สวัสดีครับผมชื่อพิพัฒน์ หรือ พัฒน์ ผมจะมาเล่าเรื่องความรักของผมมันจะจบไม่สวยเท่าไร
ผมจบ ม.3 ผมได้ย้ายเข้าไปเรียนที่ กทม เพื่อที่จะต่อ ม.4 เป็นเมืองที่ใหญ่มากครับ ดูผู้คนวุ่นวายมากจากที่ผมจากมา พอผมได้เข้าไปที่โรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งเป็น โรงเรียนชายล้วนครับ ผมอยากกลับบ้านมากอยากเรียนที่บ้านเกิด เพื่อนผมก็ไม่มี อยู่กับอา และลูกของอาผม กว่าผมจะปรับตัวได้เป็น ปีครับ ผมก็ได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง น่ารักมากครับเป็นลูกครึ่ง เราก็ได้คุยกับและก็คบกันเป็นแฟน เรื่องมันก็เกิดขึ้น การเข้าไป ม.4 มันก็ต้องมีการรับน้องครับ ก็มีกิจกรรมของรุ่นพี่ที่เข้าจัดให้ ไม่ว่าจะเป็น ศิษย์เก่า หรือ ศิษย์ใหม่ก็ได้รับน้องเหมือนกันหมด หลังจากนั้นก็มีการจับพี่รหัสน้องรหัสครับ เรื่องมันก็คือ สาย รหัส ผม ผมไม่ชอบน่าเข้าเลยทั้ง เกเลแกล้งคนนั้นคนนี้ ผมเองก็โดนเหมือนกัน จน วันหนึ่ง ผม ซ้อมกีฬา ผมกับบ้านช้ากว่าปกติ พี่รหัสผมเนี่ยละครับก็เห็น เขาเลย อาสาไปส่งที่ บ้านอาผม คอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับแล้ว มันจะค่ำผมก็ไม่ได้อะไร อันที่จริงก็กลัวหลงทางเลนให้พี่เขาไปส่ง พอถึงซอยบ้านอาผมพี่เขาก็บอกเดี๋ยวเดินไปส่ง ผมก็บอกไม่เป็นไรครับพี่กลับบ้านเถอะ พี่เขาก็บอกไม่งั้นกูจะแกล้ง ผมก็เลยโอเคร อยากเดินมาส่งก็ตามใจ พอถึง บ้านอาผมอยู่ดีๆพี่เข้าก็บอกว่ากูของลองจุฟ ได้ป่าว ผมก็ไม่ได้ทันตั้งตัวอะไรพี่เขาก็เข้ามาจบ ความรู้สึกตอนนั้นมันมึนๆงงไปหมดครับ และผมก็เลยผักพี่เขาละต่อยหน้าพี่เข้าไปหนึ่งทีผมก็บอกพี่ทำอะไรของพี่วะ ละผมก็รีบเข้าบ้านไปโดยไม่คุยกับอาและลูกของอาผมเลย จนตอนเช้า อาผมก็ถามว่าเป็นอะไรรึป่าวมีเรื่องอะไรบอกอาได้ ใครมันจะไปกล้าบอกละครับ ละผมก็พึ่งมารู้ว่าพี่เขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกันและที่พีกก็คือผู้หญิงคนที่ผมคบเป็นแฟนกับผู้หญิงที่เป็นแฟนพี่รหัสผมเขาเป็นพี่ร้องกัน ผมก็ไปเรียนตามปกติครับ แต่พี่เขาหายไปเลย ไม่มาแกล้งผม ไม่มากวนตีนผมคือเหมือนหายไปเลย จนเป็นเดือนพี่เขากละบมาเรียน