เราทุกคนมันก็ต้องมีบ้างเเหละเนอะที่อยู่ใกล้เพื่อน ใกล้กันทุกวันหรือเป็นปีๆแล้วจะรู้สึก ใครไม่รู้สึกก็ใจเเข็งเกินไปแล้วล่ะะ
เรารู้จักกันมา3ปี แต่เราไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไหร่หรอกมีคุยกันบ้างเรื่อยๆเนาะก็เพื่อนในห้องไม่ได้มีอะไรพิเศษ
จนปีสุดท้ายที่เรียนด้วยมันมีอะไรมากมายทำให้คิดไม่ว่าจะเวลาคุยกัน มันชอบเข้ามาเเกล้งตบหัวบ้างอะไรบ้าง ก็มันเป็นผช.ชอบทักทายอะไรที่รุนแรงแบบคือมันไม่คิดบ้างรึไงว่าเราเป็นผญ. แกล้งกันจนชินจนแบบเป็นเรื่องปกติเวลาเรามีอะไรมากินที่รร.ก็จะพูดแขวะล่ะว่าแบบ
"ไม่เคยจะเเบ่งหรอกเนอะ (มีเรียกพวกด้วย)เห้ยๆๆดูดิคนเราก็งี้แหละ55555"
เรากับเพื่อนก็แบบอย่าพูดเยอะได้ปะจะกินก็หยิบดิแหม่เหมือนปกติมีมารยาทงันแหละ(เราก็สวนกลับ)
พอถึงเวลาเรียนเราก็เรียนกันปกติ มันจะมีอยู่2คาบที่แบบมันจะเรียกให้เราหันไปหามันอยู่บ่อยๆแล้วมันจะเป็นคาบนั้นประจำจนชินแล้วพอถึงคาบนั้นที่ไรเราก็เหมือนๆจะรู้หน้าที่ว่าแบบเห้ยกูต้องหัน555555เรียนด้วยกันมีไรก็ถามกันตลอดเวลามีงานกลุ่มเรามักจะหนีมันไม่พ้นอยู่ด้วยกันตลอด
.
.
และพน.ก็วันเกิดเรา เป็นกันทุกคนใช้มั้ยว่าจะต้องรอคนที่มีใจมาเบิร์เดย์ เราก็ไปรร.ปกติเพื่อนก็เบิร์ดเดย์เราร้องเพลงเฮฮามันก็เข้ามาถามเราว่าวันนี้วันเรอะ แล้วก็ทำตัวปกติเหมือนเป็นวันทำธรรมดาวันหนึ่งไม่คิดจะพูดว่าเห้ยเบิร์ดเดย์นะอะไรงี้หรอไม่มีอะ เรานี้หงอยไปเลย แต่เราก็รอนะว่ามันจะมาเบิร์ดเดย์เรามั้ยเราจะถอดใจแล้วเพราะมันใกล้จะหมดวันแล้วมันจะเริ่มวันใหม่แล้ว เราเลยเลิกรอ ตัดสินใจนอน พอเช้ามามีเเจ้งเตือนเราเข้าไปดูเห้ยมา มาจิงๆคนสุดท้ายด้วย บรรยายยาวแถมทำให้รู้สึกสำคัญด้วยแบบน่ารักอ่ะคนนี้ เรามีความสุขมากแต่ไม่สามารถบอกใครได้ และไม่รู้ด้วยความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไร5555555
.
.
