เด็กเล่าเรื่องมหาภารตะ

คุณกนกอร ศักดาเดช ผู้อำนวยการสำนักหอสมุดแห่งชาติ และ  Mr. Ramesh Chand ผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่ายโครงการ ของศูนย์วัฒนธรรมสวามีวิเวกานันทะ(ศูนย์วัฒนธรรมอินเดียประจำประเทศไทย) ร่วมจุดเทียนในพิธีเปิดงาน

มหาภารตะ ถือเป็นวรรณกรรม และมหากาพย์สำคัญของอินเดีย ซึ่งมหาภารตะฉบับเด็กเล่าเรื่องนี้ เขียนโดย เด็กอินเดีย คุณสังหิตา อรณีซึ่งอายุ เพียง 12 ปี ในเวลานั้น (ปัจจุบัน อายุ 30 แล้ว) เป็นหนังสือที่ได้รับรางวัลมาแล้วมากมาย ทั้งได้รับเลือกให้เป็นวรรณกรรมเยาวชนดีเด่นของประเทศสเปน และตัวนักเขียนเองก็เคยได้รับรางวัลมากมายและได้รับยกย่องในฐานะนักเขียนรุ่นใหม่ที่น่าจับตามอง

          ธนิษฐา แดนศิลป์ บรรณาธิการสำนักพิมพ์ภารตะ ให้สัมภาษณ์ว่า แม้ว่าฉบับนี้จะเป็นเด็กเขียน เด็กเล่าและวาดรูปประกอบเองทั้งหมด แต่เนื้อหาไม่เด็ก และถือว่าเธอเก็บความมาได้ครบถ้วน มีการกลั่นกรองอย่างดีเยี่ยมจากหนังสือมหาภารตะหลายเล่มที่เธออ่าน"

.

.

.

คุณธนิษฐา แดนศิลป์ บรรณาธิการบริหารสำนักพิมพ์ภารตะ และบรรณาธิการเล่ม พูดถึงความเป็นมาของสำนักพิมพ์ภารตะ และการทำหนังสือแปลเรื่อง "มหาภารตะเด็ก"

"ดังตอนหนึ่งในคำนำ ที่บรรณาธิการสำนักพิมพ์ตาราบุ้คส์ ประเทศอินเดียผู้พิมพ์หนังสือเล่มนี้ เขียนไว้ว่า 'ด้วยคุณสมบัตืแห่งปุราณวิทยาและมหากาพย์ ทำให้หนังสือของสังหิตาแสดงความเป็นเด็ก ชวนให้นึกรักทันใด เช่นตอนที่บรรยายเรื่องของเอกลัพย์ เธอเขียนถึงความอยุติธรรมที่เขาได้รับอย่างเปิดเผย ต้องเด็กเท่านั้นที่จะกล้าเขียนออกมาเช่นนี้' และนั่นก็จริงเลยว่า หลายสิ่งหลายอย่างที่สังหิตาเขียนเล่าในมหาภารตะฉบับของเธอนั้น มันให้ความกระจ่างแจ่มชัดยิ่งในความเป็นมหาภารตะ และเธอสามารถเก็บเนื้อหาทั้งหมดออกมาเล่าเป็นภาพและเรื่องจำนวน สามร้อยกว่าหน้าได้อย่างสนุกและครบถ้วน" 

          "ในส่วนของเล่มภาษาไทย ท้ายเล่ม เราได้ทำคำอธิบายศัพท์ และให้ข้อมูลต่างๆ ที่เป็นความรู้เพิ่มเติม ทั้งในเรื่องการอ่านคำภาษาสันสกฤตต่างๆ และคำศัพท์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับบริบทของเรื่อง อันจะทำให้ผู้อ่านเข้าใจที่มาที่ไปของคำและประเพณีต่างๆ ที่เกี่ยวกับเรื่องได้ดีขึ้น และสนุกขึ้น" คุณชัชวาลย์ จันทร์อดิศรชัย ผู้ช่วยบรรณาธิการอธิบายเพิ่มเติม