ผมก็ไม่กบ้าที่จะทักหรือขอโทษพี่เข้าแต่พี่เขาก็ไกล้จะจบแล้ว พอไกล้ๆเดือนกุมภาพันธ์ ผมก็เลยชื้อดอกไม้พร้อมจะที่ขอโทษพี่เขา พี่เขาก็ชื้อดอกไม้ขอโทษผมเหมือนกัน วันนั้นทุกคนก็มองมาพี่ผมกับพี่รหัสผมว่าเป็นแฟนกันหรอ ผมก็ยังไม่แน่ใจครับว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร และผมกับพี่เราก็ได้รู้จักกันมากขึ้น ไปเที่ยว ไปดูหนัง กินข้าว และผมไปเข้าค่าย ที่เขาชนไก่พี่เขาก็ไปรอรับผม จนผมว่าความรู้สึกมันแปลกๆ อยู่ดีๆผมเห็นพี่เขาเดินกับแฟนก็รู้สึกไม่ชอบสะอย่างนั้น หลังจากนั้นความรู้สึกมันก็มากขึ้นผมก็เลยถามว่าพี่สรุปความรู้สึกของผมกับพี่มันคืออะไรวะผมไม่เข้าใจ พี่เขาก็พูดมาอ้าวก็เป็นหรอกูคิดว่าเป็นแค่กูเอาแบบนี้ไหมไปเลิกกับแฟนกูก็จะเลิกกับแฟนกูละก็มาคบกับกูเลย พอผมได้ยินพี่เข้าพูดแบบนี้ผมก็คิดหนักก็เลยร่วมความกล้าไปบอกเลิกกับแฟนผม จากนั้นผมกลับพี่รหัสผมก็มาคบกันแบบจริงจัง คบกันมาถึง 6 ปี ก่อนที่ผมกับพี่รหัสผมจะเลิกกิน ย่าผมเสียผมเลยกับมางานศพย่าผมผมก็โทรคุยกันบางพี่เขาก็โทรหาผมบ้าง บะวันเผาย่าผมเสร็จเป็นวันคบรอบ 6 ปีผมกับพี่เขาผมกะจะไปเซอร์ไพรส์แต่เจอเรื่องที่เซอร์ไพรส์กว่าผมกล้าไปที่คอนโดของพี่เขาผมเห็นรองเท้าและ เสื้อ ผ้า ถูก ถอดออกมา อยู้ตรงพื้น ผมเลยเปิดไฟโทรศัพท์ผมก็เห็นพี่เขานอนกอดกับผู้ชายอีกคน ผมเสียใจมากครับร้องไห้มัน งงมึนๆไปหมดผมก็เดินไปที่บ้านอาโดนร้องไห้ตลอดทาง จนลูกของอาถามว่าเป็นอะไรผมเลยเล่าให้มันฟัง พอรุ่งเช้าพี่รหัสผมกฟ้มาหาผมที่บ้านอา ผมก็ถามว่ามีอะไรจะบอกผมไหม พี่เขาก็บอกไม่มีจะมีอะไรพี่รักเราคนเดียวไม่นอกใจ ผมได้ฟังแบบนั้นผมก็ร้องไห้นัก ผมก็เลยพูดออกไปว่าเมื่อคืนมันคืออะไรผมเห็นหมดทุกอย่างพี่ทำแบบนี้ทำไม ทำเพื่ออะไร เขาก็บอกจะให้ทำไงมันไม่ได้มีแค่ครั้งแรกมันหลายครั้งแล้วจะให้ทำไง จะเลิกเลยไหม ผมร้องไห้พูดอะไรไม่ออกผมก็บอกให้พี่เขาจอดรถผมก็ร้องไห้กลับบ้านอาโดนอยู่ให้ห้องเป็นเดือนๆผมก็ตั้งสติแล้วกับบ้านหาพ่อแม่ผม ผมไม่เข้าใจเลยว่าคนที่รักจริงไม่นอกใจ ทำไมต้องเจอแบบนี้ ระยะเวลามันไม่มีความหมายอะไรเลยหรอ ผมไม่เข้าใจผมทำใจกับความรักครั้งนี้มาเป็นปีกว่าจะตั้งตัวได้
