สวัสดีค่ะ เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตลอดสามปี(ตั้งแต่ลูกเกิด)ดิ้นรนมาตลอด ชีวิตกำลังจะดี(ดีในแบบที่เราพอใจ มีงานทำ(ขายออนไลน์) ได้อยู่กับลูก24ชม. ได้พาลูกไปเที่ยว กินอาหารที่มีประโยชน์ ได้เห็นทุกการเติบโต) เมื่อเดือนกรกฎา61 ถูกโกง(แชร์)จากเพื่อนสนิท ญาติพี่น้อง คิดว่าจะแก้ได้ ปัญหาบานปลาย ขายทรัพย์สินทุกอย่าง(ของตัวเองไม่เคยหยิบยืมใคร) เพื่อปลดหนี้แต่ก็ยังไม่พอ ออกหางานทำนอกบ้านไม่ถึงเดือน ทะเลาะกับน้าๆป้าๆ(ฝากลูกระหว่างทำงาน) หาว่าเราเอาภาระมาทิ้งไว้กับเค้า เปลี่ยนงาน รับจ้างรายวันร้านอาหาร พาลูกไปด้วยเช้าจรดดึก วันไหนที่บ้านซ่อนกุญแจรถ ก็เดินอุ้มลูกไปทำงาน แลกกับเงินรายวัน300-400บาท เพื่อใช้หนี้คนที่เราติดค้าง บางวันไม่เหลือติดกระเป๋าสักบาท อาศัยว่านายจ้างใจดี เลี้ยงข้าวเรา2แม่ลูกอิ่ม ซื้อขนมให้น้องตลอด บอกลูกทุกวันว่าอดทน เริ่มรู้สึกว่าตัวเองนอนไม่หลับ อารมณ์ร้าย วีนใส่ลูก ตีลูก ไม่อยากคุยกับใคร ร้องไห้ทุกวัน มันอัดอั้น อึดอัด คิดจะตาย แต่แม่มาช่วยลูกเราไว้ทัน มีแต่คำดูถูก ไร้ความคิด ทำไมไม่ดูคนที่ลำบากกว่า โง่เขลา ตลอดเวลา3ปีตั้งแต่มีลูก ไม่เคยแม้แต่ขอเงินแม่ เพราะแม่ก็มีภาระ ต้องพูดว่าไม่อยากขอเลยตั้งแต่หนีออกจากบ้านตอนอายุ15(โดนข่มขืน ตอนนั้นเกลัยดตัวเอง เกลียดคพดูถูกจากญาติพี่น้อง ไอคำว่าพ่อแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ตอนนี้26กลับบ้านเพราะมีลูก) แม่มาเจอปัญหาพ่อมีเมียน้อยอีก แม่เราเหมือนเสียสติ ร้องไห้ไปหัวเราะไป ข้าวปลาไม่กิน ไม่หลับไม่นอน .....ชีวิต คิดได้แค่นี้ ประคองตัวเอง ให้กำลังใจตัวเองตลอด วันนี้ วันที่ลูกต้องสมัครเข้ารร. วันที่เจ้าหนี้มาทวงถึง6คนพร้อมกัน วันที่มีตังอยู่60บาท ไว้ซื้อข้าวกับนมให้ลูก ทำงานเหนื่อย ท้อ ทำเท่าไหร่ก็ไม่เหลือ ไม่พอ ตัวเองเป็นคนสร้างปัญหา หาเรื่องให้คนอื่นพลอยเดือดร้อน แต่ไปลงที่ลูก ด่าลูก ตีลูก ครอบครัวก็เจอแต่เรื่องๆ อยากตายไปให้พ้นๆ กินยาก็แล้ว โดดน้ำก็แล้ว มานั่งคิดได้แค่ช่วงอึดใจ ความรูสึกแย่ๆก็กลับมาอีก