คือ เราคบกับแฟนเก่ามา 1 ปี กับอีก6 เดือน เรารักเขามาก เพราะเขาคือ แฟนคนแรกของเรา และเป็นผู้ชายคนแรก จนถึงเวลาที่เขาต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ เดือนแรกเราประบตัวไม่ได้ที่ต้องห่างกัน เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน จนสุดท้ายเราคิดได้ว่าเราอาจจะงี่เง่า เกินไป เราเลยยอมทำทุกอย่างตามที่เขาบอก ถ้าเขาไม่ทักมา หรือเขาไม่ตอบแปลว่าเขาไม่ว่าง เราคิดถึงเขามากแต่ก็ได้แต่ร้องไห้ เลื่อนเฟสไปมา เพ้อบ้าๆบอๆ ใครเข้ามาจีบเราปิดกั้นทุกอย่าง เพราะเราจะรอเขา เราก็คิดว่ามันไปได้สวย ที่เรายอมอดทนรอให้เขาติดต่อมาเอง แต่พอเข้าเดือนที่2 อยู่ๆ เขาลบรูป ลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับเราในเฟสของเขา เรา งง หนักมาก เราทักไปถาม เขาอ่านไม่ตอบ เราโทรไปเขาไม่รับ ตอนนั้นมันเหมือนทุกอย่างมันพักไปต่อหน้าเลย ทำไรไม่ถูกเลยค่ะ เขาไม่ตอบกลับเราเลย จนเราทักไปหาน้องชายเขาฝากไปบอกเขาให้ตอบเราหน่อย ช่วยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นหน่อย แล้วเขารับสายเราแล้ว ตะคอกกลับมาว่า “อะไรนักหนาว่ะ” เราตัดสายทิ้งแล้วน้ำตาก็ไหลมาเป็นสายน้ำเลยค่ะ แล้วเขาทักมา บอกว่าเขาเบื่อ ขอร้องให้เราเลิกกับเขา ให้เราบล็อคเขาทุกทางเลยก็ได้ เลิกยุ่งกับเขาซะที เขาเบื่อ เขาไม่มีความสุข ตอนนั้นมีแต่คำถามวิ่งเข้ามาให้หัวมากมายเลยค่ะ ว่า ทำไมๆๆๆๆๆ เราเลยถามเขาไปว่ารักเราบ้างไหม เขาตอบกลับมาว่า ทั้งรักทั้งสงสาร มันจุ๊กตรงคำว่าสงสารมากเลยค่ะ พอได้ยินคำว่าสงสาร เราเลยยอมเลิกกับเขา มันเจ็บจนพูดไม่ออก นอนร้องไห้ทุกคืน จนที่บ้านรู้ว่าเรามีแฟน และอกหัก เราจมปลักกับเขามาร้องไห้ ทักหาเขาทุกวันหลังจากบอกว่ายอมเลิกให้ ขอคุยกับเขาในฐานะน้องสาว เขาก็ยอม แต่ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เป็นอยู่แบบนั้น3สัปดาห์ จนเราเริ่มคิดได้ เราก็มีพ่อแม่ ญาติพี่น้อง พวกเขายังไม่เคยทำให้เราเสียใจขนาดนี้เลย เราจะมานั่งเสียใจเพื่ออะไร เรามีบ้านให้กลับ มีพ่อแม่ ญาติพี่น้องคอยโอบกอดเรา เราก็เริ่มเปลี่ยนตัวเอง ลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา ปล่อยวางทำใจให้สบาย อีก1 สัปดาห์ต่อมา เราก็ได้คุยกับ ผช คนนึ่ง แปลกดีคุยแล้วรู้สึกอุ่นใจ สบายใจ ตลก จนเราคิดว่าเราโสดมานาน อยากลองมีความรักบ้าง (เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอ่ะ) เราเลยสนิทกันเร็ว หลังจากนั้น1 เดือน เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน เรามีแฟนใหม่ได้2 เดือน แฟนเก่าก็ทักมาหาเราด้วยคำว่า ที่รักจ๊ะ “คืออารายยย!?”
เร็วไปมั้ยคะ? สำหรับการเลิกกันแค่1เดือน แล้วมีแฟนใหม่!