สวัสดีค่ะ
เราเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 17 ปี ตอนนี้กำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย เราเชื่อค่ะว่าเพื่อน ๆ ที่อายุเท่าเรา หรือน้อง ๆ ที่กำลังจะชั้นม.4 ม.5 ก็กำลังเตรียมตัวสำหรับการสอบครั้งสำคัญในชีวิตเช่นกัน เรากำลังจะขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปี 6 ค่ะ ช่วงนี้ก็ค่อนข้างจะวุ่นๆอยู่เหมือนกัน ตอนแรกเราค่อนข้างสับสนกับตัวเองว่าเขียนกระทู้นี้ดีไหม แต่ว่าเราอยากเขียนเรื่องนี้มาตั้งแต่เราอยู่ชั้นม.4แล้วค่ะ55555 ถ้าอย่างนั้น เราขออนุญาตเริ่มเลยนะคะ
อย่างที่ทราบกันดีค่ะว่าพวกเรามีการสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ค่อนข้างจะเครียดกันนิดหน่อย ซึ่งการเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยคงไม่พ้นการอ่านหนังสือหนักๆ การทำโจทย์เยอะๆ หรือแม้แต่การเรียนพิเศษ ซึ่งเราเชื่อว่าเพื่อนๆหลายคนเรียนพิเศษกันอย่างแน่นอนค่ะ เราเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เลือกที่จะเรียนกับสถาบันกวดวิชาต่าง ๆ ซึ่งพอเราเรียนแล้วสิ่งที่เราได้คือความรู้(ที่ใช้ในการทำเกรดในห้องและสอบเข้ามหาวิทยาลัย) แนวการทำโจทย์(ที่ใช้ในการทำเกรดในห้องและสอบเข้ามหาวิทยาลัย) แนวข้อสอบ(ที่ใช้ในการทำเกรดในห้องและสอบเข้ามหาวิทยาลัย) ซึ่งต้องยอมรับเลยนะคะว่าการเรียนพิเศษเอาตรง ๆ เลยคือ ถ้าเรียนเนี่ยสำหรับเราคือได้เปรียบมาก ๆ ยิ่งกลับบ้านไปทบทวน อ่านหนังสือเพิ่มและทำโจทย์ซ้ำหลายๆชุดหลายๆรอบ นั่นยิ่งทำให้เรามั่นใจและเป๊ะปังในสนามสอบได้อีก
แต่มีอีกวูบนึงที่เราคิดกับตัวเองนะคะว่า...ทำไมเราต้องมีชีวิตแบบนี้ด้วยอ่ะคะ5555555 เราไม่ใช่คนที่เรียนเก่งจ๋าขนาดนั้นแต่เราก็พยายามพัฒนาตัวเองให้ทำได้ดีกว่าเราในตอนนี้ ทำให้ได้ดีกว่าเราในเมื่อวาน แต่มันเหนื่อย เครียด และกดดันมากๆเลยค่ะเอาจริงๆ บางครั้งเราก็รู้สึกแบบทำไมเราทำได้ไม่ได้เลยนะ คนรอบข้างเราเจ๋งๆไปหมดแล้วแบบนี้ในอนาคตเราจะอยู่ได้ไหมนะ แล้วเหมือนเราแบบครึ่งๆกลางๆไปเสียทั้งหมด วิชาคณิตก็เท่านี้ เคมีก็เท่านี้ เราแอบเหนื่อยกับตัวเองแต่ว่ายังไงเราก็ต้องสู้ๆ ห้ามท้อห้ามถอย!! เราทราบดีค่ะว่าเราอยู่ในวัยเรียน เราต้องตั้งใจเรียนหนังสือ เราต้องพยายามเข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ เข้าคณะดี ๆ เพื่อที่จะมีอาชีพการงานที่ดี และมีอนาคตที่ดี แต่มันจะมีบางครั้งที่แบบ...แล้วทำไมอ่ะคะ แบบว่า...