เราสนิทกันอยู่พอสมควรจนใกล้วันจะจบมันมักจะวิชาที่เราต้องเคลียให้จบก่อนที่จะจบไม่งันเราจะไม่ได้ใบจบ เรากับมันก็ไปนั่งเคลียด้วยกันจากเพื่อนเต็มห้อง เหลือกันแค่4-5คนมีเรากับมันอยู่ในนั้นด้วยเป็นไงเรียนเก่งปะละ มันเป็นคนที่อยู่กับเราจนนาทีสุดที่จะหมดวันเคลียงานและอยู่กับเราจนเคลียงานจบแบบจบแล้วเว้ยว่ะดีใจสิรอไรรรรร รอยยิ้มนั้น หน้าตาแบบนั้น คำพูดที่พูดไม่ค่อยเขาหูแต่ก็ไม่โกรธ ความใกล้ชิดที่เคยมีมันก็กำลังจะหายไป ต่างคนต่างจบ ต่างคนก็ต้อไปเจออะไรใหม่ๆคนใหม่ๆที่ใหม่ๆ ไม่รู้จะได้เจอกันอีกที่เมื่อไหร่ ตั้งแต่รู้จักกันมาเราไม่เคยมีรูปคู่กันเลยไม่ว่าจะงานอะไรก็ตาม จนวันปัจฉิมเราเเสดงกิจกรรมร่วมกันใกล้ชิดกันแต่เราก็ไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันเช่นเคย จนก่อนกลับเราเเวะที่เที่ยวซึ่งมันร้อนมากเราเลยเข้าไปร้านกาแฟเห็นมันนั่งอยู่กับเพื่อนกำลังถ่ายูรูปเลย เราเป็นคนชอบถ่ายรูปอยู่แล้วบ้ากล้องเลยก็ว่าได้ ก็เดินเข้าไปสิ
เรา: เห้ยถ่ายด้วย ให้กูด้วย อยากถ่ายด้วย
มัน: มาดิ ( เรานี้แบบ เห้ยจะมีรูปคู่แล้วเว้ย) แต่เปล่าเลยเพื่อนเราเดินตามเรามาด้วย ยิ้มมมมม พอดูรูป what!! ในรูปมีเพื่อนเราด้วยคิดในใจคงไม่ใช่รูปคู่สินะแอบมองแรง เท่านั้นแหละเราก็ตางคนต่างพากันกลับบ้าน ลงรูปรัวๆๆเลยแต่รูปที่เราอยากลงก็ไม่ได้ลงเพราะมันไม่ใช่รูปคู่เเย่จัง จากนั้นก็หยุดยาวๆยาวไป.
.
.
จนใกล้ๆจะถึงวันรับดิฟ แต่ก่อนจะถึงวันรับดิฟเห้ยมันมีแชทเด้งอะคือแบบ มันทักมาหาเราซึ่งตอนนั้นเราดูซีรี่ย์อยู๋เราเห็นแล้วแหละแต่เรายังไม่ตอบหลอกแล้วก็หลับไปเลยลืมตอบ ตื่นเช้ามาเปิดดูมันส่งอะไรมา คือมันส่งมาว่า
" วันรับดิฟกูขอพวกของอะไรก็ได้จากได้ไหม พวกตุ๊กตาของตั้งโชว์อะไรพวกเนี่ย ไว้เป็นที่ละลึกว่าของสิ่งนั้นแทนตัว " ใจพองโตเลยจ้า>< แต่เท่านั้นแหละเรานี้แบบเห้ยคือไรว่ะ มันส่งให้เราคนเดียวรึว่ามีเพื่อนคนอื่นด้วย อาจจะมีเพื่อนคนอื่นด้วยก็ได้เออคิดเยอะๆเข้าไว้แบบตอนนั้นหวั่นมากตอบไม่ถูกเลยไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรแบบกลัวเราคิดไปเองก็เลยนิ่งๆแล้วตอบไปว่า "งันกูขออะไรก็ได้ที่ทำให้กูไม่ลืมโอเคนะ" แล้วพน.คือรับดิฟแล้วเราไม่รู้ว่าจะให้อะไรมัน เวลามันคงไม่พอที่จะหาขอหรอก เราเลยทำกรอบรูปให้มัน ดูโรแมนติดเนอะแต่ไม่กล้าคิดไกล เชื่อป่ะเรานอนไม่กลับเลยแบบตื่นเต้น ตื่นเต้นอะไรก็ไม่รู้สิ
