สวัสดีครับ นี้เป็นกระทู้แรกของผมครับ ผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยครับ
ขอเกริ่นก่อนครับว่า ผมอายุ20ปลายๆ แฟนอายุมากกว่าผม2ปี เป็นคู่รักชายหญิงทั่วไปครับ ผมทำธุรกิจส่วนตัว ยืมเงินพ่อแม่ทำครับ ส่วนแฟนทำงานบริษัทครับ รายได้พอใช้ได้ ผมกับแฟนคบกันมา1ปีกว่า
เคยทะเลาะจนจะเลิกกันครั้งนึง เรื่องไร้สาระ มารู้อีกทีคือแฟนมีประวัติเป็น adjustment disorder ครับ แต่เคลียร์ได้และไปหาหมอ ช่วงหลังๆหมอให้หยุดยา จะมีอาการซึมเป็นช่วงๆ (ตอนนี้ไปหาหมอทุกเดือนครับ) และแฟนผมจะบ่นบ่อยๆว่า “อยากลาออก”
เธอเป็นคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิตครับ ยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร และอยากทำอะไร ลองอะไรได้แปปเดียวก็เลิก เลยเปลี่ยนงานบ่อยๆครับ(ก่อนที่จะคบกัน)
บ้านของแฟนพ่อแม่แฟนทำธุรกิจอยู่ตจว.ครับ มีภาระผ่อนบ้านให้พ่อแม่ ซึ่งแฟนผมช่วยผ่อนครึ่งนึงกับน้องอีกคนครับ
ตัวผมต้องการให้แฟนยังทำงานที่นี่เพื่อได้อยู่ใกล้ๆกัน ถึงแม้ไม่เอาเรื่องผมเข้ามาเกี่ยวก็ยังอยากให้ยังทำอยู่เพราะมีภาระผ่อนบ้าน ความฝันของเธออยากสร้างบ้านให้พ่อแม่ครับ
เมื่อเดือนก่อนเธอไปบอกหัวหน้าว่าอยากลาออก หัวหน้าก็รับฟังปัญหา เพื่อนร่วมงาน งานเยอะ บลาๆๆๆ คือหัวหน้าเธอดีมากครับ แต่มีเพื่อนร่วมงานบางคนไม่ค่อยโอเค (ผมมองว่าเป็นธรรมดาของคนที่ทำงานด้วยกัน มีชอบมีไม่ชอบปะปนกันไป) ซึ่งแฟนผมเป็นคนที่อดทนกับความกดดันไม่ได้เลย อาจจะเป็นเพราะโรคหรือนิสัยส่วนตัว
ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อแฟนผมไปบอกหัวหน้าเธอว่า จะลาออก เอาแล้วไงครับ
1.งานใหม่ไม่ได้หา เธอบอกว่าไม่อยากทำงานบริษัทอีกแล้ว
2.แล้วจะทำอะไร เธอบอกว่ายังไม่รู้
3.แล้วแบบนี้ต้องกลับบ้านสิ ก็ห่างกันสิ เธอบอกใช่ แต่อยากอยู่ใกล้กัน!!??
4.แล้วเอาเงินที่ไหนใช้ เธอบอกเกาะพ่อแม่กิน
การกระทำกับคำพูดย้อนแย้งกันทุกอย่างครับ เป็นประเภทไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
ผมขอให้เธอไปบอกหัวหน้าว่าเปลี่ยนใจแล้ว ระหว่างนี้ก็แก้ปัญหา ชวนไปหานักจิตวิทยา หาแรงบันดาลใจ หาว่าตัวเธอเองอยากทำอะไร โดยที่ยังมีงานมีรายได้รองรับภาระของเธออยู่และยังรักษาความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ (ธุรกิจผมเพิ่งเริ่ม งานยุ่งมาก ไปหาเธอไม่ได้บ่อยแน่ และเธอก็คงมาหาผมไม่ได้เช่นกัน)
เธอบอกไม่!! ไม่ว่ายังไงก็ไม่ ไม่ยอกมไปบอกหัวหน้าว่าเปลี่ยนใจ บอกว่าออกจากงานก็คิดได้ ออกจากงานก็ไปหานักจิตได้ ??!!
