ไปเที่ยวต่างประเทศมา ไม่ได้ซื้อของฝากที่ทำงานมันผิดมากหรือ ?

กระทู้คำถาม

เพื่อนร่วมงาน มนุษย์เงินเดือน เที่ยวต่างประเทศ

พอดีไปเที่ยวไต้หวันมาครับ ประมาณ 5-6 วัน ถ้ารวมวันทำงานก็ลาประมาณ 4 วัน ตอนแรกก็ตั้งใจจะซื้อครับ แต่พอเที่ยวแล้ว pocket money เกือบไม่พอใช้ (ประมาณค่าใช้จ่ายผิดไปหน่อย) แล้วพอกลับมา พี่ๆ ที่ทำงาน ก็ถามหา ของฝาก ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี ได้แต่ยิ้ม แล้วพอผมไม่อยุ่ แต่แอบฟังข้างๆ ได้ยินเสียงกำลังนินทา แบบระยะใกล้ๆ เลยครับ แบบว่า ไม่ใจเลย คนนั้น คนนี้เค้ายังซื้อมาฝาก เหมือนกับว่าเราไปซะงั้น แต่ก็พยายามไม่คิดมากครับ คิดซะว่า เสียงนก เสียงกา ถ้าเจอแบบนี้ทำไงดีครับ ตอนพี่ๆ เค้าไปเที่ยว เค้าก็ซื้อมาฝากเราครับ แต่ไม่รับก็เกรงใจอยู่

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าครับ

ถูกใจให้พอยต์

สมาชิกหมายเลข 934343

สมาชิกหมายเลข 2524374 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5083199 ถูกใจ, ตัวกินเห็ด ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 703557 ถูกใจ

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้

ความคิดเห็นที่ 3

จขกท คงมีคำตอบอยู่แล้วละ ไม่ได้อยากได้คำตอบอะไร

วิธีการที่เรารับมือพวกนี้คือ

ปกติเราเป็นคนชอบเดินทางท่องเทียวต่างประเทศบ่อย ถ้ามีโอกาส
เราจะพูดตรงๆกับเพื่อนไปเลยว่า เราชอบไปเที่ยว ไปดู ไปเห็น ไปถ่ายรูป
แต่.... เราไม่ชอบซื้อของอะไร คือทำงานเก็บเงินไปเปิดโลกให้ตัวเอง
ไม่ได้มีเงินเตรียมไปถลุงช๊อปปิ้ง

พูดแบบนี้ทุกครั้งที่มีโอกาส และทุกครั้งที่ไปเที่ยวกลับมาก็ไม่เคยมีอะไรมาฝากใครเลย
ทำให้คนพวกนั้นรู้ว่าเป็นเรื่องปกติของเรา เขาจะไม่ยุ่งอะไรอีก 5555555

ทุกวันนี้ จงลงเฟส ไอจี ว่าเช็คอินที่ไหน ไม่เคยมีใครฝากซื้อของ หรืออยากได้ของเลย

ถูกใจให้พอยต์

Rainbowhunter

สมาชิกหมายเลข 8337766 สยอง, โชริแมน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4727620 ถูกใจ, Mikoshiba ถูกใจ, BGAlucard ถูกใจ, mywish ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1533596 ถูกใจ, murmua ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1276341 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3124774 ถูกใจรวมถึงอีก 13 คน ร่วมแสดงความรู้สึก

สุดยอดความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่ 12

เริ่มแรก มันอยู่ตรงนี้... ครับ
ถ้าเราไม่บอกคนใน office เลย
คิดว่า...มันจะทำได้มั้ย ?
ทำได้... แต่ไม่คิดจะเงียบเอง

ข้ออ้างของคนเรา มักจะพูดกันว่า
" เผื่อเราไป  แล้วเกิดอุบัติเหตุ หรือไม่สามารถติดต่อ คนอื่นๆ ก็จะรู้ ว่าเราไปไหน "

ง่ายๆ บอกคนที่บ้าน....จบ !!!

โดยรวมๆ ของคนเรา
มักอยากจะอวดมากกว่า ว่าเราเนี๊ยยยย จะไปเที่ยวเมืองนอกนะ...แค่นั้นเอง

ทีนี้..พอใครๆ รู้ มันก็จะเป็นเรื่องของธรรมเนียมไง "ไหนละ.. ของฝาก ,มีขนมมาฝากมั้ย"  อะไรปานนี้กันไป

บางคนอาจจะพูดไปงั้นๆ แหละ
แต่เราเองได้ยิน ก็จะต้องแครรรรร์  ความรู้สึกของคนที่พูด

ผมว่า...คนที่เคยซื้อมาฝาก
ลึกๆ อาจจะไม่อยากซื้อหรอก แต่ซื้อมาก็เพราะว่า...กลัวเป็นที่ครหาของผู้อื่น

จริงๆ นะครับ
เรื่องลักษณะแบบนี้ คนเรามักแคร์เพื่อนร่วมงาน
แต่ดันลืมนึกถึงพ่อแม่ที่บ้าน

ตรงนี้ไม่ได้ตำหนิจขกท. นะ
ว่าจะต้องเป็นอย่างที่ผมบอก

แต่โดยส่วนใหญ่ กับที่ผมเห็นมา กับตอนทำงาน บ. ในหลายๆ บริษัท

มักจะกลุ้มกับเพื่อนฝูง แต่ดันมองข้ามพ่อแม่

อย่าว่าแต่เรื่องไปเที่ยวเลยครับ
ใครไปรับปริญญา ,วันเกิด
พอเพื่อนรู้  "เฮ้ยยย เย็นนี้ร้านไหน"

ผมนี่...."ไม่เลี้ยงหรอก...เดี่ยวซื้อของกินเข้าบ้าน พ่อแม่รอ"

หลายคนได้ยิน... ถึงกับเงียบกริบ
เพราะผมสื่อในลักษณะ... พ่อแม่หาเงินให้เราเรียนจบ  ก็ต้องดูแลเรื่องแบบนี้กับเค้าบ้าง

ผมคิดว่า... ค่านิยมของเมืองเรา
มันก่อกำเนิดมาแบบผิดๆ
เราจะต้องคอยซื้อของมาฝาก  เราจะต้องเลี้ยงเพื่อนๆ ในวันพิเศษ
เพราะบางทีที่คนเราทำไป มันทำเพื่ออวด เพื่อโชว์กันทั้งนั้น