ทุกเช้าผมจะตื่นมาพร้อมกับความว่างเปล่า และพยายามที่จะหาคนคุยด้วย

                   ทุกวันนี้รู้สึกว่างเปล่ากับชีวิตมากๆ ไม่รู้จะเดินไปทางไหนไม่รู้จะทำอะไร ในทุกๆวันออกมางานไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่เสียคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปเมื่อเดือนก่อน ยิ่งทำให้รู้สึกว่างเปล่าขึ้นไปใหญ่ ทุกๆเช้าผมจะหยิบมือถือขึ้นมาแล้วก็ส่ง Line เข้าไปหาใครก็ได้เพื่อจะคุย ไม่ว่าจะเป็นแฟน เพื่อน พี่ ญาติๆ แต่ก็ได้เพียงฉาบฉวยชั่วคราว บางครั้งรู้สึกว่าอยากมอบทุกสิ่งที่เป็นตัวเรา ณ.ตอนนี้ให้กับคนที่ต้องการ ทั้งอวัยวะ ดวงตา ร่างกาย มันรู้สึกว่าหมดแล้วกำลังที่จะสู้ต่อ ในก่อนหน้านี้เคยเจอความผิดหวังต่างๆมากมาย แต่ในปีนี้รู้สึกว่ามันยากเหลือเกิน ยากที่จะตั้งต้นใหม่ กับบริษัทที่ทำงานใหม่ กับสังคมใหม่ ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆอยากหยุดทุกอย่าง อยากให้เวลาหยุด อยากหลับแต่ไม่อยากตื่น เหนื่อยเหลือเกิน จะมีคนที่เข้าใจเราจริงๆกี่คน เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น เปิดใจรับในสิ่งที่เราเป็น รับในความเป็นเรา มันยากนะในบางครั้งที่จะอยุ่คนเดียว เล่นเกมส์มันก็เป็นตัวช่วยหนึ่งแต่มันก็แค่ชั่วคราว ในบางคราวที่ต้องอยู่คนเดียวความรู้สึกเงียบเหงามันก็กลับมาอีกครั้ง ไม่รู้จะทำอย่างไงจริงๆมันหนักนะที่เราเป็นอย่างนี้ แต่เราไม่สามารถพูดบอกกับใครคนใกล้ชิดเราได้ มันหนักนะที่ต้องแบกอะไรก็ไม่รู้ไว้บนบ่าที่พยายามจะว่างมันก็กลับมาอีก มันหนักนะที่ต้องคิดว่าข้างหน้าจะทำยังไงในเมื่อมองไปมันก็มืดไปหมด มันหนักนะหนักจริงๆ