การกระทำของเธอตรงข้ามกับสิ่งที่อยากโดยสิ้นเชิง พอพูดเหตุผลเยอะๆก็ร้องไห้ เพราะรับความกดดันไม่ได้
คือตัวผมก็บอกเธอนนะ ว่ามันเท่มากเลยที่เธอส่งเงินผ่อนบ้าน แบ่งเบาภาระ ตัวผมยังต้องแบมือขอพ่อมาทำธุรกิจเลย ยังไม่ได้ตอบแทนพ่อแม่เลย แต่งงกับเธอมากว่าทำไมถึงหนีปัญหาเช่นนี้
ตอนนี้ผมปวดหัวมากเลยครับ
ไม่ได้อยากไปหาคนใหม่ อยากแก้ปัญหาไปกับเธอครับ
อยากให้คนที่ช่วยตรงนี้ได้ช่วยให้คำปรึกษาว่าผมต้องทำอย่างไร ต้องพูดอย่างไร มีทางช่วยเธอได้ไหม ไม่งั้นถ้าหัวหน้าหาคนใหม่ได้ เธอได้เขียนใบลาออกในเร็ววันนี้แน่ๆเลยครับ
ปล.ธุรกิจบ้านแฟนผม เธอก็ไม่อยากกลับไปทำครับ
ปล.2ผมกับแฟนเคยคบแบบมีระยะทางมาก่อนแล้วครับ ตอนนั้นเธอว่างงานด้วย ต้องคอยกระตุ้นตลอดให้สมัครงานซักที จนได้มาทำใกล้ๆกันนี่แหละครับ
รบกวนปรึกษาครับ แฟนมีประวัติซึมเศร้า ตัดสินใจลาออกจากงาน พร้อมภาระทางบ้าน
ขอเกริ่นก่อนครับว่า ผมอายุ20ปลายๆ แฟนอายุมากกว่าผม2ปี เป็นคู่รักชายหญิงทั่วไปครับ ผมทำธุรกิจส่วนตัว ยืมเงินพ่อแม่ทำครับ ส่วนแฟนทำงานบริษัทครับ รายได้พอใช้ได้ ผมกับแฟนคบกันมา1ปีกว่า
เคยทะเลาะจนจะเลิกกันครั้งนึง เรื่องไร้สาระ มารู้อีกทีคือแฟนมีประวัติเป็น adjustment disorder ครับ แต่เคลียร์ได้และไปหาหมอ ช่วงหลังๆหมอให้หยุดยา จะมีอาการซึมเป็นช่วงๆ (ตอนนี้ไปหาหมอทุกเดือนครับ) และแฟนผมจะบ่นบ่อยๆว่า “อยากลาออก”
เธอเป็นคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิตครับ ยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร และอยากทำอะไร ลองอะไรได้แปปเดียวก็เลิก เลยเปลี่ยนงานบ่อยๆครับ(ก่อนที่จะคบกัน)
บ้านของแฟนพ่อแม่แฟนทำธุรกิจอยู่ตจว.ครับ มีภาระผ่อนบ้านให้พ่อแม่ ซึ่งแฟนผมช่วยผ่อนครึ่งนึงกับน้องอีกคนครับ
ตัวผมต้องการให้แฟนยังทำงานที่นี่เพื่อได้อยู่ใกล้ๆกัน ถึงแม้ไม่เอาเรื่องผมเข้ามาเกี่ยวก็ยังอยากให้ยังทำอยู่เพราะมีภาระผ่อนบ้าน ความฝันของเธออยากสร้างบ้านให้พ่อแม่ครับ
