ทิ้งยายให้อยู่บ้านคนเดียว แล้วพาพ่อแม่ไปอยู่ที่อื่น จะผิดมากไหม

มันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ทนไม่ไหว และไม่รู้ว่าจะทนไปทำไม คำดูถูกสารพัด ที่ว่าพ่อเรา ทั้งที่พ่อเราทำดีทุกอย่าง ดีมากเกินไปด้วยซ้ำสำหรับเรา แต่ทำยังไงก็ผิดเสมอสำหรับยาย เขาไม่เคยคุยกับพ่อ เราเกิดมา23ปียังไม่เคยมีความรู้สึกว่าเขารักหรือผูกพันธ์กับเราเลย ไม่เคยเรียกเราว่าหลาน ในอดีตมันมีเรื่องอะไรเราก็ไม่รู้ แต่อยู่แล้วอึดอัด ทั้งที่พ่อแม่รักกันดีมากเรากับพ่อแม่ไม่มีปัญหาอะไรเลย เรา3คนมีอะไรจะคุยกันทุกเรื่อง มีสิ่งเดียวที่บั่นทอนจิตใจที่สุดคือยาย ยายไม่เคยให้การช่วยเหลือใดๆในยามที่พ่อแม่เราต้องพึ่งพา เช่นค่าเรียนลูก ในตอนที่เหลือที่พึ่งสุดท้าย เขาก็ไม่ช่วย ทั้งที่เขาช่วยได้ ซึ่งมันนานครั้งมากที่ต้องพึ่งพาเขาบ้าง เราก็ไม่ได้รับความช่วยเหลือใดๆเลย แต่กลับลูกชายเขา(น้าชาย) ที่อยู่ที่อื่น ไม่ได้อยู่ดูแลเขาที่บ้านเหมือนพวกเรา ยายให้การช่วยเหลือได้ตลอดในยามที่ครอบครัวนั้นต้องการ แต่กับพวกเรา อยู่บ้านเดียวกัน เหมือนไม่ใช่คนในครอบครัว ไม่ใช่ยายหลาน ไม่ใช่แม่ยายลูกเขย มีแค่ลูกของลูกตัวเอง กับสามีของลูกตัวเอง คอยจับผิดพ่อเราตลอด ทั้งที่เรากับแม่เองไว้ใจพ่อมาก เขาไม่เคยทำให้ผิดหวัง เขารับผิดชอบทุกอย่าง ที่เรียกว่าทุกอย่างจริงๆ แต่แม่แค่อยู่บ้านเป็นแม่บ้านที่บ้าน นั่นคือความสุขที่ลงตัวแล้วสำหรับเราพ่อแม่ลูก แต่มันมีแค่สิ่งเดียวที่เราทนทุกข์ทรมานมาหลายปีแล้ว มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ต้องอยู่กับเขา แต่พ่อแม่สงสาร ทิ้งยายไม่ได้ แต่เราสงสารพ่อ บางทีก็สงสาร จนอยากให้พ่อกับแม่หย่าๆกันไปเถอะ เราจะสบายใจกว่าอีก ให้พ่อไปมีชีวิตที่ดีกว่านี้เถอะ มาอยู่บ้านนี้ มันแปลกคนทุกอย่าง มีทั้งน้าชายอีกคนที่อายุมากแล้ว แต่ก็โตแค่อายุ นิสัยยังเหมือนเด็ก และเป็นเด็กติดแม่(ยายเรา) ยังไม่มีครอบครัว ก็ต้องกลับมาบ้านเป็นครั้งคราว ซึ่งก็ทำเหมือนพวกเราพ่อแม่ลูกเป็นผู้อาศัย ซึ่งมันก็จริง ทำเหมือนแม่เป็นคนใช้ ยายรักลูกชายมากกว่ามาก สั่งแม่ทุกอย่างเหมือนคนใช้ โอ๋ลูกชายเหมือนคุณชาย เขาทำไรในบ้านก็ไม่เคยเกรงใจกัน ปฏิบัติต่อพวกเรา เหมือนคนละชั้น กลับมาทุกครั้ง เรากับแม่งานหนักเลยแหละ เขาเป็นคนหยิ่งยโส ดูถูกคน อีโก้สูง เลยจะไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ มันยังมีอีกหลายอย่างเลยที่มันสุดจะทนแล้วจริงๆ แล้วทำไมพ่อแม่เราต้องทนด้วย บางครั้งมีปะทะกันบ้าง เพราะเราใจร้อน ไม่ชอบให้ใครมาว่าพ่อ บางทีก็เถียงเขา พ่อแม่ก็ชอบให้ออกไปที่อื่นก่อนอย่าไปฟังเขา พ่อแม่เราใจเย็น ยอมคน ใครด่าว่าดูถูกก็เงียบตลอด ซึ่งต่างจากเราที่ไม่ยอมใคร และเราไม่อยากหนีแบบนี้แล้ว หลายอย่างที่เขาก็ต้องพึ่งพวกเรา แบบเยอะมาก แต่ยายจะปากเก่งมากคิดว่าตัวเองเก่งทุกอย่างมีเงินจะทำได้ทุกอย่างคิดว่าทุกคนอยากได้เงินของตัวเอง เขาเคยไล่เราออกจากบ้าน ในตอนที่มีปากเสียงกัน เราเคยบอกให้เขา ไล่พ่อแม่เราออกด้วยสิ เขากลับไม่เคยออกปากไล่ เราไม่อยากให้พ่อแม่ทน และอยากให้คนอวดดีแบบนั้นได้อยู่คนเดียวบ้าง ได้มองเห็นค่าพวกเราสะบ้าง พ่อแม่มีเงินและที่ดินพอที่จะไปสร้างบ้านใหม่ได้แล้ว สร้างในหมู่บ้านเดียวกันนี้ยังได้ แต่เขากลับไม่ไป เพราะสงสารยาย แต่ดูจากหลายสิ่งที่ยายทำ เราทนไม่ไหวแล้วและไม่อยากให้พ่อแม่ทนอยู่แบบนี้แล้ว ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว มีความคิดอยากกู้เงินมาสร้างบ้านของเรา แต่ไม่รู้ว่าพ่อแม่จะไปหรือเปล่า แล้วถ้าไป มันจะผิดมากใช่มั้ย ในสายตาคนอื่นที่มองว่าพวกเราทิ้งคนแก่ให้อยู่บ้านคนเดียว