_วันรับดิฟ_ ทุกคนเข้าแถวเตรียมตัวกันทุกคนมีติดดอกไม้ที่หน้าอกเรากับมันได้คนละดอกไม่เหมือนกันแต่มีเพื่อนหนึ่งคนมาสายดอกไม้เหลือแล้วดอกนั้นมันเหมือนดอกที่อยู่บนหน้าอกเรา มันขอแลกเพื่อนมาติด แล้วเอาของมันให้คนที่มาสาย เราคิดในใจ(เห้ยติดเหมือนกันเลย อะเเหน่ะทำไม่ต้องเปลี่ยนด้วย จะได้เหมือนกันอะดิ มโนไปอีก มโนเก่งตลอด) ตั้งแต่มาถึงรร.เรายังไม่คุยกันสักคำแปลกมั้ย แปลกกกสิ โครตจะแปลกเลย ปกติคือไม่ตบไหลก็ตบหัว แต่นี้นิ่งเราก็ทำตัวปกติแล้วอยู่อยู่ก็หันมาคุยกันเฉยเลยจำไม่ได้ด้วยว่าเริ่มต้นด้วยอะไรจนพิธีรับดิฟเสร็จ ต่อจากนี้คือการให้ของ ของสายรหัสและเพื่อนที่จะต้องจากลากันแล้วจริงๆ ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจมันเลย คนเยอะมากถ่ายรูปกันทุกคนจนอยู่ก็ขยับเข้าไปใกล้ๆมัน มันก็เดินมาหาเราเองเลยเว้ยแล้วยื่นถุงใบหนึ่งที่ผญ.ทุกคนห็นแล้วต้องอยากได้แน่ๆ คือเห็นแล้วต้องยิ้มปลื้มปริ่มมาก เรารับมา มันก็ถามว่า"ไหนของที่จะให้กูละ" มันอยู่ในมือนี้แหละแต่มันอยู่ข้างในสุดและเราถือของเยอะมากก็เลยให้มันช่วยถือ แล้วหยิบออกมาให้ มันยิ้มเท่านั้นแหละมันก็ชวนเราถ่ายรูปโอ้ยยยยยยยยย มีรูปด้วยกันแล้วมสักที ยิ้มหน้าบานเลย และแล้วงานเลี้ยงต้องเลิกรา...
.
มันทักมาบอกเราว่า
มัน: กูจะร้องไห้ว่ะ กูทำของให้ไม่ทัน กูกำลังทำให้นะเดียววันไหนฝากเพื่อนไปให้อย่าพึ่งรีบไปเรียนเหนือนะ
ชอบของที่ให้ไหม กูไม่รู้จะซื้ออะไรให้ เลยยเห็นลิปสวยดีเลยซื้อให้
(โถ่จะซึ้งใจ อยู่ละพอบอกไม่รู้จะซื้อไรให้เลยซื้ออันนี้มาให้จบเลย เราเวลามีอะไรชอบลงในสตอรี้ไอจี)
เรา: ไปดูในไอจีส่ะ ชอบมากกกกก ขอบคุณนะ เอากรอบรูปต้งไว้นะจะได้ไม่ลืมกู55555
มัน: เดี๋ยวทำของเสร็จจะรีบเอาไปให้เลยนะ อย่าพึ่งรีบไปเหนือนะ รูปเอาตั้งไว้หัวเตียงเลย
(มีถ่ายรูปแล้วส่งมาให้ดูด้วยว่าตั้งไว้หัวเตียง น่ารักจัง)
เรา: จะรอนะ...
