้ว ก็เลยขึ้นไปบนสถานีรถไฟฟ้า แตะบัตรเข้าระบบ แล้วไปเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ใต้บันไดเลื่อนก่อน ก็จัดการปล่อยทั้งของแข็งทั้งก๊าซ แล้วไปต่อ
แต่พอขึ้นบันไดเลื่อน จากชั้น 2 ไป 3 (จากชั้นออกตั๋วโดยสารไปชั้นชานชาลาสายสีน้ำเงิน) อาการปวดก็มาอีก คิดในใจ อุตส่าห์ไปปล่อยในห้องน้ำแล้ว มันมาจากไหนอีกวะ แล้วก็ปวดขึ้นเรื่อยๆ พอต่อบันไดเลื่อนอีกขั้น จากชั้น 3 ไป 4 (ไปชานชาลาสายสีม่วง) เห็นว่าไม่มีคน และข้างบนน่าจะมีคนเยอะ ก็เลยปล่อยตามธรรมชาติ โชคดีที่มันไม่มีเสียงปรู้ดปร้าดครับมีแต่เสียงเหมือนปล่อยลมยาง แต่... กลิ่นมันสวนทางกับเสียงครับ ก็กลิ่นตดคนท้องอืดอ่ะนะ ภาวนาว่าอย่าให้มีคนมาตอนนี้ ขณะที่บันไดค่อยๆ เลื่อนขึ้น
และแล้วก็มีเสียงคนวิ่งอย่างเร็วมาจากข้างล่าง แล้วก็วิ่งขึ้นบันไดเลื่อนตามผมมา หันไปดูเป็นผู้หญิงหน้าตาดีด้วย ในขณะที่ได้ยินเสียงวิ่งผมยังปล่อยลมไม่สุด (ปล่อยลมกินเวลาประมาณ 5 วินาที) แน่นอนว่าเธอวิ่งตามผมทันตอนผมถึงชั้นชานชาลาสายสีม่วงพอดี เห็นผู้หญิงคนนี้เอามือปิดจมูกแล้วหันมามองผมตอนที่วิ่งแซงผม ผมนี่ต้องเดินไปให้ห่างๆ จาก ผญ คนนั้น รู้สึกอายมากทีเดียว