เราต้องเรียนพิเศษเช้าถึงเย็น กลับบ้านมาเราต้องอ่านหนังสือเยอะๆ ทำไมที่โรงเรียนสอนเนื้อหาที่จะเข้ามหาวิทยาลัยทั้งหมดไม่ได้ ทำไมครอบครัวเราต้องหมดเงินกับค่าเรียนมากมายกับเราขนาดนี้ด้วย (ถึงจะไม่ได้ทำให้ครอบครัวลำบากแต่มันก็เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยนะคะ) เอาจริง ๆ เราไม่ได้ชอบแบบนี้สักหน่อย ทำไมเราต้องทำคะแนนเคมีให้ดี ทำคะแนนชีวะให้ดี ภาษาอังกฤษก็ต้องดี ต้องทำทุกอย่างให้ได้คะแนนสูงๆ ต้องทำเกรดเฉลี่ยๆให้ได้เยอะๆ แต่เรารู้แล้วว่ามันเป็นการสอบเข้ามหาวิทยาลัย เป็นอนาคตของเรา...แต่แล้วแบบ ทำไมเราต้องทำได้ดีในทุกๆอย่างด้วยอ่ะคะ แต่ในหัวเราก็มีคำตอบแล้วค่ะว่าเพื่อมหาวิทยาลัย เพื่อคณะดีๆ แล้วมันก็จะตีกันอยู่แบบนี้แต่สุดท้ายเราก็ต้องทำเพราะเราเลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ยังไงเราก็ต้องทำทุกอย่างให้เต็มที่ เพื่อให้ตัวเองมีอนาคตที่ดีในเส้นทางที่เป็นแบบนี้ เส้นทางที่มีแต่คะแนนสอบเท่านั้นที่พาเราเลือกเส้นทางในอนาคตได้
สรุปก็คือ...เราก็บอกตัวเองว่าอย่าตั้งคำถามมากค่ะ ถามไปก็ต้องทำแบบนี้อยู่ดี เรากำลังพยายามอยู่มาก ๆ ยังไงขอให้เพื่อนและน้อง ๆ สู้ ๆ ไปด้วยกันนะคะ ก็คือ...เราตีกับตัวเองค่ะ สุดท้ายก็เพื่ออนาคตที่ดีอยู่ดี555555
สุดท้ายนี้ฝากผู้ใหญ่ทุก ๆ คนไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งกันด้วยนะคะ เพื่อน้อง ๆ ในอนาคตจะมีอายุ 17 ปี ที่ไม่ค่อยสับสนเท่าไหร่
ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนจบนะคะ
ทำไมเราต้องมีอายุ 17 ปีแบบนี้ด้วยคะ
เราเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 17 ปี ตอนนี้กำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย เราเชื่อค่ะว่าเพื่อน ๆ ที่อายุเท่าเรา หรือน้อง ๆ ที่กำลังจะชั้นม.4 ม.5 ก็กำลังเตรียมตัวสำหรับการสอบครั้งสำคัญในชีวิตเช่นกัน เรากำลังจะขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปี 6 ค่ะ ช่วงนี้ก็ค่อนข้างจะวุ่นๆอยู่เหมือนกัน ตอนแรกเราค่อนข้างสับสนกับตัวเองว่าเขียนกระทู้นี้ดีไหม แต่ว่าเราอยากเขียนเรื่องนี้มาตั้งแต่เราอยู่ชั้นม.4แล้วค่ะ55555 ถ้าอย่างนั้น เราขออนุญาตเริ่มเลยนะคะ
อย่างที่ทราบกันดีค่ะว่าพวกเรามีการสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ค่อนข้างจะเครียดกันนิดหน่อย ซึ่งการเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยคงไม่พ้นการอ่านหนังสือหนักๆ การทำโจทย์เยอะๆ หรือแม้แต่การเรียนพิเศษ ซึ่งเราเชื่อว่าเพื่อนๆหลายคนเรียนพิเศษกันอย่างแน่นอนค่ะ เราเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เลือกที่จะเรียนกับสถาบันกวดวิชาต่าง ๆ ซึ่งพอเราเรียนแล้วสิ่งที่เราได้คือความรู้(ที่ใช้ในการทำเกรดในห้องและสอบเข้ามหาวิทยาลัย) แนวการทำโจทย์(ที่ใช้ในการทำเกรดในห้องและสอบเข้ามหาวิทยาลัย) แนวข้อสอบ(ที่ใช้ในการทำเกรดในห้องและสอบเข้ามหาวิทยาลัย) ซึ่งต้องยอมรับเลยนะคะว่าการเรียนพิเศษเอาตรง ๆ เลยคือ ถ้าเรียนเนี่ยสำหรับเราคือได้เปรียบมาก ๆ ยิ่งกลับบ้านไปทบทวน อ่านหนังสือเพิ่มและทำโจทย์ซ้ำหลายๆชุดหลายๆรอบ นั่นยิ่งทำให้เรามั่นใจและเป๊ะปังในสนามสอบได้อีก
