เราขอมาแชร์ประสบการณ์ชีวิตคู่เรานะคะ เพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่เจอปัญหาเหมือนๆกัน อาจจะยาวนิดนึงนะคะ...
เรากับแฟนคบกันได้2ปีนิดๆ ก็แต่งงานกันค่ะ เพราะเราเป็นลูกคนเดียวของบ้าน แม่เราก็อยากมีหลานเร็วๆ อยากให้แฟนเรามาดูแลธุระกิจส่วนตัวที่บ้าน (แฟนเราอายุน้อยกว่าเราสองปี) เราก็ดร็อปเรียนแล้วแต่งงาน เราก็เห็นว่าแม่ดูแลทุกอย่างคนเดียวคงเหนื่อยมาก (แม่กับพ่อเราแยกกันอยู่) อย่างนึงที่เราเห็นคือ เขารับนิสัยเราได้ ตลอดเวลาที่คบกันมาก็อยู่ด้วยกันตลอดไม่มีห่างกันเลย เขาดูแลเราทุกอย่างตอนเรานอนอยู่รพ. เขากล้าเผชิญหน้ากับแม่เราทั้งที่แม่เราดุมากๆแล้วแม่เราก็เอ็นดูเขามาก จนเราก็มั่นใจในตัวเขาว่าเขารักเราจริง และฝากชีวิตไว้ที่เขาได้ (เขาเป็นแฟนคนแรกในชีวิตเรา)
หลังแต่งงานเรากับเขาก็อยู่กันที่บ้านเรา ประมาณ2-3 เดือน เราก็ทำธุระกิจผิดพลาดขาดทุนประมาณ40,000-50,000 ซึ่งเราก็ทะเลาะกับแม่หนัก เขาเลยบอกแม่ว่า เขาขอไปทำงานที่ที่เขาเคยทำก่อนแต่งงาน(เป็นไกด์) สัก5เดือนแล้วจะส่งเงินมาให้ เขาก็ถามว่าเราไปด้วยมั้ย? เราก็ไม่ไปค่ะ เราอยากอยู่ที่บ้านช่วยแม่ทำงานเก็บทีนี้ เพราะถ้าไปอยู่ด้วยกัน2คน ค่าใช้จ่ายมันเยอะ ทำงานเงินจะเหลือไม่เท่าไหร่ ไปอยู่เป็นภาระเขาเปล่าๆ แต่เขาก็คิดว่าเรากลัวลำบากเลยไม่ไปกับเขา เราจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ เขาบอกเขาไม่สบายใจ เราก็รอให้เขาทำงานเสร็จก่อนค่แยไปเรียนต่อ
พอเขาไปอยู่ประมาณ2อาทิตย์ เราก็ไปหาเขา ไปอยู่กับเขาอาทิตย์นึง เราก็กลับมาบ้าน เดือนแรกที่เขาไปอยู่เขาก็ไม่ส่งเงินมาให้ เราก็เข้าใจว่า เพิ่งไปตั้งตัว ค่าใช้จ่ายน่าจะเยอะ พอเดือนที่2 เขามาหาเราที่บ้าน เขาก็บอกว่า เงินเดือนเขาหมดแล้ว ต้องจ่ายค่ารถมานี้บลาๆๆๆ พอเข้าเดือนที่3 เราก็บอกแม่ว่า ให้เขากลับบ้านเถอะ ไปทำงาน3เดือนแล้วเงินยังไม่เหลือเลย แม่ก็เลยคุยกับเขาว่า ให้เขาส่งแชร์เดือนละ2,500 เขาก็ตอบโอเค...พอเดือนที่4 เขาบอกให้เราไปหา เราก็บอกว่า ค่อยเจอกันตอบทำงานครบกำหนดทีเดียวเลย เหนื่อยกับการเดินทาง แถมไปแต่ละทีค่าใช้จ่ายเยอะ ระหว่างนั้นเราตัดสินใจซื้อรถ ซึ่งแม่เราดาวน์ให้ เราเลยคุยกับเขาว่าจะช่วยกันผ่อนคนละครึ่ง พอกลางเดือนเขาก็โทรขอแม่เราว่า บอกให้เราไปหาเขาได้มั้ย ? เราก็โอเคไปก็ได้
ต่อข้างล่างนะคะ....
