ทุกครั้งที่เราเริ่มเปิดรับคนใหม่เข้ามา เรารู้สึกเจ็บ รู้สึกว่าเรากำลังทรยศกับหัวใจที่เราตระหนักมาตลอดว่ามันใช่แล้ว
รักครั้งแรก คนแรก รักที่สอนให้รู้จักว่ารักคนอื่นมากกว่ารักตัวเองเป็นยังไง รัก7ปี
เลิกกันช่วงหลังลอยกระทง ปีที่แล้ว 4เดือนที่เลิกกัน กว่าจะมาถึงคืนนี้ หนักหน่วงเหมือนกัน
ทำงาน โทรคุยกับแม่ทุกวัน เมา เที่ยว ทำบุญ จะทำอะไรเรายังคิดถึงเขาตลอด
เลิกกันเพราะเขาไม่เคยพยายามหรือทำอะไรให้ดีขึ้นแม้แต่ชีวิตแม้แต่สุขภาพของเขาเอง
อยู่กันมาแบบเราเป็นฝ่ายพยายามมาตลอด ตั้งแต่เรียน จนเริ่มทำงาน จนทำงาน จนมีชีวิตที่เป็น+ เขาก็ยังเป็นเขาที่คำว่ารักมีแค่วันนี้เรามีกัน พรุ่งนี้เรามีกัน
เราคาดหวังมากไปหรืออะไรคะ แต่ผู้หญองคนนึงอะ อย่างน้อยๆก็ต้องมีฝันมีเป้าหมายให้เห็นให้เป็นกำลังใจมั้ยแต่เขาไม่
จนกระทั่งวันนี้ตอนนี้ เราเริ่มเปิดใจคุย แค่เราเริ่มให้ไลน์แค่เริ่มคุยเป็นจริงเป็นจังแค่เราเริ่มรู้สึกว่าเรา กำลังจะมีรักครั้งใหม่ กลายเป็นว่าตอนนี้รู้สึกทรยศกับหัวใจที่หนักแน่นมาตลอด ให้มันเป็นไปแบบนี้ หรือเราควรจะหวังในสิ่งที่เราเคยหวังว่ามันจะดีกว่านี้คะ
ง่วง แต่ก็งง แต่คือว้าวุ่นมาก -//////-
ทำไมเราถึงรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำแล้วมันถูก มันเป็นตัวเลือกที่น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว
รักครั้งแรก คนแรก รักที่สอนให้รู้จักว่ารักคนอื่นมากกว่ารักตัวเองเป็นยังไง รัก7ปี
เลิกกันช่วงหลังลอยกระทง ปีที่แล้ว 4เดือนที่เลิกกัน กว่าจะมาถึงคืนนี้ หนักหน่วงเหมือนกัน
ทำงาน โทรคุยกับแม่ทุกวัน เมา เที่ยว ทำบุญ จะทำอะไรเรายังคิดถึงเขาตลอด
เลิกกันเพราะเขาไม่เคยพยายามหรือทำอะไรให้ดีขึ้นแม้แต่ชีวิตแม้แต่สุขภาพของเขาเอง
อยู่กันมาแบบเราเป็นฝ่ายพยายามมาตลอด ตั้งแต่เรียน จนเริ่มทำงาน จนทำงาน จนมีชีวิตที่เป็น+ เขาก็ยังเป็นเขาที่คำว่ารักมีแค่วันนี้เรามีกัน พรุ่งนี้เรามีกัน
เราคาดหวังมากไปหรืออะไรคะ แต่ผู้หญองคนนึงอะ อย่างน้อยๆก็ต้องมีฝันมีเป้าหมายให้เห็นให้เป็นกำลังใจมั้ยแต่เขาไม่
จนกระทั่งวันนี้ตอนนี้ เราเริ่มเปิดใจคุย แค่เราเริ่มให้ไลน์แค่เริ่มคุยเป็นจริงเป็นจังแค่เราเริ่มรู้สึกว่าเรา กำลังจะมีรักครั้งใหม่ กลายเป็นว่าตอนนี้รู้สึกทรยศกับหัวใจที่หนักแน่นมาตลอด ให้มันเป็นไปแบบนี้ หรือเราควรจะหวังในสิ่งที่เราเคยหวังว่ามันจะดีกว่านี้คะ
ง่วง แต่ก็งง แต่คือว้าวุ่นมาก -//////-