ทำไมตอนเรายังเด็กถึงควบคุมอารมณ์ได้ยากกว่าตอนโตเป็นผู้ใหญ่?

อยากรู้ว่าเป็นเพราะฮอร์โมน ทัศนคติของวัยเปลี่ยนไป มันเป็นไปตามวัยวุฒิ หรือเพราะอะไร?

ตอนเด็ก เวลาไม่พอใจ หรือไม่ได้ดั่งใจอะไร อารมณ์โกรธก็จะพุ่งจนไหลเป็นน้ำตาออกมาทุกที ทำให้งอน+ร้องไห้เสียใจบ่อยๆ 
พื้นฐานเราเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เรียบร้อยเชื่อฟัง พูดง่ายๆว่าหัวอ่อนน่ะแหละ ทำให้พ่อแม่และครูต่างก็รัก เพราะสั่งให้ทำอะไรเราก็ทำตาม เกรดเฉลี่ยเราดีและได้อันดับต้นๆของห้องตลอด แต่เราก็ยังเป็นเด็กไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่ร่าเริง และEQเรากลับต่ำตมจริงๆ 
ยกตัวอย่างเหตุการณ์
-พ่อแม่มารับกลับบ้านไม่ตรงเวลาก็เสียใจ
-พ่อแม่เดาใจเราไม่ถูกก็เสียใจ
-เรารู้สึกว่าชีวิตไม่ค่อยมีความสุข เหมือนเรียนไปวันๆ 
-เวลาเพื่อนแซวนิดแซวหน่อยก็โกรธ คุยเล่นๆไม่เป็น โหมดจริงจังตลอด

แต่พอโตมา กลับปล่อยวางมันได้เสียทุกอย่าง เห็นว่าโลกนี้คือความไม่แน่นอน ไม่มีอะไรเพอร์เฟคได้ดั่งใจเราไปทุกอย่าง เราเป็นคนสบายๆ และยอมรับว่ารัดกุมน้อยลง กลับรู้สึกเหมือนเป็นเด็กในร่างผู้ใหญ่ ใช้ชีวิตได้อิสระตามใจอยาก แซวคนอื่นไปทั่วได้อย่างร่าเริง พัฒนาตัวเองน้อยลง แต่กลับรู้สึกว่าชีวิตhappyกว่าวัยเด็กสุดๆ 

ใครมีประสบการณ์อะไรแชร์แลกเปลี่ยนกันได้นะคะ