ครอบครัวเริ่มคิดว่าเป็นโรคสึมเศร้าค่ะ😁

ตอนนี้หนูอายุ14​ค่ะ​ หนูโดนด่ามาแต่เด็ก​ หนูอาศัยอยู่กับคุณย่าในปัจจุบันค่ะ​ คุณย่าไม่เคยชมหนูเวลาที่หนูเรียนดีเลย​ ได้เกรดดีก็บอกว่า"ทำได้เเค่นี้หรอ" หนูเลยเหมือนเก็บกด😁 ตอนหนูเด็กๆจะเจอคุณย่าทะเลาะกับคุณพ่อ​ คุณพ่อทะเลาะกับคุณปู่​ ทุกคนทะเลาะกัน​ หนูเห็นทุกการกระทำ​ หนูได้แต่ร้องไห้​ และมีเหตุการนึ่งที่ทำให้หนูกลัวพ่อมาก​ นั้นก็คือตอนนั้นพ่อทะเลาะกับแม่ใหม่​ พ่อขังหนูไว้ในห้อง​ และพอทะเลาะเสร็จ​ก็ตะโกนให้หนูขึ้นรถ​ และหนูนั่งอยู่เบาะหลัง​ อยู่ๆพ่อก็ต่อยกระจกรถตรงกับที่หนูนั่ง​ หนูโดนกระจกบาดแต่ไม่มีใครสนใจ​ หนูได้แต่เงียบ​ปัจจุบันพ่อเป็นคน​ดีขี้นแล้ว​ แต่หนูไม่ได้อยู่กับพ่อและแม่แท้ๆแต่เด็ก​ ย่าเคยบอกหนูว่าหนูกรีดเเขนตัวเองตอนที่แม่แท้ๆกำลังจากหนูไป​ ตอนอายุยังน้อยเย็บได้5เข็ม
หนูโดนด่าทั้งการคบเพื่อน​เพราะเรียนได้แย่กว่า
หนูโดนด่าเรื่องเกรดทั้งๆที่หนูพยายาม​แล้วหนูถูกเปรียบเทียบกันรุ่นพี่รุ่นน้องว่าดีไม่เท่าเค้า
ทุกคำที่โดนด่าหนูจำมันทุกคำ​ เป็นคำด่าที่ได้ยินบ่อยก็ว่าได้​ 1.อีเด็กเลว​ 2.สถุณ​ 3.เด็กเปรต​ 4.อี ​ 5.อีลากไส้​ 6.มันมัน ​ 7.มันไม่มีอะไรดี​ 8.อีลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่​ หนูได้ยินมันจนชิน​ กับคนในครอบครัวที่ด่าหนู​ หนูนอนร้องไห้เกือบทุกคืน​ หนูเหนื่อย​