"สำนักพิมพ์ภารตะ ประเทศไทย ถือเกียรติยิ่งที่ได้จัดทำและจัดพิมพ์มหากาพย์ภารตะฉบับเด็กเล่าเรื่องเล่มนึ้ และมีอาจารย์ปรีชา ช่อปทุมมา เป็นผู้แปล และเป็นเล่มสุดท้ายที่อาจารย์แปลก่อนจะเสียชีวิต และต้องขอบพระคุณอาจารย์มกุฏ อรฤดี ศิลปินแห่งชาติด้านวรรณศิลป์ ปี 2555 ร่วมเป็นบรรณาธิการต้นฉบับในการทำหนังสือสำคัญเล่มนี้ และหนังสือเล่มนี้ ถือได้ว่าเป็นเล่มเปิดโลกสำหรับคนที่อยากจะอ่านมหาภารตะได้เป็นอย่างดี " ธนิษฐา บรรณาธิการสำนักพิมพ์ภารตะ สรุป 

           มหาภารตะฉบับเด็กเล่าเรื่อง มีกำหนดเสร็จ และวางตลาด ภายในปลายเดือนพฤษภาคมนี้ จัดจำหน่ายโดยบริษัท ดวงกมลสมัย ผู้ที่สนใจสอบถามได้ที่ร้านหนังสือทั่วไป

มาทำความรู้จักกับผู้เขียนเรื่องนี้กันดีกว่า

           สังหิตา อรณี เป็นนักเขียนเด็ก และนักวาดภาพปกของสำนักพิมพ์ ตาราบุ้คส์ ประเทศอินเดีย 'มหาภารตะฉบับเด็กเล่าเรื่อง' เล่มนี้ ตีพิมพ์ครั้งแรก เมื่อปี 1996  สั่นสะเทือนวงการหนังสือและการอ่านการเขียนของอินเดีย  เพราะ สังหิตา อรณี เป็นนักเขียนเด็กที่อายุน้อยที่สุดในขณะนั้น และมหาภารตะฉบับเด็กนั้นมาจากสมุดบันทึกของสังหิตา 

           สำนักพิมพ์ภารตะ ได้อ่านงานของเธอแล้วรู้สึกทึ่งมาก จึงรีบติดต่อซื้อลิขสิทธิ์มาตั้งแต่ปี 2013  มหาภารตะ ฉบับเด็ก นี้รวบรวมโดยคุณแม่ของเธอ กาญจนา อรณี  ช่วงปิดเทอม คุณแม่เธออยากรู้ว่า ลูกสาวเข้าใจหนังสือที่อ่านมากน้อยเพียงใด  จึงชักชวนให้ลูกสาวเขียนลงในสมุดบันทึก สังหิตา อ่านมหาภารตะ ตั้งแต่ 4 ขวบ วันหนึ่งคุณ คีตา วุลฟ์ บรรณาธิการสำนักพิมพ์ตารา เห็นกิจกรรมต่างๆ ของสังหิตารวมทั้งสมุดบันทึก เลยชวนมาทำงานชิ้นแรกคือ  ให้เด็กน้อยสังหิตาวาดปกหนังสือเล่มใหม่ที่ชื่อ Land scapes ให้สำนักพิมพ์  และนำสมุดบันทึกเรื่องมหาภารตะของสังหิตา มาจัดพิมพ์เป็นหนังสือ  เราใช้เวลาหลายปีสำหรับหนังสือเล่มนี้ ทั้งในขั้นตอนการแปลและตรวจทาน  ขณะนี้สำนักพิมพ์ภารตะกำลังตรวจทานหนังสือเล่มนี้ในขั้นตอนสุดท้าย และถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ปีนี้ ผู้อ่านจะได้อ่านแน่นอน