เรารอนะไม่รู้ทำไมถึงรอ ไม่รุ้คิดอะไรอยู่ อยากรู้ว่ามันจะทำของอะไรให้เรา
เราหวั่นไหวไปแล้วใช่มั้ย ตั้งแต่นั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่เรารู้สึกคิดถึงมันตลอดเลย
ชอบ รู้สึกดี หรือ รัก (เพื่อน)
เรารู้จักกันมา3ปี แต่เราไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไหร่หรอกมีคุยกันบ้างเรื่อยๆเนาะก็เพื่อนในห้องไม่ได้มีอะไรพิเศษ
จนปีสุดท้ายที่เรียนด้วยมันมีอะไรมากมายทำให้คิดไม่ว่าจะเวลาคุยกัน มันชอบเข้ามาเเกล้งตบหัวบ้างอะไรบ้าง ก็มันเป็นผช.ชอบทักทายอะไรที่รุนแรงแบบคือมันไม่คิดบ้างรึไงว่าเราเป็นผญ. แกล้งกันจนชินจนแบบเป็นเรื่องปกติเวลาเรามีอะไรมากินที่รร.ก็จะพูดแขวะล่ะว่าแบบ
"ไม่เคยจะเเบ่งหรอกเนอะ (มีเรียกพวกด้วย)เห้ยๆๆดูดิคนเราก็งี้แหละ55555"
เรากับเพื่อนก็แบบอย่าพูดเยอะได้ปะจะกินก็หยิบดิแหม่เหมือนปกติมีมารยาทงันแหละ(เราก็สวนกลับ)
พอถึงเวลาเรียนเราก็เรียนกันปกติ มันจะมีอยู่2คาบที่แบบมันจะเรียกให้เราหันไปหามันอยู่บ่อยๆแล้วมันจะเป็นคาบนั้นประจำจนชินแล้วพอถึงคาบนั้นที่ไรเราก็เหมือนๆจะรู้หน้าที่ว่าแบบเห้ยกูต้องหัน555555เรียนด้วยกันมีไรก็ถามกันตลอดเวลามีงานกลุ่มเรามักจะหนีมันไม่พ้นอยู่ด้วยกันตลอด
.
.
และพน.ก็วันเกิดเรา เป็นกันทุกคนใช้มั้ยว่าจะต้องรอคนที่มีใจมาเบิร์เดย์ เราก็ไปรร.ปกติเพื่อนก็เบิร์ดเดย์เราร้องเพลงเฮฮามันก็เข้ามาถามเราว่าวันนี้วันเรอะ แล้วก็ทำตัวปกติเหมือนเป็นวันทำธรรมดาวันหนึ่งไม่คิดจะพูดว่าเห้ยเบิร์ดเดย์นะอะไรงี้หรอไม่มีอะ เรานี้หงอยไปเลย แต่เราก็รอนะว่ามันจะมาเบิร์ดเดย์เรามั้ยเราจะถอดใจแล้วเพราะมันใกล้จะหมดวันแล้วมันจะเริ่มวันใหม่แล้ว เราเลยเลิกรอ ตัดสินใจนอน พอเช้ามามีเเจ้งเตือนเราเข้าไปดูเห้ยมา มาจิงๆคนสุดท้ายด้วย บรรยายยาวแถมทำให้รู้สึกสำคัญด้วยแบบน่ารักอ่ะคนนี้ เรามีความสุขมากแต่ไม่สามารถบอกใครได้ และไม่รู้ด้วยความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไร5555555
.
.