ชายรักชาย
ผมจบ ม.3 ผมได้ย้ายเข้าไปเรียนที่ กทม เพื่อที่จะต่อ ม.4 เป็นเมืองที่ใหญ่มากครับ ดูผู้คนวุ่นวายมากจากที่ผมจากมา พอผมได้เข้าไปที่โรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งเป็น โรงเรียนชายล้วนครับ ผมอยากกลับบ้านมากอยากเรียนที่บ้านเกิด เพื่อนผมก็ไม่มี อยู่กับอา และลูกของอาผม กว่าผมจะปรับตัวได้เป็น ปีครับ ผมก็ได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง น่ารักมากครับเป็นลูกครึ่ง เราก็ได้คุยกับและก็คบกันเป็นแฟน เรื่องมันก็เกิดขึ้น การเข้าไป ม.4 มันก็ต้องมีการรับน้องครับ ก็มีกิจกรรมของรุ่นพี่ที่เข้าจัดให้ ไม่ว่าจะเป็น ศิษย์เก่า หรือ ศิษย์ใหม่ก็ได้รับน้องเหมือนกันหมด หลังจากนั้นก็มีการจับพี่รหัสน้องรหัสครับ เรื่องมันก็คือ สาย รหัส ผม ผมไม่ชอบน่าเข้าเลยทั้ง เกเลแกล้งคนนั้นคนนี้ ผมเองก็โดนเหมือนกัน จน วันหนึ่ง ผม ซ้อมกีฬา ผมกับบ้านช้ากว่าปกติ พี่รหัสผมเนี่ยละครับก็เห็น เขาเลย อาสาไปส่งที่ บ้านอาผม คอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับแล้ว มันจะค่ำผมก็ไม่ได้อะไร อันที่จริงก็กลัวหลงทางเลนให้พี่เขาไปส่ง พอถึงซอยบ้านอาผมพี่เขาก็บอกเดี๋ยวเดินไปส่ง ผมก็บอกไม่เป็นไรครับพี่กลับบ้านเถอะ พี่เขาก็บอกไม่งั้นกูจะแกล้ง ผมก็เลยโอเคร อยากเดินมาส่งก็ตามใจ พอถึง บ้านอาผมอยู่ดีๆพี่เข้าก็บอกว่ากูของลองจุฟ ได้ป่าว ผมก็ไม่ได้ทันตั้งตัวอะไรพี่เขาก็เข้ามาจบ ความรู้สึกตอนนั้นมันมึนๆงงไปหมดครับ และผมก็เลยผักพี่เขาละต่อยหน้าพี่เข้าไปหนึ่งทีผมก็บอกพี่ทำอะไรของพี่วะ ละผมก็รีบเข้าบ้านไปโดยไม่คุยกับอาและลูกของอาผมเลย จนตอนเช้า อาผมก็ถามว่าเป็นอะไรรึป่าวมีเรื่องอะไรบอกอาได้ ใครมันจะไปกล้าบอกละครับ ละผมก็พึ่งมารู้ว่าพี่เขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงเหมือนกันและที่พีกก็คือผู้หญิงคนที่ผมคบเป็นแฟนกับผู้หญิงที่เป็นแฟนพี่รหัสผมเขาเป็นพี่ร้องกัน ผมก็ไปเรียนตามปกติครับ แต่พี่เขาหายไปเลย ไม่มาแกล้งผม ไม่มากวนตีนผมคือเหมือนหายไปเลย จนเป็นเดือนพี่เขากละบมาเรียน ผมก็ไม่กบ้าที่จะทักหรือขอโทษพี่เข้าแต่พี่เขาก็ไกล้จะจบแล้ว