สงสัยว่าเขียนละครเกี่ยวกับภาคต่างๆจำเป็นไหมต้องใช้ภาษาถิ่น

เนื่องด้วยเห็นทีเซิร์ละครกลิ่นกาสะลองทางช่อง3
ซึ่งญาญ่าอู้คำเมืองประนึงว่าเกิดและโตที่ทิศอุดร
จนทำให้เฝ้ารอและอยากรู้เรื่องราวของละครเป็นอย่างมาก ปกติอ่านนิยายมักจะเป็นภาษากลางส่วนใหญ่เลยล่ะที่ซื้อมา ตัวเราก็คิดว่าตัวนิยายกลิ่นกาสะลองก็คงใช้ภาษากลาง ส่วนในบทโทรทัศน์ก็คงเป็นเหล่าผู้จัดผู้กำกับจัดทำขึ้นเพื่อความสมจริง เราจึงไปทีร้าน ณ  เพราะตอนแรกเหมือนเคยเห็นในร้านแต่ตอนนั้นไม่ได้ซื้อ พนักงานขายบอกว่าตัวนิยายได้ย้ายสำนักพิมพ์ไปแล้วเหลือแต่เล่ห์บรรพกาล ที่กำลังถ่ายทำเช่นกัน ที่นี้ลองไปดูที่ซีเอ็ด จึงได้พบกับรูปโฉมใหม่ของนิยายขึ้นปกว่าเพิ่มตอนพิเศษฟินจุใจ
ไอเราก็จัดไปอย่างไม่รอช้า และเพราะเล่มหนังสือที่ถูกซีนไว้จึงไม่สามารถดูเนื้อหาด้านในได้ ตัวเรื่องย่อที่ปกหลังก็ใช้ภาษากลาง กลับถึงบ้านรีบเอาออกมาอ่านด้วยความเห่อของใหม่ อ่านไปสักพักแบบเฮ้ย!!!อะไรคือสับปะหรี่ อี่นายคือ บ่แก๋งจิ๊น ผะนะคือแบบนั่งงงเป็นไก่ตาแตกคือบทสนทนาภาษาเหนือเยอะมาก อ่านไปเปิดกูเกิ้ลไป แต่ก็สนุกดีจนอยากแต่งนิยายแนวนี้บ้าง เลยก็ข้อสงสัยว่าจำเป็นไหมว่าต้องใช้ภาษาถิ่นของตัวละครที่เราวางไว้