สวัสดีครับ นี้เป็นกระทู้แรกของผมนะครับผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ
เริ่มเรื่องเลยนะครับ
ผมได้คบกับรุ่นน้องคนหนึ่งมา2ปีครับ ตั้งแต่คบกันมาก็รู้สึกรักกันดีนะครับ แต่เธอทำผมเสียใจบ่อยมาก ตั้งแต่เดือนแรกที่คบ ตอนนั้นผมได้ไปหาเธอแล้วก็บังเอิญเห็นแชทที่เธอคุยกับผู้ชายคนนึง(ซึ่งคือเพื่อนเธอครับ แต่ผมไม่รู้จัก)ผมก็เลยถามเล่นๆว่าคุยกับใครอ่ะ เขาก็บอกเพื่อน ผมก็เชื่อเขานะ แต่ก็แกล้งๆเล่นกับเขาไปว่าเพื่อนจริงหรอ ทีนี้เธอบอกเลิกผมต่อหน้าเลยครับ เธอบอกว่าผมไม่เชื่อใจเธอ เธอเดินหนีผมเลย ยอมรับเลยว่าเสียน้ำตาครั้งแรกเลยครับ ปกติเป็นผู้ชายเงียบๆ ไม่เคยร้องไห้ให้ใครนอกจากคนในครอบครัวเสียแค่นั้นเอง ตอนนั้นคือทั้งอายทั้งเสียใจ เพราะว่าตรงนั้นเป็นร้านอาหาร คนค่อนข้างเยอะ แต่ด้วยความที่ว่ารักครับก็เลยตามไปง้อ สุดท้ายก็กลับมาดีกัน แล้วหลังจากนั้นทุกครั้งที่ทะเลาะเธอก็บอกเลิกผมเรื่อยๆ แต่ด้วยความที่รัก ผมก็ง้อตลอด ในวันครบรอบทุกเดือนผมชอบซื้อช๊อกโกแลตไปให้กินเพราะอยากให้เขาอ้วน จะได้ไม่มีใครมอง ให้ผมมองคนเดียวแหะๆ แต่เขาก็ไม่เคยให้อะไรผมเลยนะ ผมก็ไม่ขออะไรเขา นอกจากขอให้เขาอยู่ ก็เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น อยู่ด้วยกันแทบทุกวัน ตอนเช้าก็ไปส่งเธอที่งาน กลางวันก็แวะซื้อข้าวไปให้ ตอนเย็นก็ไปส่งเธอที่บ้าน ถึงแม้จะต้องรอเธอ1-3ชั่วโมงทุกวัน คนมันอยากเจอ5555 แล้วพอวันว่างๆที่เธอไม่ได้ทำงานผมก็ชอบอ้อนเขานะ ชอบไปซบไหล่เขาเวลาเขาดูซีรี่ย์ ชอบเอาแก้มไปให้เขาหอม ถึงแม้เขาไม่เคยหอมผมเลย5555 ผมจะชอบกอดเขามาก แล้วก็แสดงความรักหลายๆอย่างที่ผู้ชายคนนึงจะให้ได้ แต่เธอก็ไม่แสดงความรักผมกลับนะ นอกจากบอกรักผม ลึกๆก็อยากให้เธอทำบ้าง แต่ก็ไม่ได้น้อยใจอะไร เป็นอย่างนี้ในทุกๆวัน แล้วมีวันนึงมีโอกาสได้นอนด้วยกันแต่เธอบอกว่ายังไม่พร้อม ผมก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอเลยนะ นอกจากนอนกอด ขอแค่ให้เธออยู่ใกล้ๆผมผมก็มีความสุขแล้ว อีกอย่างนึงคือผมเป็นผู้ชายค่อนข้างหน้าตาดีนะ ไม่ได้ชมตัวเองนะอิอิ ทุกๆครั้งที่มีผู้หญิงทักมาผมบล็อคทันทีเลย ผมไม่ต้องให้เธอกังวลอะไรในตัวผม