ผมเป็นคนที่ผิดหวังในความรักมาหนักพอสมควร โสดมานานมากกกกกกฯลฯ 5555 คนคุยก็มีนะครับ ตามประสา เข้ามาคุยเล่นๆ หายๆก็มีบ้าง
ในส่วนตัวผมตอนนี้คือ เวลาที่ผมคิดจะเริ่มคุยกับใครจริงจัง ในสมองก็จะมีความคิดที่ต่อต้าน อะไรสักอย่างก็ไม่รู้ กลัวไปหมด ระแวงไปหมด จนบางครั้งดูเป็นคนเย็นชามาก จากเมื่อก่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลยครับ บางคนทนไม่ไหวเขาก็หายไป ในใจคือก็เสียใจนะครับ แต่ก็ยอมรับ ผมเป็นคนตอบน้อย คุยน้อย ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เหมือนจับต้นชนปลายไม่ถูก ผมพอเข้าใจนะครับว่าคนที่คุยเขาอยากได้ความใส่ใจจากผม แต่ก็เวลาผมใส่ใจมันจะกลับกลายเป็นผมจุกจิก ถามเยอะ บลาๆ คนเขาลำคาน ก็มี ตอนนี้ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง กับความรักครั้งใหม่ดี ถ้ามีจะมีใครสักคนเข้ามาคุย ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันครับ คือสมองมันสบสนมากๆครับตอนนี้ นิ่งไปเขาก็หาย แคร์ไปเขาก็ลำคาน อะไรคือตรงกลางครับ
ใครเป็นแบบผมบ้าง แชร์ให้ผมอ่านบ้างนะครับ
ปล ผมยังโสดนะครับ แต่แค่อยากหาแนวทางไปใช้กับคนที่จะเข้ามาในชีวิต
ใครเป็นแบบผมบ้างครับ จะได้รู้ว่าผมไม่ได้เป็นอยู่คนเดียว
ในส่วนตัวผมตอนนี้คือ เวลาที่ผมคิดจะเริ่มคุยกับใครจริงจัง ในสมองก็จะมีความคิดที่ต่อต้าน อะไรสักอย่างก็ไม่รู้ กลัวไปหมด ระแวงไปหมด จนบางครั้งดูเป็นคนเย็นชามาก จากเมื่อก่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลยครับ บางคนทนไม่ไหวเขาก็หายไป ในใจคือก็เสียใจนะครับ แต่ก็ยอมรับ ผมเป็นคนตอบน้อย คุยน้อย ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เหมือนจับต้นชนปลายไม่ถูก ผมพอเข้าใจนะครับว่าคนที่คุยเขาอยากได้ความใส่ใจจากผม แต่ก็เวลาผมใส่ใจมันจะกลับกลายเป็นผมจุกจิก ถามเยอะ บลาๆ คนเขาลำคาน ก็มี ตอนนี้ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง กับความรักครั้งใหม่ดี ถ้ามีจะมีใครสักคนเข้ามาคุย ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันครับ คือสมองมันสบสนมากๆครับตอนนี้ นิ่งไปเขาก็หาย แคร์ไปเขาก็ลำคาน อะไรคือตรงกลางครับ
ใครเป็นแบบผมบ้าง แชร์ให้ผมอ่านบ้างนะครับ
ปล ผมยังโสดนะครับ แต่แค่อยากหาแนวทางไปใช้กับคนที่จะเข้ามาในชีวิต