ความล้มเหลวในชีวิตคู่
เรากับแฟนคบกันได้2ปีนิดๆ ก็แต่งงานกันค่ะ เพราะเราเป็นลูกคนเดียวของบ้าน แม่เราก็อยากมีหลานเร็วๆ อยากให้แฟนเรามาดูแลธุระกิจส่วนตัวที่บ้าน (แฟนเราอายุน้อยกว่าเราสองปี) เราก็ดร็อปเรียนแล้วแต่งงาน เราก็เห็นว่าแม่ดูแลทุกอย่างคนเดียวคงเหนื่อยมาก (แม่กับพ่อเราแยกกันอยู่) อย่างนึงที่เราเห็นคือ เขารับนิสัยเราได้ ตลอดเวลาที่คบกันมาก็อยู่ด้วยกันตลอดไม่มีห่างกันเลย เขาดูแลเราทุกอย่างตอนเรานอนอยู่รพ. เขากล้าเผชิญหน้ากับแม่เราทั้งที่แม่เราดุมากๆแล้วแม่เราก็เอ็นดูเขามาก จนเราก็มั่นใจในตัวเขาว่าเขารักเราจริง และฝากชีวิตไว้ที่เขาได้ (เขาเป็นแฟนคนแรกในชีวิตเรา)
หลังแต่งงานเรากับเขาก็อยู่กันที่บ้านเรา ประมาณ2-3 เดือน เราก็ทำธุระกิจผิดพลาดขาดทุนประมาณ40,000-50,000 ซึ่งเราก็ทะเลาะกับแม่หนัก เขาเลยบอกแม่ว่า เขาขอไปทำงานที่ที่เขาเคยทำก่อนแต่งงาน(เป็นไกด์) สัก5เดือนแล้วจะส่งเงินมาให้ เขาก็ถามว่าเราไปด้วยมั้ย? เราก็ไม่ไปค่ะ เราอยากอยู่ที่บ้านช่วยแม่ทำงานเก็บทีนี้ เพราะถ้าไปอยู่ด้วยกัน2คน ค่าใช้จ่ายมันเยอะ ทำงานเงินจะเหลือไม่เท่าไหร่ ไปอยู่เป็นภาระเขาเปล่าๆ แต่เขาก็คิดว่าเรากลัวลำบากเลยไม่ไปกับเขา เราจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ เขาบอกเขาไม่สบายใจ เราก็รอให้เขาทำงานเสร็จก่อนค่แยไปเรียนต่อ
พอเขาไปอยู่ประมาณ2อาทิตย์ เราก็ไปหาเขา ไปอยู่กับเขาอาทิตย์นึง เราก็กลับมาบ้าน เดือนแรกที่เขาไปอยู่เขาก็ไม่ส่งเงินมาให้ เราก็เข้าใจว่า เพิ่งไปตั้งตัว ค่าใช้จ่ายน่าจะเยอะ พอเดือนที่2 เขามาหาเราที่บ้าน เขาก็บอกว่า เงินเดือนเขาหมดแล้ว ต้องจ่ายค่ารถมานี้บลาๆๆๆ พอเข้าเดือนที่3 เราก็บอกแม่ว่า ให้เขากลับบ้านเถอะ ไปทำงาน3เดือนแล้วเงินยังไม่เหลือเลย แม่ก็เลยคุยกับเขาว่า ให้เขาส่งแชร์เดือนละ2,500 เขาก็ตอบโอเค...พอเดือนที่4 เขาบอกให้เราไปหา เราก็บอกว่า ค่อยเจอกันตอบทำงานครบกำหนดทีเดียวเลย เหนื่อยกับการเดินทาง แถมไปแต่ละทีค่าใช้จ่ายเยอะ ระหว่างนั้นเราตัดสินใจซื้อรถ ซึ่งแม่เราดาวน์ให้ เราเลยคุยกับเขาว่าจะช่วยกันผ่อนคนละครึ่ง พอกลางเดือนเขาก็โทรขอแม่เราว่า บอกให้เราไปหาเขาได้มั้ย ? เราก็โอเคไปก็ได้
ต่อข้างล่างนะคะ....