เพื่อนผู้หญิงผมก็คุยน้อยลงหรือแทบไม่ได้คุยเลยนอกจากเวลาจำเป็น ไม่เคยนอกใจสักวินาทีเดียว นิสัยขี้อ้อนของผมจะแสดงให้เธอเห็นแค่คนเดียว ต่อหน้าคนอื่นผมจะเป็นผู้ชายเงียบๆ ดูเป็นผู้นำ จะแสดงความอ่อนโยนกับเธอคนเดียว เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่สูบ ไม่เคยแม้แต่เข้าผับอะไรกับเขา ถึงระดับที่ว่ามีครั้งหนึ่งเพื่อนของผมหลอกให้ผมไปกับมันเพื่อมันจะพาผมไปหารุ่นน้องที่ชอบผม คือมันจะชวนผมไปกินข้าว แล้วมันให้ผมรอในห้อง ทีนี้รุ่นน้องคนนั้นซึ่งสวยมากๆเข้ามาหาผม แต่ผมก็ขยับหนีแล้วน้องก็อ่อยผมอยู่ตรงหน้า แต่ผมไม่สนใจเลย ต่อให้สวยแค่ไหนกูมีแฟนแล้วนี้5555 อีกอย่างก็คือเราสองคนตัวติดกันมาก แทบจะเรียกว่าเงาตามตัว เวลาผมจะไปไหนผมจะพกเธอไปตลอด เรียกว่าเป็นของส่วนตัวขาดไม่ได่เลย เวลาเธอไปเดินเกี่ยวกับงานประจำจังหวัด ที่เธอต้องแต่งหน้าแต่งชุด ผมก็คอยไปเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อเธอตลอดทาง คอยให้เธอดื่มน้ำเวลาเหนื่อย เธอปวดเท้าเพราะว่าใส่รองเท้าส้นสูงผมก็ทอดร้องเท้าให้เธอใส่ ผมเดินเท้าเปล่า5555 แต่ก็เคยแอบน้อยใจเธอครั้งนึงตอนเธอไปเที่ยวกับเพื่อน ไปรอรับเธอที่สถานีรถไฟตั้งแต่เช้าจนเย็น โทรไปก็ไม่รับ เป็นห่วงมากๆ ทักแชทก็ไม่ตอบ เป็นห่วง กระวนกระวายไปหมด สุดท้ายเกือบๆ1ทุ่มเธอโทรมาบอกว่ากลับวันถัดไป คือผมเสียใจมาก แล้วก็ได้เปิดใจคุยกันแต่เธอก็บอกว่าไร้สาระ ผมก็หายน้อยใจเอง เพราะว่ากลัวจะทะเลาะกัน แต่ก็นั้นแหละครับ พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆเธอก็บอกเลิกผมทุกครั้งจนผมเริ่มชิน (แต่ช่วงนั้นก็ร้องไห้บ่อยมาก แต่เก็บมาร้องในห้องคนเดียวไม่อยากให้เขาคิดมาก) แต่ผมก็เริ่มคิดได้นะ เขาไม่เคยยอมผมเลย เธอเดินหนีผมนับครั้งไม่ถ้วน จากเสียใจเริ่มจะชาไปแล้ว สุดท้ายทะเลาะครั้งสุดท้ายผมทนไม่ไหว ผมบอกเลิกเลย แต่พอผ่านไปหลายๆวันเขาคิดได้เขามาขอโอกาสผม เขาบอกจะปรับตัว เขาร้องไห้ทุกคืน ผมเห็นเขาร้องไห้ผมก็ใจอ่อน นับจากนั้นเขาก็ทำตัวดีมานิดนึง แต่ผมเปลี่ยนไป ช่วงนั้นผมเงียบไปเลย แต่เธอก็พิสูจน์ให้ผมเห็นว่าเธอทำเพื่อผม จนสุดท้ายผมกลับไปเป็นคนเดิม เป็นผู้ชายขี้อ้อน ติดแฟนมากกว่าเดิมอีก