เมื่อเดือนก่อนเธอไปบอกหัวหน้าว่าอยากลาออก หัวหน้าก็รับฟังปัญหา เพื่อนร่วมงาน งานเยอะ บลาๆๆๆ คือหัวหน้าเธอดีมากครับ แต่มีเพื่อนร่วมงานบางคนไม่ค่อยโอเค (ผมมองว่าเป็นธรรมดาของคนที่ทำงานด้วยกัน มีชอบมีไม่ชอบปะปนกันไป) ซึ่งแฟนผมเป็นคนที่อดทนกับความกดดันไม่ได้เลย อาจจะเป็นเพราะโรคหรือนิสัยส่วนตัว
ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อแฟนผมไปบอกหัวหน้าเธอว่า จะลาออก เอาแล้วไงครับ
1.งานใหม่ไม่ได้หา เธอบอกว่าไม่อยากทำงานบริษัทอีกแล้ว
2.แล้วจะทำอะไร เธอบอกว่ายังไม่รู้
3.แล้วแบบนี้ต้องกลับบ้านสิ ก็ห่างกันสิ เธอบอกใช่ แต่อยากอยู่ใกล้กัน!!??
4.แล้วเอาเงินที่ไหนใช้ เธอบอกเกาะพ่อแม่กิน
การกระทำกับคำพูดย้อนแย้งกันทุกอย่างครับ เป็นประเภทไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
ผมขอให้เธอไปบอกหัวหน้าว่าเปลี่ยนใจแล้ว ระหว่างนี้ก็แก้ปัญหา ชวนไปหานักจิตวิทยา หาแรงบันดาลใจ หาว่าตัวเธอเองอยากทำอะไร โดยที่ยังมีงานมีรายได้รองรับภาระของเธออยู่และยังรักษาความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ (ธุรกิจผมเพิ่งเริ่ม งานยุ่งมาก ไปหาเธอไม่ได้บ่อยแน่ และเธอก็คงมาหาผมไม่ได้เช่นกัน)
เธอบอกไม่!! ไม่ว่ายังไงก็ไม่ ไม่ยอกมไปบอกหัวหน้าว่าเปลี่ยนใจ บอกว่าออกจากงานก็คิดได้ ออกจากงานก็ไปหานักจิตได้ ??!!
การกระทำของเธอตรงข้ามกับสิ่งที่อยากโดยสิ้นเชิง พอพูดเหตุผลเยอะๆก็ร้องไห้ เพราะรับความกดดันไม่ได้
คือตัวผมก็บอกเธอนนะ ว่ามันเท่มากเลยที่เธอส่งเงินผ่อนบ้าน แบ่งเบาภาระ ตัวผมยังต้องแบมือขอพ่อมาทำธุรกิจเลย ยังไม่ได้ตอบแทนพ่อแม่เลย แต่งงกับเธอมากว่าทำไมถึงหนีปัญหาเช่นนี้
ตอนนี้ผมปวดหัวมากเลยครับ ไม่ได้อยากไปหาคนใหม่ อยากแก้ปัญหาไปกับเธอครับ
อยากให้คนที่ช่วยตรงนี้ได้ช่วยให้คำปรึกษาว่าผมต้องทำอย่างไร ต้องพูดอย่างไร มีทางช่วยเธอได้ไหม ไม่งั้นถ้าหัวหน้าหาคนใหม่ได้ เธอได้เขียนใบลาออกในเร็ววันนี้แน่ๆเลยครับ
ปล.ธุรกิจบ้านแฟนผม เธอก็ไม่อยากกลับไปทำครับ
ปล.2ผมกับแฟนเคยคบแบบมีระยะทางมาก่อนแล้วครับ ตอนนั้นเธอว่างงานด้วย ต้องคอยกระตุ้นตลอดให้สมัครงานซักที จนได้มาทำใกล้ๆกันนี่แหละครับ