เป็นสมาชิกพันทิปมาพักใหญ่ วันนี้นึกอยากเล่าเรื่องที่ประสบกับตัวเองให้ฟัง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานแล้วแต่เป็นประสบการ์ณที่ลืมไม่ลง
มีเพื่อนของเราคนหนึ่ง เธอมีสัมผัสพิเศษหรือที่เรียกว่ามีเซ้นส์แล้วเธอมักจะเล่าให้ฟัง ซึ่งเราฟังแล้วก็ได้แต่บอกกับเธอว่าเธอคิดไปเองแทบทุกครั้ง แต่มีเหตุการ์ณหนึ่งได้เปลี่ยนความคิดเราไปจากเดิม มันเริ่มจากเธอเล่าให้ฟังว่าได้กลิ่นเหล้าเหม็นมากที่ห้องในคอนโดซึ่งเธอเป็นคนไม่ดื่มเหล้า เราบอกเธอว่าถ้าไม่คิดไปเองก็คงห้องอื่นทำขวดเหล้าตกแตก
หลายวันต่อมาเธอเข้าไปที่ทำงาน เมื่อเดินเข้ามาด้านในพนักงานต้อนรับถามเธอว่า "ดื่มเหล้ามาเหรอคะกลิ่นเหล้าแรงมาก" เธอตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบว่าเธอไม่ดื่ม หลังจากนั้นเธอได้กลิ่นอีกหลายครั้งจึงมาเล่าให้ฟังด้วยความไม่สบายใจ เรายังตอบเธอไปว่าเธออาจต้องปรึกษาแพทย์หรือนักจิตวิทยา เธอหายไปพักใหญ่จนเราคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็มาชวนเราไปงานกฐินหลวงตามหาบัวเรารีบตกลงเพราะอยากมีโอกาสไปกราบท่านแต่ไม่เคยได้ไปสักที รวบรวมเพื่อนได้ก็เหมารถตู้กันไป ออกจากกรุงเทพตอน 6 โมงเย็น ถึงที่วัดตีสองกว่าๆลงจากรถเดินประมาณสามร้อยเมตรถึงเข้าวัดระหว่างทางมีรถจอดเรียงรายมากมาย พอเข้าไปในอุโบสถผู้คนนั่งกันเกือบเต็มหมดแล้วมากันเยอะจริงๆ เราก็นั่งคุยบ้างทำสมาธิบ้างหลับบ้าง ช่วงเช้ามีโรงทานพวกเราก็สลับกันออกไปทานอาหาร จนถึงจบพิธีเราต่อแถวยาวเหยียดเพื่อเข้าไปกราบท่านรู้สึกตื้นตันมากทีเดียวเพราะตั้งใจหลายปีแต่ไม่มีโอกาส ขณะที่เพื่อนยังคงอยู่ในวัดเราเดินออกมากับเพื่อนอีกคนนึง จนถึงรถตู้เข้าไปนั่งคุยกันเรื่องต่างๆ เพราะไม่ได้เจอกันนาน
สักพักเพื่อนเจ้าของเรื่องเดินเข้ามาในรถตู้ พร้อมกลิ่นเหล้าเป็นเหล้าโรงไม่ใช่แบบเหล้าฝรั่งเหม็นคลุ้งไปทั้งรถ เพื่อนหันไปถามคนขับรถว่าพี่กินเหล้าเหรอ คนขับบอกผมไม่ดื่มเหล้าแล้วคนขับเดินเปิดประตูเข้ามาในรถเขาเงียบไปสักอีดใจแล้วพูดขึ้นมาว่า"มาส่งพอไม่ต้องตามกลับไปนะ ส่งแล้วก็ไปได้แล้ว" แปปเดียวเท่านั้นกลิ่นเหล้าที่เหม็นๆ อยู่ก็หายไป เรานั่งอึ้งๆอยู่หลายนาทีไม่รู้ว่ามันคืออะไร แล้วอึ้งที่เพื่อนบอกมาตลอดแต่เราไม่เคยเชื่อเลย พอเพื่อนยกมือสวดมนต์เราเลยได้สติแผ่เมตตาไป