จากที่เริ่มรักจาก100ก็เพิ่มเป็น1000 รักมากขึ้นทุกวัน แต่หลังจากนั้นผมก็กลายเป็นคนกลัวการทะเลาะมาก กลัวโดนเขาบอกเลิก และก็กลายเป็นผู้ชายร้องไห้ง่ายมาก (ไม่ได้ร้องไห้เพราะเรียกร้องความสนใจ แต่เพราะว่าเก็บไว้ไม่อยู่แล้ว) เลยเป็นคนที่เรื่องเล็กๆน้อยๆผมน้อยใจผมร้องไห้ แต่เธอก็กลายเป็นไม่สนใจความรู้สึกผม เธอไม่เคยพูดถึงความรู้สึกผมเลย เธอเสียใจผมง้อตลอด แต่ผมเสียใจเธอก็ไม่สนใจเลย ผมบอกทุกครั้งว่าเรื่องไหนผมไม่ชอบ แต่เธอก็ยังทำ แต่ผมก็หายโกรธทุกครั้งเพราะนึกแต่เรื่องดีๆที่เธอทำให้ผม แต่เธอไม่เลย ไม่เคยเห็นความดีของผมเลย เธอบอกแต่ว่าผมแย่ยังไง ผมเคยโทรไปแล้วร้องไห้ ขอให้เขาช่วยพยายามไปกับผม ขอให้สนใจความรู้สึกผม แต่เธอก็สัญญา แต่ก็ไม่เคยทำได้ จากที่นานๆทีร้องไห้กลายเป็นร้องไห้ทุกวัน เรื่องที่เสียใจมันวนอยู่แต่ในหัว แต่เธอก็ไม่สนใจผมเลย จนผมได้บอกเลิกเธอ แล้วผมก็ร้องไห้ เธอบอกว่ารำคาญ ปัญญาอ่อน ผู้ชายหวังเ_ด หลังจากนั้นคือเธอไม่เคยติดต่อผมเลย ผ่านมา4เดือนผมก็เสียใจไม่หาย กลับมาคิดตลอดว่าผมทำอะไรทำไมถึงคิดอย่างนั้น ทั้งๆที่ผมไม่เคยล่วงเกินเลยถึงแม้จะมีโอกาสก็ไม่ทำ เป็นผมฝ่ายเดียวที่ต้องคอยวิ่งตามตลอด เป็นฝ่ายเดียวที่ทุกอนาคตจะมีเธออยุ่ในนั้น รู้สึกผิดหวังกับรักครั้งนี้มากๆจนแทบไม่กล้าเปิดใจอีกแล้ว เป็นผมที่รุ้สึกรักข้างเดียว ใช้เหตุผลกับเธอตลอด
นี่แหละครับประสบการณ์ของผม เพื่อนเธอต่างอิจฉาที่เธอมีแฟนเป็นผม แต่เธอกลับไม่ต้องการ
ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหนก็แลกรักไม่ได้ แต่ผมคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว ถึงตอนนี้ยังเสียใจอยู่บ้างแต่ยังเชื่อว่าจะยังเป็นคนนิสัยแบบนี้ จะไม่เปลี่ยนแปลงจนกว่าจะเจอคนที่เขาต้องการเรา จะจำไว้เป็นบทเรียน
ปล.ขอบคุณทุกท่านที่อ่านนะครับ ส่วนตัวผมพูดไม่เก่งเลยอาจจะอธิบายได้งงนะครับ กราบขออภัย
อีกอย่างแฟนเก่าผมเป็นผู้หญิงนะครับ นิสัยผมดูมุ้งมิ้งไปหน่อย แต่เป็นผู้ชายแท้นะครับ5555 อาจจะดูว่าผมแต่งเรื่องหรือเปล่าแต่นี้คือเรื่องราวความรักของผมเองครับ อาจจะดูว่าผมพูดแต่ข้อดีของผม แต่ข้อเสียของผมก็รักมากเกินไปกับร้องไห้บ่อยไป55555
ผู้ชายดีๆที่ผู้หญิงไม่ต้องการ?
