ไม่ผิดใช่ไหม...ที่ผมเย็นชา

ผญ.คนนึงเคยเป็นคนรัก..เลิกรากันไปเกือบ3ปี..บังเอิญมากที่มาเจอหน้ากันโดยที่ไม่อยากเจอเลย..แต่ก่อนเคยรักกันมาก..เคยจะแต่งงานดัวยกันแล้ว..ซึ่งผมเคยเล่าไปแล้ว..เธอไม่เลือกผมผมเสียใจแทบเป็นแทบตาย..3เดือนที่ผมดึ่งลงเหว...เพราะเธอ..ผมกลับมาเป็นคนใหม่ได้อีกครั้งโดยกำลังใจจากแม่..และพ่อ...ผมไม่เคยคิดเลยผมจะกลับมาได้ด้วยซ้ำ..จากวันนั้นผมมีชีวิตที่ดีกว่าตอนที่คบเธอ..วันนี้มาเจอกัน..ที่เที่ยวแห่งหนึ่ง..เธอมีครอบครัวใหม่ผมก็มีคนของผมใหม่...แต่แปลกที่ผมไม่อยากเห็นหน้าเธอ..ผมจำคำที่เธอโกหกผมสารพัด..ผมทำให้เธอรู้..หากเธอไม่ทิ้งผมในวันนั้นผมคงไม่เจอคนที่ดีข้างกายผมตอนนี้..ผมเมินใส่เธอ...ผมคิดเสมอว่าคนเราจะสวยต้องสวยจากข้างในไม่ใช่แค่ใบหน้า..ดูเธอยังไม่เปลี่ยน..ยังทำเป็นซื่อๆ..ใสๆ..แต่ที่จริง.เธอดูไม่ออกเลย..ท้าวความนิดนึง.ก่อนนั้น..เธอคุยกับใครอีก..ผมรู้แต่ทำเป็นไม่รู้..หลายครั้งหลายหน..ผมรู้แต่ผมแค่อยากรู้ว่าเธอจะโกหกผมอีกนานไหม....ตอนที่เลิกกันน่ะหรือ..ผมหนีกลับบ้านตจว.ผมเปลี่ยนเบอร์ใหม่.ผมอยากอยู่กับตัวเองเงียบๆ.ผมเคยคิดฆ่าตัวตายด้วย..จะโดดน้ำ..จะขับรถพุ่งชนจะกระโดดตึก..มันแย่มากๆในตอนนั้น..ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยสัญญากันไว้..มันไม่มีอีกแล้ว..มันแย่จริงๆนะความรู้สึกตอนนั้น..ทิ้งงานทิ้งทุกๆอย่าง..แต่มันก็ผ่านไปแล้วนะ...วันนี้แค่เจอหน้ากัน..แต่ไม่ได้พูดอะไรกัน..ไม่อยากเจออยู่แล้ว..แค่คนผ่านตา..ถ้าได้พูดกันผมอยากพูดกับเธอว่า.
ขอบคุณนะที่ทิ้งกัน.