ตอนนี้เราอยู่ ม.6 เป็นเลสนะคะ กำลังจะสอบเพื่อเข้ามหาลัย สิ่งหนึ่งที่รู้ตัวอยู่ตลอดคือต้องโฟกัสเรื่องการสอบ
ครั้งแรกที่มีปัญหากันคือ วันที่เราปัจฉิมจบ ม.6 เลยไปถึงวันทัศนศึกษา เราไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนเพราะต้องทำของขวัญให้เพื่อน นอนดึกทุกวัน และต้องทำการบ้าน วันที่ไปทัศนศึกษากลับมากก็เหนื่อยมาก และเขาขอให้โทรคุยกัน ตอนนั้นเราก็รู้สึกแหละว่าเขางอน เราก็ถามว่าเป็นอะไร ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมตอบ เราก็ขยั้นขยอ เขาก็บอกเขาอิจฉาเพื่อนเรา ได้มีเวลาอยู่กับเราเยอะๆ ได้กินข้าวด้วยกัน แต่เราไม่มีเวลาให้เขาเลย และขอให้เราไปหา ซึ่งเราไม่อยากไปเพราะเราเหนื่อยมาก แรงจะเดินยังแทบไม่มี อีกทั้งที่โทรคุยกันก็ดึกและไม่กล้าขอพ่อ เพราะสัปดาห์หน้าจะสอบแล้ว ไม่อยากให้พ่อมองแฟนไม่ดีด้วย สุดท้ายก็ยอมไป ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากไปสุดๆ พอไปถึงเราพยายามห้ามสีหน้าตัวเองแต่มันก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา มองเขาแล้วเราก็คิดว่า...เออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผ่านช่วงสอบไปก่อนไม่ได้หรอ...มองเขาแล้วเราจะร้องไห้ ก็รู้ว่าคิดถึง...แต่เราก็ไม่ได้อยู่คนเดียว มีพ่อแม่ มีครอบครัว ต้องห่วงความรู้สึกของทุกคนมันเหนื่อยนะ เราไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่า ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็เงียบใส่ ให้เขาไปคิดเอาเอง ซึ่งเราก็อาจจะทำงั้นถ้าสุดจริงๆ
แต่มันมีการสอบหนึ่งที่ต้องไปสอบที่มหาลัยของแฟน แฟนอยากให้เราไปนอนข้างที่หอเขา เพื่อจะได้เดินทางสะดวก แต่เราก็รู้สึกเกรงใจพ่อ คือไม่อยากให้พ่อมองว่าเราติดแฟนมากเกินไป แค่ไปสอบม.เดียสกับที่แฟนเรียนก็ไม่กล้าพูดกับพ่อแล้ว ยิ่งถ้าขอไปนอนค้างด้วย คงต้องมีคุยกับพ่อเป็นเรื่องแน่ๆ เราเลยบอกพี่เขาไปตรงๆว่า เค้าขอไม่ไปนอนหอตัวนะ ...เค้าไม่อยากให้พ่อเค้ามองว่าติดแฟน ละจะมองตัวไม่ดีไปด้วย.... เขาก็ไม่เข้าใจ ร้องไห้ ละบอกว่าเราลองขอพ่อรึยังว่าจะมานอนรึได้รึเปล่า เขาเป็นห่วงเรากลัวเร่จะไปไม่ทันจริงๆ เราก็เลยเงียบไป แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย เขาก็บอกว่าถึงเราจะไม่ไปนอนหอเขา ยังไงเขาก็จะไปส่งเราอยู่ดี เราก็เลยตามใจ
ผ่านไปหลายวัน โน๊ตบุ๊คเขาเสีย ขอมาใช้คอมที่บ้านเรา เราก็บอกพ่อไปว่า พี่เขามาขอยืมใช้คอมหน่อยนะพ่อ... พ่อก็ตอบเราว่า "ใกล้จะสอบแล้วไม่ใช่หรอ พี่เขายังจะมาอะไรอีก" มันทำให้เรารู้ว่าอืม เราคิดถูกแล้วที่ไม่ไป
ทั้งหมดมันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับเรา ซึ่งเราก็อยากจะแคร์ทุกอย่าง แต่ทำไม่ได้ สิ่งที่อยากโฟกัสคือเรื่องสอบ อยากมีที่เรียนให้พ่อดีใจที่เลี้ยงเรามา และไม่อยากให้พ่อมองแฟนเราไม่ดีด้วย แต่ก็ติดตรงแฟนไม่เข้าใจ เราเคยคิดว่าอยากจะเลิกกับเขาเหมือนกัน แต่ก็คิดว่ามันคงไม่ใช่ปัญหาที่จะต้องเลิกกัน ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยขอให้ผ่านช่วงสอบไปก่อน แต่ขอไปก็เป็นเหมือนเดิม เราควรทำไงดี หรือเราเองที่เป็นคนที่ไม่เข้าใจเขา