เราสนิทกันอยู่พอสมควรจนใกล้วันจะจบมันมักจะวิชาที่เราต้องเคลียให้จบก่อนที่จะจบไม่งันเราจะไม่ได้ใบจบ เรากับมันก็ไปนั่งเคลียด้วยกันจากเพื่อนเต็มห้อง เหลือกันแค่4-5คนมีเรากับมันอยู่ในนั้นด้วยเป็นไงเรียนเก่งปะละ มันเป็นคนที่อยู่กับเราจนนาทีสุดที่จะหมดวันเคลียงานและอยู่กับเราจนเคลียงานจบแบบจบแล้วเว้ยว่ะดีใจสิรอไรรรรร รอยยิ้มนั้น หน้าตาแบบนั้น คำพูดที่พูดไม่ค่อยเขาหูแต่ก็ไม่โกรธ ความใกล้ชิดที่เคยมีมันก็กำลังจะหายไป ต่างคนต่างจบ ต่างคนก็ต้อไปเจออะไรใหม่ๆคนใหม่ๆที่ใหม่ๆ ไม่รู้จะได้เจอกันอีกที่เมื่อไหร่ ตั้งแต่รู้จักกันมาเราไม่เคยมีรูปคู่กันเลยไม่ว่าจะงานอะไรก็ตาม จนวันปัจฉิมเราเเสดงกิจกรรมร่วมกันใกล้ชิดกันแต่เราก็ไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันเช่นเคย จนก่อนกลับเราเเวะที่เที่ยวซึ่งมันร้อนมากเราเลยเข้าไปร้านกาแฟเห็นมันนั่งอยู่กับเพื่อนกำลังถ่ายูรูปเลย เราเป็นคนชอบถ่ายรูปอยู่แล้วบ้ากล้องเลยก็ว่าได้ ก็เดินเข้าไปสิ
เรา: เห้ยถ่ายด้วย ให้กูด้วย อยากถ่ายด้วย
มัน: มาดิ ( เรานี้แบบ เห้ยจะมีรูปคู่แล้วเว้ย) แต่เปล่าเลยเพื่อนเราเดินตามเรามาด้วย ยิ้มมมมม พอดูรูป what!! ในรูปมีเพื่อนเราด้วยคิดในใจคงไม่ใช่รูปคู่สินะแอบมองแรง เท่านั้นแหละเราก็ตางคนต่างพากันกลับบ้าน ลงรูปรัวๆๆเลยแต่รูปที่เราอยากลงก็ไม่ได้ลงเพราะมันไม่ใช่รูปคู่เเย่จัง จากนั้นก็หยุดยาวๆยาวไป.
.
.
จนใกล้ๆจะถึงวันรับดิฟ แต่ก่อนจะถึงวันรับดิฟเห้ยมันมีแชทเด้งอะคือแบบ มันทักมาหาเราซึ่งตอนนั้นเราดูซีรี่ย์อยู๋เราเห็นแล้วแหละแต่เรายังไม่ตอบหลอกแล้วก็หลับไปเลยลืมตอบ ตื่นเช้ามาเปิดดูมันส่งอะไรมา คือมันส่งมาว่า
" วันรับดิฟกูขอพวกของอะไรก็ได้จากได้ไหม พวกตุ๊กตาของตั้งโชว์อะไรพวกเนี่ย ไว้เป็นที่ละลึกว่าของสิ่งนั้นแทนตัว " ใจพองโตเลยจ้า>< แต่เท่านั้นแหละเรานี้แบบเห้ยคือไรว่ะ มันส่งให้เราคนเดียวรึว่ามีเพื่อนคนอื่นด้วย อาจจะมีเพื่อนคนอื่นด้วยก็ได้เออคิดเยอะๆเข้าไว้แบบตอนนั้นหวั่นมากตอบไม่ถูกเลยไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรแบบกลัวเราคิดไปเองก็เลยนิ่งๆแล้วตอบไปว่า "งันกูขออะไรก็ได้ที่ทำให้กูไม่ลืมโอเคนะ" แล้วพน.คือรับดิฟแล้วเราไม่รู้ว่าจะให้อะไรมัน เวลามันคงไม่พอที่จะหาขอหรอก เราเลยทำกรอบรูปให้มัน ดูโรแมนติดเนอะแต่ไม่กล้าคิดไกล เชื่อป่ะเรานอนไม่กลับเลยแบบตื่นเต้น ตื่นเต้นอะไรก็ไม่รู้สิ
