The Voice สุนทรีย์ : กวี in battle

โศลกร่ายคำเมืองเรืองภาษา
ดังเอื้องผากาสะลองได้คืนถิ่น
ละไอหมอกยอดดอยสายน้ำริน
เงยมองหินสูงสลับจับเมฆา

ดุริยะแน่นหนักประจักษ์โสต
ใจลอยโลดดังไต่เขาหินผา
มีลมโชยพายพัดกระหวัดมา
ใสเสียงส่งประสานพาเจริญใจ

กาสะลองพราวพร่างกลางหุบเขา
ร่วงบางเบาจูบดินถิ่นอาศัย
แว่วระฆังกังสดาลกังวาลไกล
สานเสนาะพริ้วไหวและมั่นคง

บรรพตสูงยอดลิ่วเห็นทิวผา
พสุธาคงมั่นดังประสงค์
กาละสองดอกเอื้องหยั่งรากลง
เจตจำนงค์คงประจักษ์ศาสตร์ดนตรี

ภุมรินขยับปีกเริงร่าย
พิมประพายลายลักษณ์ประจักษ์โฉม
ละอองทองแดงชาดจับพโยม
ช่วยประโลมโลกาพารื่นรมณ์

ลิ่วระบำผีเสื้อส่งประสาน
จับกิ่งก้านผกามาลย์ด้วยสุขสม
โลกใบนี้ช่างน่าอภิรมณ์
ด้วยนิยมชมในเสียงดนตรี

เฉวียนฉวัดเพื่อนภู่ดูเวียนว่าย
แวะทักทายดอกไม้ขจายสี
โบกสะบัดพัสตราดรุณี
เป็นเลื่อมลายรุจีอันเรืองรอง

ปีกขยายท้าทายประกายกล้า
ล้อแสงแดดแห่งทิวาไม่ตรมหมอง
สานกระแสดุริยะเป็นทำนอง
ร่วมขับร้องวรรคทองดนตรีกาล

สุรีย์ส่องส่องแสงอันแรงกล้า
ตะวันจ้าอหังการ์รัศมี
ขับไล่ความมืดบนปฐพี
เกิดก่อมีความสว่างกระจ่างพลัน

ขับสีฟ้าท้องนภาให้งามสด
ริ้วรุ้งรายงามงดแต้มสีสัน
ทิพยดุริยางค์เปรียบดาววัน
กลางคิมหันต์ร้อนแรงแสงประกาย

ตะวันสาดฐานถิ่นพสุธา
บุปผากล้าท้าแดดไม่สลาย
พยับแดดองศาก่อเลื่อมลาย
ราวทักทายพวงผกาเจ้ามาลี

ยืดหยัดยอดตั้งตรงกลางแดดกล้า
ให้ดอกดวงมาลาเจ้าส่งศรี
ขจายกลีบอวดโฉมเพราะแดดดี
ประสานสอดเป็นสักขีดนตรีกาล

ตะวันฉานสานส่องผยองยิ่ง
ไล้ลู่กิ่งก้านดอกไม้ขับขาน
สว่างแสงให้เห็นสุคนธมาลย์
เป็นตำนานจารสลักประจักษ์เอย