แต่มีอีกวูบนึงที่เราคิดกับตัวเองนะคะว่า...ทำไมเราต้องมีชีวิตแบบนี้ด้วยอ่ะคะ5555555 เราไม่ใช่คนที่เรียนเก่งจ๋าขนาดนั้นแต่เราก็พยายามพัฒนาตัวเองให้ทำได้ดีกว่าเราในตอนนี้ ทำให้ได้ดีกว่าเราในเมื่อวาน แต่มันเหนื่อย เครียด และกดดันมากๆเลยค่ะเอาจริงๆ บางครั้งเราก็รู้สึกแบบทำไมเราทำได้ไม่ได้เลยนะ คนรอบข้างเราเจ๋งๆไปหมดแล้วแบบนี้ในอนาคตเราจะอยู่ได้ไหมนะ แล้วเหมือนเราแบบครึ่งๆกลางๆไปเสียทั้งหมด วิชาคณิตก็เท่านี้ เคมีก็เท่านี้ เราแอบเหนื่อยกับตัวเองแต่ว่ายังไงเราก็ต้องสู้ๆ ห้ามท้อห้ามถอย!! เราทราบดีค่ะว่าเราอยู่ในวัยเรียน เราต้องตั้งใจเรียนหนังสือ เราต้องพยายามเข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ เข้าคณะดี ๆ เพื่อที่จะมีอาชีพการงานที่ดี และมีอนาคตที่ดี แต่มันจะมีบางครั้งที่แบบ...แล้วทำไมอ่ะคะ แบบว่า...เราต้องเรียนพิเศษเช้าถึงเย็น กลับบ้านมาเราต้องอ่านหนังสือเยอะๆ ทำไมที่โรงเรียนสอนเนื้อหาที่จะเข้ามหาวิทยาลัยทั้งหมดไม่ได้ ทำไมครอบครัวเราต้องหมดเงินกับค่าเรียนมากมายกับเราขนาดนี้ด้วย (ถึงจะไม่ได้ทำให้ครอบครัวลำบากแต่มันก็เป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยนะคะ) เอาจริง ๆ เราไม่ได้ชอบแบบนี้สักหน่อย ทำไมเราต้องทำคะแนนเคมีให้ดี ทำคะแนนชีวะให้ดี ภาษาอังกฤษก็ต้องดี ต้องทำทุกอย่างให้ได้คะแนนสูงๆ ต้องทำเกรดเฉลี่ยๆให้ได้เยอะๆ แต่เรารู้แล้วว่ามันเป็นการสอบเข้ามหาวิทยาลัย เป็นอนาคตของเรา...แต่แล้วแบบ ทำไมเราต้องทำได้ดีในทุกๆอย่างด้วยอ่ะคะ แต่ในหัวเราก็มีคำตอบแล้วค่ะว่าเพื่อมหาวิทยาลัย เพื่อคณะดีๆ แล้วมันก็จะตีกันอยู่แบบนี้แต่สุดท้ายเราก็ต้องทำเพราะเราเลือกอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ยังไงเราก็ต้องทำทุกอย่างให้เต็มที่ เพื่อให้ตัวเองมีอนาคตที่ดีในเส้นทางที่เป็นแบบนี้ เส้นทางที่มีแต่คะแนนสอบเท่านั้นที่พาเราเลือกเส้นทางในอนาคตได้
สรุปก็คือ...เราก็บอกตัวเองว่าอย่าตั้งคำถามมากค่ะ ถามไปก็ต้องทำแบบนี้อยู่ดี เรากำลังพยายามอยู่มาก ๆ ยังไงขอให้เพื่อนและน้อง ๆ สู้ ๆ ไปด้วยกันนะคะ ก็คือ...เราตีกับตัวเองค่ะ สุดท้ายก็เพื่ออนาคตที่ดีอยู่ดี555555
สุดท้ายนี้ฝากผู้ใหญ่ทุก ๆ คนไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งกันด้วยนะคะ เพื่อน้อง ๆ ในอนาคตจะมีอายุ 17 ปี ที่ไม่ค่อยสับสนเท่าไหร่
ขอบคุณที่อ่านจนถึงตอนจบนะคะ