หรือจริงๆแล้ว เราควรปล่อยให้คนที่แอบชอบ เป็นคนที่แอบชอบต่อไป
สวัสดีครับ นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของผม จริงๆไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนี้หรอกครับ แต่ไม่รู้จะไประบายกับใครจริงๆ.. เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมไปแอบชอบรุ่นพี่คนนึงตั้งแต่มัธยม มาถึงตอนนี้ก็จะเข้าปีที่8แล้ว ผมแอบชอบเค้า แบบไม่เคยมีโอกาสได้คุยกันมาก่อน จนวันนึง เราขึ้นรถตู้ไปโรงเรียนพร้อมกัน พอถึงหน้าโรงเรียน เค้าลงรถก่อน พร้อมกับจ่ายเงินด้วยแบงค์20 (ค่ารถ15บาท) ในขณะที่เค้ายืนรอเงินทอน ผมก็ลงตามมา จ่ายด้วยแบงค์100 แต่คนขับหันมาถามว่า "น้องไม่มีเศษหรอ" แถมตอนนั้นรถก็ติดมาก ผมมีเศษอยุ่แค่10บาท และเค้าก็หันมาพูดว่า "น้องคะ เอาของพี่ไปก่อนก็ได้ค่ะ" เงินทอน5บาทของเค้า ทำผมจำไม่ลืม จากวันนั้น ผมก็ติดตามเค้ามาตลอด ตามหาเฟสบุ๊คจนเจอ แล้วเราก้ต่างคนต่างเรียกกันว่า "พี่5บาท,น้อง5บาท" เราไม่ได้คุยอะไรกันมาหรอกครับ แค่วันเกิดใครทีก็ไปเบิดเดย์ที เวลาผ่านไป ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนตามทางของตัวเอง จนมาปีนี้(2562) เราได้มีโอกาสมาคุยกันในไอจี เป็นช่วงที่ต่างคนต่างเฮิร์ทๆ เลิกกับแฟน ทั้งผมและเค้าจบกับแฟนเก่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ของเค้าหนักกว่าผมมากๆด้วยซ้ำ เราก็แลกเปลี่ยนความคิดกัน มีอะไรก้ปรึกษากัน เริ่มได้มาเจอกัน ไปกินข้าวกัน แต่ก้มีปัญหาเกิดขึ้นมากมายจากฝั่งแฟนเก่าของเราทั้งคุ่ (แต่ต้องบอกก่อนนะครับ เค้ากับผมใช้ชีวิตต่างกันค่อนข้างมาก เค้าเป็นคนเรียบร้อย พุดน้อย ไม่ค่อยชอบเข้าสังคม ส่วนผมเพื่อนเยอะ พูดมากอีกต่างหาก ) แต่สุดท้ายเราก้ช่วยกัน ผ่านเรื่องแย่ๆมาได้ ผมเคยพุดกับเค้าไว้ว่า "เราต้องจับมือกันแน่นๆนะ กว่าจะผ่านอะไรมาได้" ถึงแม้เราจะมีทะเลาะๆเถียงๆกันบ้าง แต่เค้าก็จะบอกว่าไม่ได้อยากให้ผมหายไปไหน เราเจอกันถึงขั้นครอบครัว ผมคิดโคตรจริงจังกับเค้า ยอมเปลี่ยนตัวเองหลายๆอย่างเพื่อเค้า โดยที่ผมไม่ได้รุ้สึกอึดอัดเลยวักนิด มันรักไปแล้วอะ อะไรก็ยอมได้ทั้งนั้นแหละ จนวันนี้ ในขณะที่ผมรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้นเรื่อยๆ ครั้งสุดท้ายผมยังเพิ่งไปรับเค้ากลับจากสนามบินตอนเกือบเที่ยงคืน (เค้าเป้นแอร์โฮสเตสสายการบินนึงฝั่งเอเชียตะวันออก .) โดยที่วันก่อนหน้าผมทำโอทีต่อกัน2วัน ไม่ได้นอน40กว่าชม. แต่ก็ยังรอที่จะไปรับเค้า เพราะเราแค่อยากเจอ รับเสร็จก็พาไปกินข้าว แล้วไปส่งเค้าที่บ้าน ทุกอย่างยังดุปกติ เค้ายังน่ารัก เรายังจับมือกันดีๆอยุ่ จนมาถึงเช้าอีกวัน เรามีนัดกันจะพาเค้าไปเรียนทำขนม แต่ผมดันรู้สึกไม่สบาย น่าจะพักผ่อนน้อยมาหลายวัน เค้าเลยบอกให้ผมพัก เลื่อนเรียนค่อยไปวันหลัง ผมก้นอนพักจนตื่น แล้วโทรไปหาเค้าเหมือนปกติ ผมสัมผัสได้ว่าเค้าแปลกๆไป แล้วมันก้จริง เค้าบอกว่าเค้าร็สึกเหมือนผมกับเค้าจะเข้ากันไม่ได้ มีเรื่องเล็กๆน้อยๆหลายอย่างที่เค้าไม่ชอบ ผมเลยถามเค้าว่าอะไร พอได้รู้ มันก็เป็นเรื่องเล็กมากจริงๆ ผมเลยบอกว่าจะเลิกทำให้ สบายมาก เค้าบอกตอนนี้ยังไม่ได้คบกัน เอาจริงๆก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก ผมเลยบอกว่าดีแล้วที่บอก อนาคตมันจะได้ไม่เกิดขึ้น เพราะผมรุ้แล้วก็คงจะไม่ทำ แต่เค้ากลับเชื่อว่า คนเรามันเปลี่ยนนิสัยกันไม่ได้หรอก ผมเลยบอกเปลี่ยนได้สิ มันเรื่องเล็กมากๆ แต่เค้ากลับบอกว่า ถึงเปลี่ยนได้ ก็ไม่อยากให้เปลี่ยน เค้าอยากได้คนที่เข้ากันได้โดยที่ไม่ต้องพยายามปรับอะไรเข้าหากัน (ซึ่งผมว่ามันไม่มีในโลกหรอก) ผมเลยถามว่า ที่บอกมาทั้งหมดนี่ต้องการอะไร ยังอยากให้ผมอยู่มั้ย เค้าก้ตอบว่า ไม่ได้อยากให้ไปไหน แต่กลัวทำเสียเวลา ยังไงอนาคตก็ต้องเลิกคุยกัน.. ผมเสียใจมากๆ เสียใจสุดๆ ตั้งตัวไม่ทัน มันไม่มีอะไรเตือน ว่าเมื่อวานจะเป็นวันสุดท้ายที่ได้เจอกัน เราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันมาก่อน ผมยอมที่จะเดินออกมาจากชีวิตเค้า เพราะไม่อยากให้เค้าอึดอัด ที่ผ่านมามันดีมากๆ เราวางแผนจะไปเที่ยวญี่ปุ่นด้วยกันอาทิตย์หน้า แต่มันคงจบแล้ว ผมไม่มีโอกาสแม้แต่จะลงแข่ง เพราะเค้าสินไปแล้วว่ายังไงผมก็ต้องแพ้ ไม่มีวันชนะได้ เค้ามีบินไปอยุ่แล้ว ส่วนผมก็ซื้อตั๋ว ลางานไปแล้ว ก้คงต้องไปเร่รอนนั่งมองเค้าจากนอกโรงแรม ถ้าเค้าผ่านมาเห้น ผมอยากบอกว่า ผมอาจจะเป้นแค่คนที่เข้ามาในชีวิตเค้าได้ไม่กี่เดือน แต่เค้าอยุ่ในชีวิตผมมา7ปี และพี่5บาท ก็จะอยู่ในใจน้อง5บาทตลอดไป ขอบคุรทุกคนที่อ่านจนจบนะครับ 
หรือจริงๆแล้ว เราควรปล่อยให้คนที่แอบชอบ เป็นคนที่แอบชอบต่อไป