ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ ฉันได้ทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอยู่ในทวีปยุโรป เพราะโรงเรียนของฉันที่อยู่ในประเทศไทยมีการเเข่งขันสอบชิงทุนไปเป็นนักเรียนเเลกเปลี่ยนซึ่งคนที่ได้นั้นก็คือดิฉัน ตอนนั้นฉันอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6กำลังจะจบพอดี จากนั้นเเล้ว1อาทิตย์ถัดมามันก็ถึงวันที่ฉันจะได้ไปต่างถิ่นเเล้ว “ไม่เคยไปต่างประเทศเลย ใจเต้นตุบตับ จะทำตัวเอ๋อๆเด๋อๆด๋าๆไหมนะ เขินจังเลย” ได้เเต่คิดอยู่ในใจ พ่อเเม่เเละครูอาจารย์เดินทางไปส่งฉันที่สนามบินสุวรรณภูมิ เราร้องไห้ร่ำลากันอยู่สักพักเพราะฉันไม่อยากจากครอบครัวไปนานเลย คิดถึงเเม่เเละยายพอเราร่ำลากันเสร็จในเวลาถัดมาฉันก็ได้ขึ้นเครื่องเเละเดินทางอยู่บนเครื่องบินหลายชั่วโมงเลย รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับก้อนเมฆเเละสิ่งต่างๆที่อยู่บนท้องฟ้าไม่เคยได้เห็นมาก่อน พอถึงสนามบินในประเทศนั้น ก็มีคนมายืนรอฉันเเละถือป้ายชื่อฉัน ฉันไม่ทราบว่าลุงเเกเป็นใครเเต่นึกคำพูดของอาจารย์ได้ว่าจะมีคนมารอรับไปที่พักเเละมหาลัยฉันจึงเดินไปหาลุง เเละทักทายสวัสดีกันภาษาอังกฤษฉันก็พอถูๆไถได้นิดหน่อยละค่ะ พอขึ้นรถเเละเห็นผู้คนในรถอีกกลุ่มนึง ก็เดินทางไปด้วยกันฉันตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศอันหนาวเน็บเเละสิ่งสวยงามในประเทศนี้ พอไปถึงหอพักฉันก็เก็บกระเป๋าใบใหญ่เเละเดินเข้าหอหาห้องที่พักของตัวเอง พอเปิดประตูเข้าไปก็มีอยู่2เตียง คงจะมีอีกคนเเหละที่พักอยู่กับฉันฉันเก็บข้าวของเเละโทรหาคุณเเม่เเละคุณยายบอกว่าถึงเเล้วคุยกันสารพัด “ก๊อกๆๆๆ (เสียงเคาะประตู) “
รักมานาน18+