พอไกล้ๆเดือนกุมภาพันธ์ ผมก็เลยชื้อดอกไม้พร้อมจะที่ขอโทษพี่เขา พี่เขาก็ชื้อดอกไม้ขอโทษผมเหมือนกัน วันนั้นทุกคนก็มองมาพี่ผมกับพี่รหัสผมว่าเป็นแฟนกันหรอ ผมก็ยังไม่แน่ใจครับว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร และผมกับพี่เราก็ได้รู้จักกันมากขึ้น ไปเที่ยว ไปดูหนัง กินข้าว และผมไปเข้าค่าย ที่เขาชนไก่พี่เขาก็ไปรอรับผม จนผมว่าความรู้สึกมันแปลกๆ อยู่ดีๆผมเห็นพี่เขาเดินกับแฟนก็รู้สึกไม่ชอบสะอย่างนั้น หลังจากนั้นความรู้สึกมันก็มากขึ้นผมก็เลยถามว่าพี่สรุปความรู้สึกของผมกับพี่มันคืออะไรวะผมไม่เข้าใจ พี่เขาก็พูดมาอ้าวก็เป็นหรอกูคิดว่าเป็นแค่กูเอาแบบนี้ไหมไปเลิกกับแฟนกูก็จะเลิกกับแฟนกูละก็มาคบกับกูเลย พอผมได้ยินพี่เข้าพูดแบบนี้ผมก็คิดหนักก็เลยร่วมความกล้าไปบอกเลิกกับแฟนผม จากนั้นผมกลับพี่รหัสผมก็มาคบกันแบบจริงจัง คบกันมาถึง 6 ปี ก่อนที่ผมกับพี่รหัสผมจะเลิกกิน ย่าผมเสียผมเลยกับมางานศพย่าผมผมก็โทรคุยกันบางพี่เขาก็โทรหาผมบ้าง บะวันเผาย่าผมเสร็จเป็นวันคบรอบ 6 ปีผมกับพี่เขาผมกะจะไปเซอร์ไพรส์แต่เจอเรื่องที่เซอร์ไพรส์กว่าผมกล้าไปที่คอนโดของพี่เขาผมเห็นรองเท้าและ เสื้อ ผ้า ถูก ถอดออกมา อยู้ตรงพื้น ผมเลยเปิดไฟโทรศัพท์ผมก็เห็นพี่เขานอนกอดกับผู้ชายอีกคน ผมเสียใจมากครับร้องไห้มัน งงมึนๆไปหมดผมก็เดินไปที่บ้านอาโดนร้องไห้ตลอดทาง จนลูกของอาถามว่าเป็นอะไรผมเลยเล่าให้มันฟัง พอรุ่งเช้าพี่รหัสผมกฟ้มาหาผมที่บ้านอา ผมก็ถามว่ามีอะไรจะบอกผมไหม พี่เขาก็บอกไม่มีจะมีอะไรพี่รักเราคนเดียวไม่นอกใจ ผมได้ฟังแบบนั้นผมก็ร้องไห้นัก ผมก็เลยพูดออกไปว่าเมื่อคืนมันคืออะไรผมเห็นหมดทุกอย่างพี่ทำแบบนี้ทำไม ทำเพื่ออะไร เขาก็บอกจะให้ทำไงมันไม่ได้มีแค่ครั้งแรกมันหลายครั้งแล้วจะให้ทำไง จะเลิกเลยไหม ผมร้องไห้พูดอะไรไม่ออกผมก็บอกให้พี่เขาจอดรถผมก็ร้องไห้กลับบ้านอาโดนอยู่ให้ห้องเป็นเดือนๆผมก็ตั้งสติแล้วกับบ้านหาพ่อแม่ผม ผมไม่เข้าใจเลยว่าคนที่รักจริงไม่นอกใจ ทำไมต้องเจอแบบนี้ ระยะเวลามันไม่มีความหมายอะไรเลยหรอ ผมไม่เข้าใจผมทำใจกับความรักครั้งนี้มาเป็นปีกว่าจะตั้งตัวได้