_วันรับดิฟ_ ทุกคนเข้าแถวเตรียมตัวกันทุกคนมีติดดอกไม้ที่หน้าอกเรากับมันได้คนละดอกไม่เหมือนกันแต่มีเพื่อนหนึ่งคนมาสายดอกไม้เหลือแล้วดอกนั้นมันเหมือนดอกที่อยู่บนหน้าอกเรา มันขอแลกเพื่อนมาติด แล้วเอาของมันให้คนที่มาสาย เราคิดในใจ(เห้ยติดเหมือนกันเลย อะเเหน่ะทำไม่ต้องเปลี่ยนด้วย จะได้เหมือนกันอะดิ มโนไปอีก มโนเก่งตลอด) ตั้งแต่มาถึงรร.เรายังไม่คุยกันสักคำแปลกมั้ย แปลกกกสิ โครตจะแปลกเลย ปกติคือไม่ตบไหลก็ตบหัว แต่นี้นิ่งเราก็ทำตัวปกติแล้วอยู่อยู่ก็หันมาคุยกันเฉยเลยจำไม่ได้ด้วยว่าเริ่มต้นด้วยอะไรจนพิธีรับดิฟเสร็จ ต่อจากนี้คือการให้ของ ของสายรหัสและเพื่อนที่จะต้องจากลากันแล้วจริงๆ ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจมันเลย คนเยอะมากถ่ายรูปกันทุกคนจนอยู่ก็ขยับเข้าไปใกล้ๆมัน มันก็เดินมาหาเราเองเลยเว้ยแล้วยื่นถุงใบหนึ่งที่ผญ.ทุกคนห็นแล้วต้องอยากได้แน่ๆ คือเห็นแล้วต้องยิ้มปลื้มปริ่มมาก เรารับมา มันก็ถามว่า"ไหนของที่จะให้กูละ" มันอยู่ในมือนี้แหละแต่มันอยู่ข้างในสุดและเราถือของเยอะมากก็เลยให้มันช่วยถือ แล้วหยิบออกมาให้ มันยิ้มเท่านั้นแหละมันก็ชวนเราถ่ายรูปโอ้ยยยยยยยยย มีรูปด้วยกันแล้วมสักที ยิ้มหน้าบานเลย และแล้วงานเลี้ยงต้องเลิกรา...
.
มันทักมาบอกเราว่า
มัน: กูจะร้องไห้ว่ะ กูทำของให้ไม่ทัน กูกำลังทำให้นะเดียววันไหนฝากเพื่อนไปให้อย่าพึ่งรีบไปเรียนเหนือนะ
ชอบของที่ให้ไหม กูไม่รู้จะซื้ออะไรให้ เลยยเห็นลิปสวยดีเลยซื้อให้
(โถ่จะซึ้งใจ อยู่ละพอบอกไม่รู้จะซื้อไรให้เลยซื้ออันนี้มาให้จบเลย เราเวลามีอะไรชอบลงในสตอรี้ไอจี)
เรา: ไปดูในไอจีส่ะ ชอบมากกกกก ขอบคุณนะ เอากรอบรูปต้งไว้นะจะได้ไม่ลืมกู55555
มัน: เดี๋ยวทำของเสร็จจะรีบเอาไปให้เลยนะ อย่าพึ่งรีบไปเหนือนะ รูปเอาตั้งไว้หัวเตียงเลย
(มีถ่ายรูปแล้วส่งมาให้ดูด้วยว่าตั้งไว้หัวเตียง น่ารักจัง)
เรา: จะรอนะ...
เรารอนะไม่รู้ทำไมถึงรอ ไม่รุ้คิดอะไรอยู่ อยากรู้ว่ามันจะทำของอะไรให้เรา
เราหวั่นไหวไปแล้วใช่มั้ย ตั้งแต่นั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่เรารู้สึกคิดถึงมันตลอดเลย