ทำไมสังหิตาเลือกมหาภารตะ? ทำไมเธอไม่เขียนรามายณะ? เมื่อเราถาม เธออุทานว่าเธอชอบมหาภารตะ “เพราะเป็นเรื่องชั่วร้ายชั้นยอด”          

          เราประหลาดใจคำชี้แจง เพราะทำให้นึกสงสัยว่าเด็กชอบอะไร และมองหาสิ่งใดในหนังสือที่พวกเขาอ่าน เราต้องถามตนเองว่า เด็กชอบโลกที่มีผู้เสนอให้เห็นกระจ่างแจ้ง หรือมัวซัว การทำงานร่วมกับสังหิตาช่วยให้เรารู้ว่า เด็กทั้งหลายเติบโตขึ้นมาเป็นคนจำพวกเตรงไปตรงมา ไม่นิยมการประนีประนอมต่อสิ่งใดๆ เพราะ เติบโตขึ้นมาในแนวนั้น อย่าไปรบกวนเขา พวกเขาสบายใจที่สนุกกับความมีชั้นเชิง

          สังหิตากล่าวอย่างหนักแน่นถึงสิ่งที่เธอชอบ เธอเชื่อว่านิยายต้องประกอบด้วยเรื่องดีระคนเรื่องเลว เธอยกย่องตัวละครอย่างทุรฺโยธนะ  (ทุรฺ-โย-ธะ-นะ) ดังที่ผู้อ่านพบว่า อาจารย์ของพระองค์คือโทฺรณะ ก็มีบุคลิกภาพอันซับซ้อนยิ่งนัก มหาภารตะฉบับสังหิตา เต็มไปด้วยเรื่องของชายและหญิง ผู้ซึ่งบางครั้งถูกกดดันให้ยุ่งยาก ในการเลือกทางดำเนินชีวิตของตน และของผู้อื่น แม้ว่าตัวละครบางตัวมีคุณสมบัติเหนือปุถุชนคนธรรมดา และมีการอ้างถึงเทวดากับนางฟ้า แต่ก็มิได้ยึดถือเป็นจริงจัง หรือให้ความสำคัญแก่เรื่องศาสนาโดยตรง เนื่องจากลักษณะดังปรากฏนี้ มหาภารตะของเธอจึงคล้ายเทพนิยายกรีก ซึ่งเทวดาและนางฟ้าก็ประพฤติตนเยี่ยงมนุษย์สามัญ ความหลงใหลของสังหิตาซึ่งมีต่อเทพนิยาย จะเห็นได้ชัดที่สุดในภาพประกอบ ตัวละครของเธอมีทั้งประเภทสวยงามและผิดธรรมดา นอกจากนี้ตัวละครอีกหลายตัวอาศัยอยู่ในโลก ซึ่งทั้งคนและสัตว์ตรวจสอบได้ง่าย ทั้งรูปร่างและสถานที่ หลายภาพหน้าตาเหมือนหุ่น ลักษณะน่าสนใจ ทำให้นึกถึงตัวละครชายและหญิง ผู้แสดงเรื่องมหาภารตะ ในเครื่องแต่งกายอันงามเฉิด ที่เรียกว่า “เตรุกูฑู” ซึ่งเร่แสดงในชนบทของรัฐทมิฬนาฑูจนถึงทุกวันนี้ เนื้อเรื่องและภาพของสังหิตา มีส่วนเสริมซึ่งกันและกัน ให้สมบูรณ์ขึ้นหลายแง่มุม : ขณะที่น้ำเสียงบรรยายเคร่งขรึม แต่ภาพกลับน่าสนุก วิจิตรบรรจง และมีชีวิตชีวา

           จากบทนำ 'มหาภารตะ ฉบับสังหิตา' ว.คีตา  คีตา วุลฟ์  ในหนงสือ 'มหาภารตะ จากมุมมองของเด็ก'  สังหิตา อรณี เขียน-วาดภาพ ปรีชา ช่อปทุมมา แปล  สำนักพิมพ์ภารตะ จัดพิมพ์