เริ่มเรื่องเลยนะครับ
ผมได้คบกับรุ่นน้องคนหนึ่งมา2ปีครับ ตั้งแต่คบกันมาก็รู้สึกรักกันดีนะครับ แต่เธอทำผมเสียใจบ่อยมาก ตั้งแต่เดือนแรกที่คบ ตอนนั้นผมได้ไปหาเธอแล้วก็บังเอิญเห็นแชทที่เธอคุยกับผู้ชายคนนึง(ซึ่งคือเพื่อนเธอครับ แต่ผมไม่รู้จัก)ผมก็เลยถามเล่นๆว่าคุยกับใครอ่ะ เขาก็บอกเพื่อน ผมก็เชื่อเขานะ แต่ก็แกล้งๆเล่นกับเขาไปว่าเพื่อนจริงหรอ ทีนี้เธอบอกเลิกผมต่อหน้าเลยครับ เธอบอกว่าผมไม่เชื่อใจเธอ เธอเดินหนีผมเลย ยอมรับเลยว่าเสียน้ำตาครั้งแรกเลยครับ ปกติเป็นผู้ชายเงียบๆ ไม่เคยร้องไห้ให้ใครนอกจากคนในครอบครัวเสียแค่นั้นเอง ตอนนั้นคือทั้งอายทั้งเสียใจ เพราะว่าตรงนั้นเป็นร้านอาหาร คนค่อนข้างเยอะ แต่ด้วยความที่ว่ารักครับก็เลยตามไปง้อ สุดท้ายก็กลับมาดีกัน แล้วหลังจากนั้นทุกครั้งที่ทะเลาะเธอก็บอกเลิกผมเรื่อยๆ แต่ด้วยความที่รัก ผมก็ง้อตลอด ในวันครบรอบทุกเดือนผมชอบซื้อช๊อกโกแลตไปให้กินเพราะอยากให้เขาอ้วน จะได้ไม่มีใครมอง ให้ผมมองคนเดียวแหะๆ แต่เขาก็ไม่เคยให้อะไรผมเลยนะ ผมก็ไม่ขออะไรเขา นอกจากขอให้เขาอยู่ ก็เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น อยู่ด้วยกันแทบทุกวัน ตอนเช้าก็ไปส่งเธอที่งาน กลางวันก็แวะซื้อข้าวไปให้ ตอนเย็นก็ไปส่งเธอที่บ้าน ถึงแม้จะต้องรอเธอ1-3ชั่วโมงทุกวัน คนมันอยากเจอ5555 แล้วพอวันว่างๆที่เธอไม่ได้ทำงานผมก็ชอบอ้อนเขานะ ชอบไปซบไหล่เขาเวลาเขาดูซีรี่ย์ ชอบเอาแก้มไปให้เขาหอม ถึงแม้เขาไม่เคยหอมผมเลย5555 ผมจะชอบกอดเขามาก แล้วก็แสดงความรักหลายๆอย่างที่ผู้ชายคนนึงจะให้ได้ แต่เธอก็ไม่แสดงความรักผมกลับนะ นอกจากบอกรักผม ลึกๆก็อยากให้เธอทำบ้าง แต่ก็ไม่ได้น้อยใจอะไร เป็นอย่างนี้ในทุกๆวัน แล้วมีวันนึงมีโอกาสได้นอนด้วยกันแต่เธอบอกว่ายังไม่พร้อม ผมก็ไม่ได้ล่วงเกินอะไรเธอเลยนะ นอกจากนอนกอด ขอแค่ให้เธออยู่ใกล้ๆผมผมก็มีความสุขแล้ว อีกอย่างนึงคือผมเป็นผู้ชายค่อนข้างหน้าตาดีนะ ไม่ได้ชมตัวเองนะอิอิ ทุกๆครั้งที่มีผู้หญิงทักมาผมบล็อคทันทีเลย ผมไม่ต้องให้เธอกังวลอะไรในตัวผม เพื่อนผู้หญิงผมก็คุยน้อยลงหรือแทบไม่ได้คุยเลยนอกจากเวลาจำเป็น ไม่เคยนอกใจสักวินาทีเดียว