เราอยู่ตรงกลางระหว่างครอบครัวกับแฟน...ควรทำยังไงดี
ครั้งแรกที่มีปัญหากันคือ วันที่เราปัจฉิมจบ ม.6 เลยไปถึงวันทัศนศึกษา เราไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนเพราะต้องทำของขวัญให้เพื่อน นอนดึกทุกวัน และต้องทำการบ้าน วันที่ไปทัศนศึกษากลับมากก็เหนื่อยมาก และเขาขอให้โทรคุยกัน ตอนนั้นเราก็รู้สึกแหละว่าเขางอน เราก็ถามว่าเป็นอะไร ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมตอบ เราก็ขยั้นขยอ เขาก็บอกเขาอิจฉาเพื่อนเรา ได้มีเวลาอยู่กับเราเยอะๆ ได้กินข้าวด้วยกัน แต่เราไม่มีเวลาให้เขาเลย และขอให้เราไปหา ซึ่งเราไม่อยากไปเพราะเราเหนื่อยมาก แรงจะเดินยังแทบไม่มี อีกทั้งที่โทรคุยกันก็ดึกและไม่กล้าขอพ่อ เพราะสัปดาห์หน้าจะสอบแล้ว ไม่อยากให้พ่อมองแฟนไม่ดีด้วย สุดท้ายก็ยอมไป ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากไปสุดๆ พอไปถึงเราพยายามห้ามสีหน้าตัวเองแต่มันก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา มองเขาแล้วเราก็คิดว่า...เออ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผ่านช่วงสอบไปก่อนไม่ได้หรอ...มองเขาแล้วเราจะร้องไห้ ก็รู้ว่าคิดถึง...แต่เราก็ไม่ได้อยู่คนเดียว มีพ่อแม่ มีครอบครัว ต้องห่วงความรู้สึกของทุกคนมันเหนื่อยนะ เราไปปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่า ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็เงียบใส่ ให้เขาไปคิดเอาเอง ซึ่งเราก็อาจจะทำงั้นถ้าสุดจริงๆ
แต่มันมีการสอบหนึ่งที่ต้องไปสอบที่มหาลัยของแฟน แฟนอยากให้เราไปนอนข้างที่หอเขา เพื่อจะได้เดินทางสะดวก แต่เราก็รู้สึกเกรงใจพ่อ คือไม่อยากให้พ่อมองว่าเราติดแฟนมากเกินไป แค่ไปสอบม.เดียสกับที่แฟนเรียนก็ไม่กล้าพูดกับพ่อแล้ว ยิ่งถ้าขอไปนอนค้างด้วย คงต้องมีคุยกับพ่อเป็นเรื่องแน่ๆ เราเลยบอกพี่เขาไปตรงๆว่า เค้าขอไม่ไปนอนหอตัวนะ ...เค้าไม่อยากให้พ่อเค้ามองว่าติดแฟน ละจะมองตัวไม่ดีไปด้วย.... เขาก็ไม่เข้าใจ ร้องไห้ ละบอกว่าเราลองขอพ่อรึยังว่าจะมานอนรึได้รึเปล่า เขาเป็นห่วงเรากลัวเร่จะไปไม่ทันจริงๆ เราก็เลยเงียบไป แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย เขาก็บอกว่าถึงเราจะไม่ไปนอนหอเขา ยังไงเขาก็จะไปส่งเราอยู่ดี เราก็เลยตามใจ
ผ่านไปหลายวัน โน๊ตบุ๊คเขาเสีย ขอมาใช้คอมที่บ้านเรา เราก็บอกพ่อไปว่า พี่เขามาขอยืมใช้คอมหน่อยนะพ่อ... พ่อก็ตอบเราว่า "ใกล้จะสอบแล้วไม่ใช่หรอ พี่เขายังจะมาอะไรอีก" มันทำให้เรารู้ว่าอืม เราคิดถูกแล้วที่ไม่ไป
ทั้งหมดมันเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับเรา ซึ่งเราก็อยากจะแคร์ทุกอย่าง แต่ทำไม่ได้ สิ่งที่อยากโฟกัสคือเรื่องสอบ อยากมีที่เรียนให้พ่อดีใจที่เลี้ยงเรามา และไม่อยากให้พ่อมองแฟนเราไม่ดีด้วย แต่ก็ติดตรงแฟนไม่เข้าใจ เราเคยคิดว่าอยากจะเลิกกับเขาเหมือนกัน แต่ก็คิดว่ามันคงไม่ใช่ปัญหาที่จะต้องเลิกกัน ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยขอให้ผ่านช่วงสอบไปก่อน แต่ขอไปก็เป็นเหมือนเดิม เราควรทำไงดี หรือเราเองที่เป็นคนที่ไม่เข้าใจเขา