นั่นเป็นประสบการ์ณครั้งเดียวในชีวิตที่เราได้สัมผัสบางสิ่งที่ไม่สามารถบอกได้ว่าคืออะไร
เขามาเป็นกลิ่น
มีเพื่อนของเราคนหนึ่ง เธอมีสัมผัสพิเศษหรือที่เรียกว่ามีเซ้นส์แล้วเธอมักจะเล่าให้ฟัง ซึ่งเราฟังแล้วก็ได้แต่บอกกับเธอว่าเธอคิดไปเองแทบทุกครั้ง แต่มีเหตุการ์ณหนึ่งได้เปลี่ยนความคิดเราไปจากเดิม มันเริ่มจากเธอเล่าให้ฟังว่าได้กลิ่นเหล้าเหม็นมากที่ห้องในคอนโดซึ่งเธอเป็นคนไม่ดื่มเหล้า เราบอกเธอว่าถ้าไม่คิดไปเองก็คงห้องอื่นทำขวดเหล้าตกแตก
หลายวันต่อมาเธอเข้าไปที่ทำงาน เมื่อเดินเข้ามาด้านในพนักงานต้อนรับถามเธอว่า "ดื่มเหล้ามาเหรอคะกลิ่นเหล้าแรงมาก" เธอตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบว่าเธอไม่ดื่ม หลังจากนั้นเธอได้กลิ่นอีกหลายครั้งจึงมาเล่าให้ฟังด้วยความไม่สบายใจ เรายังตอบเธอไปว่าเธออาจต้องปรึกษาแพทย์หรือนักจิตวิทยา เธอหายไปพักใหญ่จนเราคิดว่าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็มาชวนเราไปงานกฐินหลวงตามหาบัวเรารีบตกลงเพราะอยากมีโอกาสไปกราบท่านแต่ไม่เคยได้ไปสักที รวบรวมเพื่อนได้ก็เหมารถตู้กันไป ออกจากกรุงเทพตอน 6 โมงเย็น ถึงที่วัดตีสองกว่าๆลงจากรถเดินประมาณสามร้อยเมตรถึงเข้าวัดระหว่างทางมีรถจอดเรียงรายมากมาย พอเข้าไปในอุโบสถผู้คนนั่งกันเกือบเต็มหมดแล้วมากันเยอะจริงๆ เราก็นั่งคุยบ้างทำสมาธิบ้างหลับบ้าง ช่วงเช้ามีโรงทานพวกเราก็สลับกันออกไปทานอาหาร จนถึงจบพิธีเราต่อแถวยาวเหยียดเพื่อเข้าไปกราบท่านรู้สึกตื้นตันมากทีเดียวเพราะตั้งใจหลายปีแต่ไม่มีโอกาส ขณะที่เพื่อนยังคงอยู่ในวัดเราเดินออกมากับเพื่อนอีกคนนึง จนถึงรถตู้เข้าไปนั่งคุยกันเรื่องต่างๆ เพราะไม่ได้เจอกันนาน
สักพักเพื่อนเจ้าของเรื่องเดินเข้ามาในรถตู้ พร้อมกลิ่นเหล้าเป็นเหล้าโรงไม่ใช่แบบเหล้าฝรั่งเหม็นคลุ้งไปทั้งรถ เพื่อนหันไปถามคนขับรถว่าพี่กินเหล้าเหรอ คนขับบอกผมไม่ดื่มเหล้าแล้วคนขับเดินเปิดประตูเข้ามาในรถเขาเงียบไปสักอีดใจแล้วพูดขึ้นมาว่า"มาส่งพอไม่ต้องตามกลับไปนะ ส่งแล้วก็ไปได้แล้ว" แปปเดียวเท่านั้นกลิ่นเหล้าที่เหม็นๆ อยู่ก็หายไป เรานั่งอึ้งๆอยู่หลายนาทีไม่รู้ว่ามันคืออะไร แล้วอึ้งที่เพื่อนบอกมาตลอดแต่เราไม่เคยเชื่อเลย พอเพื่อนยกมือสวดมนต์เราเลยได้สติแผ่เมตตาไป
นั่นเป็นประสบการ์ณครั้งเดียวในชีวิตที่เราได้สัมผัสบางสิ่งที่ไม่สามารถบอกได้ว่าคืออะไร