นิสัยขี้อ้อนของผมจะแสดงให้เธอเห็นแค่คนเดียว ต่อหน้าคนอื่นผมจะเป็นผู้ชายเงียบๆ ดูเป็นผู้นำ จะแสดงความอ่อนโยนกับเธอคนเดียว เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่สูบ ไม่เคยแม้แต่เข้าผับอะไรกับเขา ถึงระดับที่ว่ามีครั้งหนึ่งเพื่อนของผมหลอกให้ผมไปกับมันเพื่อมันจะพาผมไปหารุ่นน้องที่ชอบผม คือมันจะชวนผมไปกินข้าว แล้วมันให้ผมรอในห้อง ทีนี้รุ่นน้องคนนั้นซึ่งสวยมากๆเข้ามาหาผม แต่ผมก็ขยับหนีแล้วน้องก็อ่อยผมอยู่ตรงหน้า แต่ผมไม่สนใจเลย ต่อให้สวยแค่ไหนกูมีแฟนแล้วนี้5555 อีกอย่างก็คือเราสองคนตัวติดกันมาก แทบจะเรียกว่าเงาตามตัว เวลาผมจะไปไหนผมจะพกเธอไปตลอด เรียกว่าเป็นของส่วนตัวขาดไม่ได่เลย เวลาเธอไปเดินเกี่ยวกับงานประจำจังหวัด ที่เธอต้องแต่งหน้าแต่งชุด ผมก็คอยไปเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อเธอตลอดทาง คอยให้เธอดื่มน้ำเวลาเหนื่อย เธอปวดเท้าเพราะว่าใส่รองเท้าส้นสูงผมก็ทอดร้องเท้าให้เธอใส่ ผมเดินเท้าเปล่า5555 แต่ก็เคยแอบน้อยใจเธอครั้งนึงตอนเธอไปเที่ยวกับเพื่อน ไปรอรับเธอที่สถานีรถไฟตั้งแต่เช้าจนเย็น โทรไปก็ไม่รับ เป็นห่วงมากๆ ทักแชทก็ไม่ตอบ เป็นห่วง กระวนกระวายไปหมด สุดท้ายเกือบๆ1ทุ่มเธอโทรมาบอกว่ากลับวันถัดไป คือผมเสียใจมาก แล้วก็ได้เปิดใจคุยกันแต่เธอก็บอกว่าไร้สาระ ผมก็หายน้อยใจเอง เพราะว่ากลัวจะทะเลาะกัน แต่ก็นั้นแหละครับ พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆเธอก็บอกเลิกผมทุกครั้งจนผมเริ่มชิน (แต่ช่วงนั้นก็ร้องไห้บ่อยมาก แต่เก็บมาร้องในห้องคนเดียวไม่อยากให้เขาคิดมาก) แต่ผมก็เริ่มคิดได้นะ เขาไม่เคยยอมผมเลย เธอเดินหนีผมนับครั้งไม่ถ้วน จากเสียใจเริ่มจะชาไปแล้ว สุดท้ายทะเลาะครั้งสุดท้ายผมทนไม่ไหว ผมบอกเลิกเลย แต่พอผ่านไปหลายๆวันเขาคิดได้เขามาขอโอกาสผม เขาบอกจะปรับตัว เขาร้องไห้ทุกคืน ผมเห็นเขาร้องไห้ผมก็ใจอ่อน นับจากนั้นเขาก็ทำตัวดีมานิดนึง แต่ผมเปลี่ยนไป ช่วงนั้นผมเงียบไปเลย แต่เธอก็พิสูจน์ให้ผมเห็นว่าเธอทำเพื่อผม จนสุดท้ายผมกลับไปเป็นคนเดิม เป็นผู้ชายขี้อ้อน ติดแฟนมากกว่าเดิมอีก จากที่เริ่มรักจาก100ก็เพิ่มเป็น1000 รักมากขึ้นทุกวัน แต่หลังจากนั้นผมก็กลายเป็นคนกลัวการทะเลาะมาก กลัวโดนเขาบอกเลิก และก็กลายเป็นผู้ชายร้องไห้ง่ายมาก (ไม่ได้ร้องไห้เพราะเรียกร้องความสนใจ แต่เพราะว่าเก็บไว้ไม่อยู่แล้ว) เลยเป็นคนที่เรื่องเล็กๆน้อยๆผมน้อยใจผมร้องไห้ แต่เธอก็กลายเป็นไม่สนใจความรู้สึกผม เธอไม่เคยพูดถึงความรู้สึกผมเลย เธอเสียใจผมง้อตลอด แต่ผมเสียใจเธอก็ไม่สนใจเลย ผมบอกทุกครั้งว่าเรื่องไหนผมไม่ชอบ แต่เธอก็ยังทำ แต่ผมก็หายโกรธทุกครั้งเพราะนึกแต่เรื่องดีๆที่เธอทำให้ผม แต่เธอไม่เลย ไม่เคยเห็นความดีของผมเลย เธอบอกแต่ว่าผมแย่ยังไง ผมเคยโทรไปแล้วร้องไห้ ขอให้เขาช่วยพยายามไปกับผม ขอให้สนใจความรู้สึกผม แต่เธอก็สัญญา แต่ก็ไม่เคยทำได้ จากที่นานๆทีร้องไห้กลายเป็นร้องไห้ทุกวัน เรื่องที่เสียใจมันวนอยู่แต่ในหัว แต่เธอก็ไม่สนใจผมเลย จนผมได้บอกเลิกเธอ แล้วผมก็ร้องไห้ เธอบอกว่ารำคาญ ปัญญาอ่อน ผู้ชายหวังเ_ด หลังจากนั้นคือเธอไม่เคยติดต่อผมเลย ผ่านมา4เดือนผมก็เสียใจไม่หาย กลับมาคิดตลอดว่าผมทำอะไรทำไมถึงคิดอย่างนั้น ทั้งๆที่ผมไม่เคยล่วงเกินเลยถึงแม้จะมีโอกาสก็ไม่ทำ เป็นผมฝ่ายเดียวที่ต้องคอยวิ่งตามตลอด เป็นฝ่ายเดียวที่ทุกอนาคตจะมีเธออยุ่ในนั้น รู้สึกผิดหวังกับรักครั้งนี้มากๆจนแทบไม่กล้าเปิดใจอีกแล้ว เป็นผมที่รุ้สึกรักข้างเดียว ใช้เหตุผลกับเธอตลอด
นี่แหละครับประสบการณ์ของผม เพื่อนเธอต่างอิจฉาที่เธอมีแฟนเป็นผม แต่เธอกลับไม่ต้องการ
ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหนก็แลกรักไม่ได้ แต่ผมคิดว่าผมทำดีที่สุดแล้ว ถึงตอนนี้ยังเสียใจอยู่บ้างแต่ยังเชื่อว่าจะยังเป็นคนนิสัยแบบนี้ จะไม่เปลี่ยนแปลงจนกว่าจะเจอคนที่เขาต้องการเรา จะจำไว้เป็นบทเรียน
ปล.ขอบคุณทุกท่านที่อ่านนะครับ ส่วนตัวผมพูดไม่เก่งเลยอาจจะอธิบายได้งงนะครับ กราบขออภัย
อีกอย่างแฟนเก่าผมเป็นผู้หญิงนะครับ นิสัยผมดูมุ้งมิ้งไปหน่อย แต่เป็นผู้ชายแท้นะครับ5555 อาจจะดูว่าผมแต่งเรื่องหรือเปล่าแต่นี้คือเรื่องราวความรักของผมเองครับ อาจจะดูว่าผมพูดแต่ข้อดีของผม แต่ข้อเสียของผมก็รักมากเกินไปกับร้องไห้บ่อยไป55555